COLLATIO XX.

De quarta visione, scilicet intelligentias per contemplationem suspensae, tractatio prima, quae agit in genere de triplici obiecto huius contemplationis sive de contemplatione caelestis hierarchiae, militantis Ecclesiae et mentis humanae hierarchizatae.

SUMMARIUM.

Introductio, 1.

Haec intelligentia respondet quartae diei, in qua luminaria foeta sunt, 2.

Triplex contemplationis obiectum, respondens luci solis, lunae et stellarum, 3. -Pars I. De primo obiecto sive de consideratione caelestis hierarchiae. Haec consideratio assimilatur luci solari ob triplicem rationem, 4.

Primo, propter fulgorem puritatis praecipuas; confirmatur

Scriptura, ii. 6. - Secundo, propter fulgorem limpiditatis praeclarae, 7. - In anima contemplativa ut in speculo describuntur miro moth mundus, quilibet spiritus caelestis et ipse radius supersubstantialis, 8. - Tertio, propter fulgorem inflammationis vivificae; status quatuor in animis, 9. - De perfecta contemplatione, 10. 11. - Epilogus partis I, 12. - Pars II. De secundo obiecto sive de consideratione militantis Ecclesiae. Haec intelligitur per lucem lunarem propter triplicem rationem, 13. - Primo, propter refulgentiam subobscurum sive symbolicam, 14. 15. - Secundo, propter refulgentiam excessivum sive ecstaticam: de luna ut mirabiliter crescit et minuitur: ipsa significat vitam activam et contemplativam, 16-19. - Tertio, propter refulgentiam ordinatam, 20. - Epilogus, 21. - Pars III. De tertio obiecto sive de consideratione mentis humanae hierarchizatae et de contemplatione circa haec tria obiecta. Ilaec consideratio intelligitur per stellas: triplex radiatio, 22. - Radiatio mansiva, 23. - Radiatio decora, 24. - Radiatio iucunda, 23. - Epilogus praecedentium, 26. - Scriptura de viro contemplativo haec tria, contemplante, 27. 28. -Quaedam in Apocalypsi explicantur, 29. - De ordine contemplativo in sexto tempore, 30.

1. Dixit autem Deus: fiant luminaria in firmamento caeli et dividant diem ae noctem: et sint in signa et tempora et dies et annos. Et fecit Deus duo magna luminaria: luminare maius, ut praeesset diei, et luminare minus, ut praeesset nocti, et stellas. Et posuit eas in firmamento caeli, ut lucerent super terram: et vidit Deus, quod esset b onum. Et factum est vespere et mane, dies quartus . Dictum est supra, quod Deus dedit Danieli intelligentiam, omnium visionum: et occasione eius distinctae sunt sex visiones correspondentes operibus sex dierum.

Nunc dicendum est de quarta, scilicet intelligentiae per contemplationem suspensae.

Sed intelligendum, quod hanc visionem nullus habet, nisi sit vir desideriorum , nec potest eam habere nisi per magnum desiderium. Unde Psalmus: Gustate et videte, quoniam suavis est Dominus. Primo dicit gustate. Gustus enim suavis non est, nisi praecedat appetitus gustabilis vel ad gustabile suscipiendum.

2. Haec autem intelligentia per contemplationem suspensa datur intelligi per opus quartae diei, in qua luminaria facta sunt. Anima autem illa sola per contemplationem suspensa est, quae habet solem et lunam et stellas in firmamento suo. Considera, modo si non esset sol et luna et stellae in firmamento, quid esset mundus? Non esset nisi quaedam massa tenebrosa, quia etiam nox cum lumine siderum adhuc tenebrosa et horribilis est. Sic est de anima. Quae enim non habet gratiam contemplationis est sicut firmamentum sine luminaribus ; sed quae habet est firmamentum ornatum luminibus. Et sicut differt caelum non habens haec luminaria a caelo habente, sic anima non habens, ab anima disposita ad hoc: unde differt sicut Angelus a bestia. Bestialis est homo carens his et habens faciem inclinatam ad terram sicut animal: sed plenus luminibus est totus angelicus . .

