Acta Benedicti Pp. XVI 793

ciem suo tribuit spiritali itineri. Probe ipse intellexerat per ferventem Maria-

lem devotionem tantum eiusque maternum subsidium se sanctitatis proposi-

ta consequi posse.

Confessarius fuit spiritalisque aestimatus moderator, quem requirere sa-

cerdotes solebant, quibus suas vires potissimum devovit. Varias religionis

scholas necnon Pedemontanam Sodalicii Apostolici Cleri sectionem condidit.

Varia posthac incepta suscepit. Anno MCMXXXII die II mensis Februarii non-

nullas iuvenes, visu carentes, ad vitam consecratam sui Instituti Caecarum

direxit, « Filias Iesu Regis » condens sic, quod est contemplativa pars sororum

illarum quae « Pauperes Filiae Sancti Caietani » appellantur, quas Ioannes

Maria eius frater condiderat, quarum mortuo fratre fuit superior. Contem-

plationem atque actionem sic in eodem charismate religiosae feminarum vi-

tae coniunxit. Complures spiritalium exercitationum cursus egit concionator

necnon spiritalitatis operum fuit scriptor, quorum notior est liber, cuius ti-

tulus « Confessione e Direzione ». Pauperum ac desperatorum amicus fuit.

Sancti Iosephi Cafasso tenens semitas, multum temporis spiritali captivorum

curae dicavit. Non modo pauperes unice ipse dilexit, sed eius tota vita pau-

pertate maxime notatur.

In omnes fervorem, humilitatem, Christi lucem caritatemque effudit, mag-

nam ostendens spiritalem paternitatem, in corporis spiritusque indigentiores

potissimum versam. Omnes exercuit virtutes, in primis erga Christum eccle-

siasticosque Superiores oboedientiam.

Sanctissimam Eucharistiam maxime coluit atque eius fides, spes et cari-

tas Spiritus Sancti, Sacri Cordis et « Matris Misericordiae » amore alebantur.

Verus Dei homo, suam vitam exegit Christo, Evangelio Ecclesiaeque inser-

viendo, cum divinum Pastorem imitaretur, ac amore suique oblatione usque

compulsus, sanctitatis alacriter premeret semitam.

Augustae Taurinorum die IX mensis Iunii anno MCMXXXVI e vita excessit.

Eius corpus in sanctuario Iesu Christi Regis depositum est, quod vivus aedi-

ficaverat. Venerabilis Dei Servi spiritus et charisma semper vim habent atque

vivere fructusque gignere in « Pauperum Filiarum Sancti Caietani » Congre-

gatione pergunt.

Beatificationis canonizationisque Causa apud Curiam Taurinensem anno

MCMLXI incohata est. Omnibus peractis rebus iure statutis, Decessor Noster

Dei Servus Ioannes Paulus II, die XII mensis Aprilis anno MMIII declaravit Dei

Servum heroum in modum virtutes theologales, cardinales iisque adnexas

exercuisse. Interea anno MCMLXII apud Civitatem Novam, Picena in regione,