272 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
274 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
276 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
278 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
280 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
282 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
284 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
286 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
288 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
290 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
292 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
294 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
296 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
298 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
Congregatio de Causis Sanctorum 299
300 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
Congregatio de Causis Sanctorum 301
302 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
Congregatio de Causis Sanctorum 303
304 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
Congregatio de Causis Sanctorum 305
306 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
Congregatio de Causis Sanctorum 307
308 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
Congregatio de Causis Sanctorum 309
310 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
Congregatio de Causis Sanctorum 311
312 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
Congregatio de Causis Sanctorum 313
314 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
Congregatio de Causis Sanctorum 315
316 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
Congregatio de Causis Sanctorum 317
318 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
Congregatio de Causis Sanctorum 319
320 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
322 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
Congregatio de Causis Sanctorum 323
324 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
Congregatio de Causis Sanctorum 325
326 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
Congregatio de Causis Sanctorum 327
328 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
Congregatio de Causis Sanctorum 329
330 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
Congregatio de Causis Sanctorum 331
332 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
Congregatio de Causis Sanctorum 333
334 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
Congregatio de Causis Sanctorum 335
336 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
Congregatio de Causis Sanctorum 337
338 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
Congregatio de Causis Sanctorum 339
340 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
298 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale
ACTA CONGREGATIONUM
CONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUM
BUCARESTIENSIS
Beatificationis seu Declarationis Martyrii Servi Dei Vladimiri Ghika Sacerdotis Dioecesani († 8.VI.1954)
DECRETUM SUPER MARTYRIO
« Maiorem hac dilectionem nemo habet, ut animam suam quis ponat pro
amicis suis » ( Io 15, 13).
Ioannes apostolus et evangelista summus exstitit magister vitae spiritua-
lis Servi Dei Vladimiri Ghika, qui potissimum his in verbis propositum vitae
invenit et id prompto ac liberali animo effecit, firmam fidem necnon con-
gruentem et profundam cum Romano Pontifice communionem testificans.
Servus Dei die 25 mensis Decembris anno 1873 Costantinopoli est ortus,
ubi pater eius, Ioannes Gregorius Ghika, militum ductor, diplomaticam exse-
quebatur missionem pro Dacoromania apud Turcorum Imperium. Vladimirus
quintus e sex filiis, sicut omnes fratres, Sacramenta in Ecclesia Orthodoxa
accepit. Octo tantummodo annos natus, patre est orbatus. Hoc accidit dum
aderat Tolosae in Gallia, ubi familia eius sedem posuerat. Hic scholasticum
cursum perfecit donec laurea in iure est honestatus. Ad cursum honorum
veluti pater destinati, fratres Vladimirus et Demetrius Lutetiam Parisio-
rum se contulerunt ut in scientias politicas incumberent. Vladimirus eodem
tempore curricula medicinae, botanicae, bonarum artium, philosophiae et
historiae frequentavit. Promptissimo ac subtili donatus ingenio aptum se
praebuit ad essentiam rerum statim intellegendam eamque flagranti studio
perspiciendam. Attamen Vladimirus valetudinis causa haec curricula ad fi-
nem non perduxit, quocirca redire coactus est in Dacoromaniam, ubi degit