3. In quarto die fecit Deus solem et lunam et stellas, quia haec visio est principaliter circa tria: circa luculentam considerationem caelestis hierarchiae, circa luculentam considerationem militantis Ecclesiae, circa luculentam considerationem mentis humanae hierarchizatae. Nisi enim speculetur supernam monarchiam et contueatur descensum Ecclesiae militantis ab ea et suam ipsius hierarchicam adornationem, nunquam erit contemplativa: sed tunc habebit lucem solarem, lunarem et stellarem. Prima consideratio comparatur luci solari, secunda luci lunari, tertia luci stellati. H aec anima est felix, quae se contuetur ornatam et conformem illi Ierusalem, et hierarchiam illustratam, scilicet angelicam, et hierarchiam illustrantem, scilicet divinum principatum personarum.

4. Luculenta ergo consideratio caelestis monarchiae assimilatur luci solari propter triplicem rationem: propter fulgorem puritatis praecipuae, propter fulgorem limpiditatis praeclarae, propter fulgorem inflammationis vivificae. Haec tria habet illa consideratio.

5. Ratione primi est summae dignitatis et excellentiae, quae habet puritatem et est elongata ab omni faece corruptionis. De ista puritate Ecclesiasticus : Sicut sol oriens in altissimis Dei, sic mulieris bonae species in ornamentum domus suae. Haec verba conveniunt aeternae sapientiae et menti aeterna sapientia illustratae. Est enim sicut sol in altissimis, non propter positionem, quia sol non est altior omnibus planetis, sed sol dicitur altissimus ratione altissimae puritatis, actualitatis et luminosiluiis: unde est secundum Isidorum " quasi solus lucens ". Haec est sapientia aeterna, quae ubique attingit propter suam munditiam.

Comparatur autem mulieri bonae, non propter aliquod femineum vel effeminatum, quod sit in ipso: sed quia in sapientia aeterna est ratio fecunditatis ad concipiendum; producendum et pariendum quidquid est de universitate legum. Omnes enim rationes exemplares concipiuntur ab aeterno in vulua aeternae sapieuliae seu utero, et maxime praedestinationis. Unde quia ab aeterno rationes praedestinationis concepit, non potest nos nou diligere: et sicut ab aeterno concepit, sic in tempore produxit sive peperit et postea in carne patiendo parturivit. Et potest hoc intelligere intellectus et habet altissimam contemplationem.

6. Est ergo haec consideratio illius esse purissimi: purissimum autem, quia simplicissimum, simplicissimum autem, quia umme unum. Ideo dicitur Israel, viro contemplativo: Audi, Israel, Dominus Deus tuus unus est .

Similiter anima contemplativa intelligitur per mulierem illam: et dicuntur animae contemplativae filiae Ierusalem, quia formosae et fecundae. Et formositas est fecunditas, quia, quanto plus concipiunt lumina, tanto formosiores sunt: uude: Beati mundo corde, quoniam ipsi Deum videbunt . Unde per puritatem, non per rationem, oportet introire in contemplationem. Et ideo cum simplicibus sermocinatio eius: qui habent mentes puras, non excaecatas propter malitiam supervenientem. Animae ergo, quae sunt formosae et fecundae, dicuntur filiae Ierusalem et intelliguntur per solem ratione formositatis, et per mulierem ratione fecunditatis.

7. Secundo comparatur soli propter fulgorem limpiditatis praeclarae: ubi maior fulgor, ibi maior claritas et limpiditas.: unde Ecclesiasticus : Sol illuminans per omnia respexit. et gloria Domini plenum est opus eius. Unde Gregorius: " Quid est,

quod non videant qui videntem omnia vident"? Anima beati Benedicti bene fuit contemplativa quae totum mundum vidit in uno radio solis. Non multum studuerat ipse nec libros habebat, quia decimo tertio anno mundum dimiserat et latitabat inter fruteta cum bestiis, sicut una fera: unde etiam pastores crediderunt eum feram. Et ut dicit Gregorius mundus non fuit coangustatus in uno radio solis sed eius animus fuit dilatatus, qui vidit omnia in illo cuius magnitudine omnis creatura angusta est et parva et modica. Unde in Sapientia : Quasi momentum staterae est ante te orbis terrarum et sicut gutta roris antelucani. De hac praeclaritate in libro Sapientiae: Est enim speciosior sole et super omnem dispositionem stellarum, luci comparata invenitur prior.

