Acta Francisci Pp. 875

polleat homo ad creatum una cum aeternis eius legibus tuendum vocatur,

quia « Dominus sapientia fundavit terram » ( Prv 3, 19). Hodie leviter non

asserit Ecclesia reliquas creaturas hominis bono prorsus subici proinde ac

si in se ipsae non valeant ac nos eas nostro arbitratu adhibere possimus.

Sic Germaniae Episcopi declaraverunt aliis de creaturis « dici posse eas

prius esse quam esse utiles ».42 Catechismus directe prorsus instanterque de

aberranti anthropocentrismo disputat: « Unaquaeque natura suam bonitatem

et suam perfectionem possidet proprias […]. Diversae creaturae, in suo esse

proprio volitae, radium reverberant, unaquaeque suo modo, infinitae sa-

pientiae et infinitae bonitatis Dei. Hac de causa, homo bonitatem propriam

uniuscuiusque creaturae revereri debet, ut usus rerum vitetur inordinatus ».43

70. In Cain et Abel narratione animadvertimus aemulationem ad

summam iniuriam patrandam adversus fratrem Cain compulisse. Quod vero

necessitudinem violavit quae Deo erat cum Cain et Cain cum terra, ex qua

eiectus est. Hic eventus per turbidum inter Deum et Cain colloquium sum-

matim est narratus. Deus ait: « Ubi est Abel frater tuus? ». Cain dicit se id

nescire et Deus rursus: « Quid fecisti? Vox sanguinis fratris tui clamat ad me

de agro. Nunc igitur maledictus eris procul ab agro » ( Gn 4, 9-11). Si colendi

studium atque aequam necessitudinem servandi cum proximo neglegitur,

quem curare et custodire debeo, interior consortio mecum, cum aliis, cum

Deo et terra deletur. Cum omnes hae necessitudines negleguntur, cum iustitia

iam terram non habitat, Biblia dicunt vitam in discrimine versari. Hoc nos

docet Noe narratio, cum minatus est Deus homines delere propter conti-

nuatam eorum inhabilitatem ad vivendum secundum iustitiam ac pacem:

« Finis universae carnis venit coram me; repleta est enim terra iniquitate a

facie eorum » ( Gn 6, 13). In his tam vetustis narrationibus, praeclaro sym-

bolismo refertis, praesens mens iam continebatur: omnia implicari, atque

certam curam nostrae sane vitae nostraeque necessitudinis cum natura, a

fraternitate, iustitia et erga alios probitate separari non posse.

71. Tametsi « multa malitia hominum esset in terra » ( Gn 6, 5) et « pae-

nituit Dominum quod hominem fecisset » ( Gn 6, 6), tamen per Noe, qui

integer iustusque manebat, decrevit Deus salutis viam facere. Tali modo

hominibus facultatem dedit novum sumendi initium. Unus probus sufficit

42 Conferentia ePisCoPorum germaniae, Zukunft der Schöpfung - Zukunft der Menschheit. Erklärung der Deutschen Bischofskonferenz zu Fragen der Umwelt und der Energieversorgung, II, 2, Bonn, 1980.

43 Catechismus Catholicae Ecclesiae, 339.