CAPUT I. De nobilitate hujus scientiae.
CAPUT VI. De fine hujus scientiae.
CAPUT VII. De titulo et auctore.
CAPUT II. Quid sit per se bonum ?
CAPUT IV. Utrum aliquid sit summum bonum ?
CAPUT VI. Qualiter bonum pertineat ad naturam ?
CAPUT VII. Quid sit uniuscujusque tonum ?
CAPUT VIII. De differentia bonorum quae appetuntur.
CAPUT X. De multiplicatione artium.
CAPUT XIII. Cujus facultatis sit hoc bonum ?
CAPUT I. De quo est intentio ?
CAPUT VI. Quod maximus est in moribus profe-
CAPUT XI. De positione Platonis,
CAPUT XII. De expositione positionis Platonis.
CAPUT XIII. Quid sequitur ex opinione praedicta ?
CAPUT I. Quod felicitas est optimum bonum.
CAPUT XII. Quibus modis accipiantur principia ?
CAPUT IX. De opinione Solonis utrum vera sit?
CAPUT XL De solutione inductae quaestionis.
CAPUT I De acceptione virtutum per divisionem.
CAPUT II. Quod virtus est habitus bonus.
CAPUT III. Quod virtus est medium.
CAPUT II. De involuntarii divisiotie.
CAPUT III. De involuntario per violentiam.
CAPUT XXIII. De epilogo eorum quae dicta sunt.
CAPUT X. De fortitudine quae est ex ignorantia.
CAPUT III, De justo politico et naturali.
CAPUT VIII. Utrum aliquis volens injustum, patitur ?
CAPUT IV. De justo metaphorica.
CAPUT IX. De prudentia, circa quid sit ?
CAPUT I. De eubulia in quo sit generet
Quod dictum bonum maximum ad vitam hominis habet incrementum.
Ex praehabitis sequitur, quod cum ultimum sit ad quod tota intentio dirigitur : dirigitur autem ad ipsam rationem ultimi, ita quod ratio directionis ex forma et diffinitione ultimi accipiatur, illud ultimum maximum habet incrementum ad vitam hominis : quia nihil valet ad vitam hominis, nisi quod proportionem habet ad illud. Et ideo hoc est tamquam quoddam signum ad quod omnia quae sunt hominis secundum se, et hominis in domo, et hominis in civitate vel sig. ente, referuntur. Quod si tollatur, nihil certum erit in humanis operationibus, sed omnia casui et fortunae deputabuntur, quod esset valde inconveniens. Igitur etiam ad vitam cognitio ejus ma- gnumhabet incrementum. Et quemadmodum saltatores signum habentes magis utique adipiscentur quod oportet, referendo scilicet bonum particulare ad bonum commune quod est ultimum et optimum.