8. Considera, quod in anima contemplativa describitur universus orbis et quilibet spiritus caelestis qui in se habet descriptum totum orbem: describitur etiam radius supersubstantialis , qui et universum orbem et universum spiritum continet. Ergo in anima contemplativa mira sunt lumina et mira pulcritudo. Sic ergo mundus, pulcher a summo ad imum, ab initio ad finem, descriptus in anima facit speculum: et quilibet spiritus est speculum : et sic in anima est mira numerositas, summus ordo, summa proportionalitas. Pulcra ergo est universitas spirituum, quia, quoties in anima sic relucet dispositio orbis terrarum et spirituum beatorum et radii supersubstantialis, toties in ea est mira refulgentia: et ex hoc est speciosior sole. Rursus, radius, qui continet omnem dispositionem et repraesenlat omnes theorias, est in anima, et in illo anima absorbetur per mentis transformationem in Deum: et ideo est anima super omnem dispositionem stellarum.

9. Tertio, haec consideratio comparatur luti solari propter fulgorem inflammationis vivificas. Est enim radius solis ad vivificandum, non ad consumendum nisi per accidens et ratione alicnius dispositionis. De hoc calore inflammante Ecclesiasticus : Sol in aspectu annuntians in exitu, vas admirabile opus Excelsi. In meridiano exurit terram, et in conspectu artioris eius quis poterit sustinere? Tripliciter sol exurens montes, radios igneos exsufflans et refulgens radiis suis excaecat oculos.

Vult dicere, quod quando ille sol aspicitur, quod ipse sol sic annuntiat quae sunt apud se et in se, et oritur super hemisphaerium mentis nostrae, quod in meridiano exurit, et in conspectu ardoris eius non poterit aliquis sustinere.

Animae enim non sublevatae sunt quasi in hieme: sed quae sunt etevatae ad mediocrem contemplationem sunt quasi in vere: sed quae elevatae sunt ad excessus ecstaticos sunt sicut in aestate et percipiunt fructus autumnales, quia quiescunt. Tunc, enim in autumno colligunt fructus et Iaciunt et celebrant solemnitates in autumno . Sed ubi exurit in meridie? Quando in maxima virtute est, hoc est in cado.

10. Haec enim est perfecta contemplatio: et illas intlainmationes et ardores, quos emittit ille sol in animas illas, quae habent excessus mentales, nullus potest explicare. Si enim secundum Apostolum gemitus sunt inenarrabiles, quibus postulat pro nobis Spiritus, quid sunt excessus ? quid ardores ? Unde: Quis ex vobis poterit habitare cum ardoribus sempiternis?

Et vere sol exurit tripliciter, quia sol aeternus terram illam hierarchicam et istam humanam irradiat et inflammat triplici vel triformi amore et sursum agit in Deum utramque: illam per tentionem, visionem et fruitionem: hanc per caritatem de corde puro, conscientia bona, fide non ficta ; hierarchiam, dico, caelestem secundum trinas hierarchias collocatam.

11. Sed quid est, quod iste radius excaecat, cum potius deberet illuminare ? Sed ista cxcaecatio est summa illuminatio, quia est in sublimitate mentis ultra humani intellectus investigationem. Ibi intellectus caligat, quia non potest investigare, quia transcendit omnem potentiam investigativam. Est ergo ibi caligo inaccessibilis, quae tamen illuminat mentes, quae perdiderunt investigaliones curiosas. Et hoc est quod dixit Dominus , se habitare in nebula: et in Psalmo: Posuit tenebras latibulum suum.

