PG16A

Magnitudine habere naturam intellectivam. Deus igitur, qui caret omni magnitudine, est intelligens.

Aliter enim non esset in ipso moveri et non moveri # moventem q- # sicut et a- # et # id quod est app- # oportet igitur ponere # intellectum ex # sed # quae apud nos # quod q- # quodam modo # m- # mo- # suas # totius # deus # naturalibus rebus # finem.

Perf- # oportet igitur ab aliquo intellectu omnes res effluere. Illud autem a quo omnia primo effluunt deus est. Igitur deus est intelligens non enim possunt universalia esse substantiae subsistentes,/ ut philosophus probat / sicut Platonici posuerunt, ut p- Aristoteles probat in VII metaph. # adhuc. Ordo rerum in veritate est sicut ordo rerum in esse. Ab eo igitur omnia habent veritatem a quo habent esse. Sed veritas non est nisi in mente, secundum philosophum in VI eth. Metaph.: non enim aliquid dicitur verum nisi secundum consonantiam rei et intellectus. Illud igitur a quo omnia esse habent / esse / scilicet deum / oportet esse intellectum.

Deus igitur est intelligens. Huic # nam # quod # hanc autem veritatem negare nullus praesumpsit / nisi de / deum esse confitentium, nisi / p- / antiquissimi naturales, qui deos nominabant prima rerum materialia principia, ut ignem vel aquam vel aliquid huiusmodi pure corporale, inter quos primus Anaxagoras primum rerum principium posuit intellectum, et in hoc / vel apud / ab Aristotele prae aliis commendatur.

Nunc autem ostendendum est quod in deo sit idem intelligens et intellectum.

Ex hoc autem ulterius habetur quod deus sit vivens, nam intelligere quoddam vivere est. Adhuc / cuiuslibet / hoc inter viventia et non