20. De sancta Gertrude.

Ad Matutinum.

Invitatorium.

Qui sibi Gertrudem
sponsam delegit, adoret

Et colat et timeat
contio nostra Deum.

In 1. Nocturno.

Responsoria.
1. O vere prudens,

o vere virgo beata,
Ignivomam occurrens

sponso quae lampada sumpsit,
Nam bona, quae gessit,
flammis ignivit amoris
Divi, non laudis

quaerens aliunde nitorem;
V. Hanc Dominus veniens

invenit sic vigilantem.
2. O nimium felix

est donum virginitatis,
Subdola versuti

quo fraus eliditur hostis,
Cum praeter carnem
caro vivit caelibe vita,
V. Et pro terrenis

caelestia regna patescunt.
3. Virginis eximiae

Gertrudis festa colentes
Altithrono regi

solvamus debita laudis,
V. A quo cunctorum

procedit origo bonorum.

In Laudibus.

Antiphonae.

1. Vita duarum agitur

gemina in Gertrude sororum,
Fervidus urget amor,
sollicitudo premit.

2. Quantum crevit onus,
tantum devotio crevit,
Cuncta per hoc fieri
prosperiora putat.

3. Exteriora suis

dat quaeque fidelibus apte,
Dispensanda tenens
interiora sibi.

4. Taliter internis

externa aptabat, ut esset
Par erga Christum
cultus et unus amor.

5. Magna datur nobis
divinae copia laudis
Normaque virtutis
virginis huius ope.

Ad Benedictus.

A. Post vitae cursum

fragilis durosque labores
Gertrudis posuit

flebile carnis onus,
Laeta tamen perfert

lucis discrimen amicae,
Cernere cum liceat

iam sine nocte diem.