Haec est ergo consideratio luculenta caelestis hierarchiae. Propter haee ergo tria dicitur sol. De hoc potest accipi quod scribitur primo Machabaeorum :

Refulsit sol in clypeos aureos, et resplenduerunt montes ab eis sicut lampades ignis. Clypei sunt rationes aeternae praedestinationum aeternarum, quae habent rationem armaturae et rationem fulgoris incorruptibilis. Sol aeternus, scilicet sapientia aeterna, refulget in clypeos, quando sublimat Dens mentem contemplativam ad percipiendum fulgorem veritatis aeternae et illarum rationum: et montes resplendent, quia sol ille per istas rationes quasi per clypeos aureos illuminat montes, hoc. est spiritus in aeternitate firmatos et sublimitate, qui recipiunt primo orientales radios primaria infusione, meridionales perfecta illustratione, occidentales postrema retentione. Hi tripliciter oriuntur a sole et splendent sicut lampades ignis, quia est ibi inflammatio permaxima. Et in hoc est tota ratio contemplationis, quia nunquam venit in contemplatione radius splendens, quin etiam sit inflammans. Et ideo in Cantico loquitur Salomon per modum amoris et per modum cantici, quia ad illos fulgores non potest perveniri nisi per amorem.

13. Item, contemplatio consistit in consideratione luculenta militantis Ecclesiae. Haec consideratio intelligitur per lucem lunarem: qui enim non novit hanc non potest quidquam comprehendere. Unde non est ornatum caelum, nisi habeat luminare maius et luminare minus . Unde Ioannes vidit ciuitatem Ierusalem non solum stantem, immo etiam descendentem a Deo, formatam et ornatam. Sicut enim radius solis per lunam illuminat noctem, sic radius divinus per Ecclesiam illuminat ipsam animam contemplativam. Radius enim divinus in caelesti hierarchia umbram non habet, sicut lux solis non habet tenebrositatem in se sive in suo fonte: sed in luna, quae habet obscuritatem, non est simpliciter clarus. Sic in Ecclesia militante, in qua est radius in figuris et in aenigmatibus.

Comparatur autem Ecclesia militans lunae propter refulgentiam subobscurum sive symbolicam, propter refulgentiam excessivam sive ecstaticam, et propter refulgentiam ordinatam.

14. Prima ergo refulgentia in Ecclesia est symbolica per symbola Sacramentorum et figurarum, per quae decurrit Ecclesia a principio usque ad finem. De hoc Ecclesiasticus : Luna in omnibus in tempore suo, ostensio temporis et signum aevi. Dicit ergo, quod luna est manifestatio temporum et per modum signationis: et hoc. est in Ecclesia per symbola: quia "aliter non est possibile, nobis lucere divinum radium, nisi varietate sacrorum velaminum anagogice circumvelatum ", secundum Dionysium.

ib. Unde lunam videre possumus, non solem, quia radius solis contemperatur nobis per lunam. Sic radius aetemitatis non potest aspici in se, sed si aspicimus illum radium, ut est in Ecclesia, velatum per Sacramenta et figuras: possumus aspicere ipsum, qui nobis ostendit, quae sunt facta, quae facienda, quae sunt in aeternitate: quae sunt facta, per allegoriam ; quae facienda, per tropologiam; quae in aeternitate, per anagogiam. Intelligimus enim aliquo modo figurarum doctrinam, quibus testamentum vetus et etiam novum plenum est: ut patet per Apostolum quod passio Christi et veritas fuit et figura, similiter resurrectio. - Et ideo figurae nondum explanatae sunt: sed quando luna erit plena, tunc erit apertio Scripturarum, et liber aperietur, et septem sigilla solventur, quae adhuc non sunt aperta. - Credite mihi, tunc videbimus quasi per plenilunium, quando leo noster de tribu Iuda surget et aperiet librum , quando consummabuntur passiones Christi, quas modo corpus Christi patitur. Oportet enim surgere Herodem, sub quo illudatur Christus, et Petrus incarceratur.

