Congregatio de Causis Sanctorum 299

usque ad anum 1898; postea Romam transiit ut fratrem prima in legatione

diplomatica, veluti legatum Dacoromaniae, comitaretur.

Ad vitam religiosam quod attinet, Vladimirus mente valde aperta emi-

nuit: partes gerebat liturgiae Ecclesiae Orthodoxae aestatis tempore, necnon

liturgiae dominicalis in communitate Luterana ad quam domestica curatrix

pertinebat. Maximi enim momenti fuit exemplum matris, ferventis orthodo-

xae, quae spiritualiter catholicis libris nutriebatur, v.gr. Élévations et Médita-

tions J.B. Bossuet vel Imitatione Christi. Hoc modo paulatim progrediebatur

conversio vitae Vladimiri, qui anno 1902 rite catholicam fidem profiteri

decrevit, quandoquidem in corde suo a diuturno tempore eam profitebatur.

Quod non fuit simpliciter confessionis mutatio, sed decisio deliberata propo-

siti vitae plene Deo consecratae in bonum proximi unitatemque Ecclesiae.

Romae lauream etiam in philosophia est adeptus atque titulo doctoris in

theologia est honestatus; nihilominus sacerdotalem vocationem sequi non

potuit, quapropter apostolus laicus in mundo permansit ex Consilio Summi

Pontificis sancti Pii X.

Servus Dei otium apud pauperes gerebat in valetudinariis et in hos-

pitiis Romae. Munus apostolicum impulit eum ad intuitionem inserendi

argumentum de caritate in prospectum theologicum, quo ipse magis in dies

flagrabatur. Ex provida congressione cum Sorore Pucci et Filiis a Caritate

Sancti Vincentii de Paul huiusmodi methodum didicit.

Usque ad quinquaginta aetatis annos exercere perrexit et haec opera ca-

ritatis, et munus diplomaticum et studium intellectuale. Lutetiae Parisiorum

die 7 mensis Octobris anno 1923 sacro presbyteratus ordine est auctus et

statim pastoralem assumpsit curam apud innumeros profugos illam urbem

adeuntes. Quibusdam etiam privilegiis donatus est ad pastorale exsequendum

ministerium: etenim Missam tum ritus Latini tum Byzantini ubique celebrare

poterat, confessiones audire atque assumere religioni catholicae adhaerentes.

Ita antesignanus opus implere coepit in Lutetiae Parisiorum suburbio vulgo

Villejuif, pauper cum pauperibus vitam agens eosque perducens ad nobilem

fìliationem divinam detegendam. Anno 1924 communitatem vitae apostolicae

constituit a sancto Ioanne Evangelista inspiratam, dum eodem tempore ad

catholicam doctrinam doctos viros incitabat, qui circa Iacobum Maritain

congregabantur, ac novum obsecundabat studiorum institutum religiosum

quod Ioannes Daujat condiderat.