16. Item, comparatur lunae propter refulgentiam excessivum. Ecclesiasticus : A luna signum diei festi, luminare, quod minuitur in consummatione. Mensis secundum nomen eius est, crescens mirabiliter in consummatione. Duo dicit de luna: et quod mirabiliter crescit in consummatione et mirabiliter diminuitur. Et hoc verum est sive in coniunctione cum sole, sive in oppositione: in oppositione fit; quando enim est in plena oppositione ad solem, tunc distat ab eo magis, quam potest, et tunc minus illuminatur secundum veritatem quam in alio tempore quocumque.

Quod sic probatur. Regula est in perspectiva, quod quando corpus luminosum maius est quam corpus opacum sphaericum, quod illuminat: quanto magis appropinquat corpus ad corpus, tanto magis illuminatur opacum, quia basis corporis luminosi est maior, et angulus radiorum maior: quando vero plus distat, tunc angulus minor est, et basis minus de corpore opaci attingit. Sed quando est in plena oppositione, tunc est in maxima distantia: ergo tunc minas illumina tur secundum veritatem, sed plus secundum apparentiam, quia tunc vocatur luna plena.

17. Item, apud coniunctionem est e contrario quia, cum sit in maxima appropinquatione, qua esse potest, tunc illuminatur magis secundum veritatem et minus secundum apparentiam, quia tunc nihil videmus de luna .-Ergo sive consummatio intelli. gatur vel quantum ad oppositionem, vel quantum ad coniunctionem, utrumque verum est: et quod mirabiliter crescit et mirabiliter minuitur in consummatione.

18. Luna, quae crescit.et minuitur, significat hominem in vita activa et contemplativa, sicut stella matutina, quae aliquando praecedit solem, et tunc significat vitam contemplativam: et aliquando sequitur, et tunc significat vitam activam. - Haec luna est Ecclesia, vacans contemplationi et actioni. Quando vacat contemplationi, tunc summe illuminatur fulgoribus caelestibus; quando vero vacat actioni, tunc minus illuminatur: et non vivit homo, qui non minuatur, quando dat se actioni, excepto Christo, qui fuit perfectus et in actione et contemplatione. Unde nullus homo sapiens unquam descendit ad actionem, maxime praesidentium, nisi quadam necessitate: quia, secundum Gregorium in Pastoralibus , " pollens virtutibus invitus accedit, carens vero virtutibus nec coactus ". Quare ? quia ex hoc minuitur lumen illud, quod est maximae illuminationis, scilicet contemplationis.

19. Sed econtra, sicut sponsa desiderat sponsum, et materia formam, et turpe pulcrum ; ita anima appetit uniri per excessum contemplationis: et tunc, quando hemisphaerium aniroae totum luminibus plenum est, tunc homo exterius fit totus deformis, tunc homo fit sine loquela. Unde tunc habet veritatem illud in Cantico : Nolite me considerare, quod fusca sim, quia decolorauit me sol, quia tunc maxime coniungitur interioribus illuminationibus: unde in Exodo: Ex quo locutus es ad servum tuum, impeditioris et tardioris linguae factus sum. Similiter Iacob, scilicet Israel, vir fortis, fortificatus fuit in lucta Angeli, emarcuit tamen nervus femoris eius, et factus est claudus, quia haec contemplatio facit vilem animam apparere hominibus, quando summo soli coniungitur.

Haec est Esther 1, quae non quaerit mundum muliebrem, sed contenta est naturali pulcritudine nec quaerit istos ornatus meretricios. - Et dicebat: quia dico vobis, quod nunquam qui vult apparere potest venire ad contemplationem.

20. Tertio comparatur lunae propter refulgentiam ordinatam. Ecclesiasticus : Vas castrorum in firmamento caeli resplendet: dicitur de luna. Omnia enim, quae sunt in Ecclesia, sunt secundum rationem ordinis ordinata et robusta seu indissipabilia et iucunda. - Propter primum dicitur: Vas castrorum in firmamento caeli, quia Unibilis est, ut castrorum acies ordinata . Quid videbis in Sulamite nisi choros castrorum? Quia iste ordo totus est ad pugnandum contra universitatem hostium.

Item, habet iucunditatem: ideo dicit resplendet. Et haec est gloria, quae est formositas cum iucunditate: unde et divites ostendunt gloriam suam, incedendo in gloria vestium et laetitia, sicut in nuptiis et festis.

21. Haec est secunda pars contemplationis, considerare scilicet Ecclesiam, secundum quod est supervestita figuris et theoriis, et secundum quod est illustrata a sole, et secundum quod est ordinata ad pugnandum: et sic habetur luna in firmamento animae, ut consideratur per theologiam symbolicam, per theologiam mysticam, per theologiam proprie dictam.

22. Tertia pars contemplationis est in consideratione mentis humanae hierarchizatae; et haec intelligitur per stellas sive per lucem stellarum, quae quidem habet radiationem mansivum, decoram et iucundam. Anima, quae habet baec tria, est hierarchizata.

23. De radiatione mansiva, quae est in anima hierarchizata, dicitur in libro Iudicum : Stellae, manentes in ordine et cursu suo, pugnaverunt contra Sisaram. Sicut enim stellae sunt fixae in caelo, sic oportet quod contemplativus sit fixus et mansivus, non vacillans nec habens oculos tremulos, sed aquilinos. Unde Dionysius : Habens oculos, scilicet investigationis rationis, debet esse fixus, fixione siderea manens. Non manet autem, nisi habeat cursum et ordinem, ordinem scilicet hierarchicorum graduum et virtutum, et postmodum currat incessanter per illos de virtute in virtutem ; et hoc est pugnare contra diabolum. Mens enim fixa in stabilitate graduum hierarchicorum et virtutum non est otiosa, sed dormit homo exterius et vigilat interius: hoc autem est hominum vivarium, stabilitorum infatigabiliter. Hae considerationes faciunt animas robustas.

24. Item, habet radiationem decoram. Unde Ecclesiasticus : Species coeti gloria stellarum. Coeti sunt animae caelestes, speciosae, decorae; sed in gloria stellarum, scilicet in gloriosa refulgentia, quae consistit in consideratione decora. Unde debet esse manens in Deo, crescens de virtute in virtutem, ut attentissime attendat ad illos fulgores, ut, si dormiat, cor suum vigilet perspicaciter. Multi enim sunt, qui amant pulcritudinem: pulcritudo autem non est in exterioribus, sed ipsius effigies: vera autem pulcritudo est in illa pulcritudine sapientiae.

25. Tertio assimilatur luci stellarum propter radiationem iucundam. Baruch : Stellae dederunt lucem in custodiis suis et laetatae sunt, vocatae sunt ei dixerunt: Adsumus, et luxerunt cum iucunditate ei qui fecit illas. His anima comparatur, quando vocatur a Deo per inspirationem, et ipsa currit per desiderium: in Psalmo : Laetatus sum in his quae dieta sunt mihi: in domum Domini ibimus. Gaudete, quia nomina vestra scripta sunt in caelis; quia ex gaudio in illis illuminationibus nascitur lumen indeficiens. Psalmus: Ex ore infantium et lactentium perfecisti laudem. Quoniam videbo caelos tuos, opera digitorum tuorum, lunam et stellas, quae tu fundasti; quae radiant radiatione mansiva, contemplativa et hierarchica: sed debet esse cum virtute, cum decore, cum iucunditate. Unde in Cantico : Pulcra es, amica mea, suavis et decora: quia iucunda, ideo suavis: quia decora, ideo pulcra: quia mansiva, ideo terribilis ut castrorum acies ordinata.

26. Fecit ergo Deus die quarta solem et lunam et stellas, quia Deus dedit animae, ut habeat considerationem tui ipsius et Ecclesiae militantis et caelestis monarchiae. In Cantico : Quae est ista quae ascendit quasi aurora consurgens, pulcra ut luna, electa ut sol, terribilis ut castrorum acies ordinata. Aurora est, quando consurgit in considerationem sui: luna, in considerationem Ecclesiae militantis: sol, quando in Deum absorbetur: et ex his est terribilis ut castrorum acies ordinata.

27. De viro contemplativo dicitur in landem Simonis, Oniae filii, in Ecclesiastico : Quasi stella matutina in medio nebulae et quali luna plena in diebus suis lucet et quasi sol refulgens; sic ille refulsit in templo Dei, quasi arcus refulgens inter nebulas gloriae.

Stella in consideratione proprii adornatus, sed in medio nebulae propter humilitatem, quae est necessaria viro contemplativo: non sit ut lucifer, sed ut magis dicat: Quoniam tu illuminas lucernam meam, Domine: Deus meus illumina tenebras meas .

Quasi luna per considerationem Ecclesiae militantis, considerando eius principium, medium et finem. Unde non habetur illuminatio, nisi quando Ecclesia consideratur secundum sua tempora: Rachel adhuc concipiet et parturiet, et Beniamin nascetur.

Sicut sol refulsit, quando scilicet elevata est in contemplatione Dei.

Et tunc est sicut luna plena, quando istos splendores pulcherrimos et praeclaros ab illa praeclara luce suscipit: et tunc talis anima est sicut arcus, quia reconciliatrix Dei et hominis , sicut lumina portabat Moyses a Deo ad populum.

28. De hoc Ioannes in Apocalypsi : Vidi signum magnum in caelo: mulier amicta sole, et luna sub pedibus eius, et in capite eius corona duodecim stellarum. Prima visio est de caodelabris et filio hominis et septem stellis: secunda de septem sigillis: tertia de Angelis tuba canentibus: quarta, quando apertum est templum, et signum magnum apparuit de muliere amicta. In prima manifestatur fulgor ordinis praesidentium; in secunda, fulgor pugnantium ut martyrum: in tertia, fulgor docentium, per clangorem tubae; in quarta, fulgor contemplantium, qui habent solem et lunam et stellas. - Ex consideratione caelestis monarchiae est amicta sole, quia est principale. - Sed quando descendit anima ad considerationem Ecclesiae militantis, habet lunam sub pedibus, non ad conculcandum, sed quia se fundat et sustentat super Ecclesiam. Nec enim est anima contemplativa, nisi per Ecclesiam sustentetur quasi super basim. - Post considerationem hierarchicarum illuminationum est quasi habens stellas duodecim. Stellae sunt duodecim mysteria reseranda quae per duodecim Signationes in futuro significantur, quae sunt signationes electorum.

29. Nota, quod duodecim signationes sunt sub sexto sigillo et sub sexto Angelo , et mensuratio civitatis et ostensio civitatis et apertio libri: et sexto Angelo, scilicet Philadelphiae, qui interpretatur, conservans hereditatem, dictum est de clave David, et de quo dicitur : Qui vicerit scribam super eum nomen meum et nomen civitatis novae Ierusalem -vide, quod adhuc non fecerat mentionem de civitate

hoc est, dabo notitiam Scripturarum isti sexto Angelo: sed amarkabitur venter eius, et in ore eius erit dulce tanquam mel. Et iste ordo intelligitur per Ioannem, cui dictum est : Sic eum volo manere, donec veniam.

30. Et dicebat, quod malignitatibus latranta necesse est impleri hoc sexto tempore, in quo fecit Deus hominem ad imaginem et similitudinem suam . Et addebat: Videte vocationem vestram, quia magna est. Et dicebat, quod malignitatibus ipsorum in-dieium Deus pauperibus tribuet, ut sint Militantes duodecim tribus Israel: et in hac vita talibus debetur contemplatio. Contemplatio non potest esse nisi in summa simplicitate: et summa simplicitas non potest esse nisi in maxima paupertate ; et haec est Iulius ordinis. Intentio beati Francisci fuit esse in summa paupertate.

Et dicebat, quoniam multum retrocessimus a statu nostro, et ideo permittit nos Deus affligi, ut per hoc reducamur ad statum, qui debet habere terram promissionis. Magna promisit Deus Israeli, et magni ex illis electi sunt, ut Apostoli sui. - Iudaei fuerunt excaecati, isti fuerunt illustrati ; sed illi dederunt se carni; quidam volunt dare loculos Christo. - Nota etiam, quod pauci intraverunt terram promissionis; et illi qui dissolverunt cor populi, non introierunt .