DE COGNITIONE DEI. TRACTATUS IMPERFECTUS.

 QUAESTIO PRIMA.

 His praemissis, probo quod de Deo possit haberi cognitio abstractiva, sicut de aliqua quidditate. Quia quicumque cognoscit actum visionis beatificae,

 QUAESTIO II.

 Adhibita distinctione scientiae in virtualem et formalem, et enumeratis conditionibus essentialibus et accidentalibus scientiae, tam ex parte objecti

 QUAESTIO III.

 Hoc viso, ad quaestionem dico, quod cognitio proprietatum personalium potest habere rationem scientiae, et probatur ista propositio : de omni illo de

 QUAESTIO IV.

 Propositis quibusdam difficultatibus, quas in fine quaestionis dissolvit, docet cognitionem Dei abs tractivam dari posse per speciem creatam, quae rep

 QUAESTIO V.

 Secundo ostenditur, quod differt specie intuitiva et abstractiva. Et primo arguitur ex comparatione potentiarum, quia quaecumque arguunt diversitatem

 QUAESTIO VI.

 QUAESTIO PRIMA.

 Ex hoc loco, et illatione istarum propositionum manifeste colligitur Scotum admittere distinctionem formalem inter eas realitates,quae non sunt eaedem

 Adductis variis argumentis contra distinctionem formalem, alia octodecim adjungit, in quibus potissimas quasque difficultates, quae contra eamdem urge

 Dico primo, in divinis Deitas est sub completa actualitate ex natura rei, et paternitas sub incompleta actualitate est ibi ex natura rei, illa est act

 QUAESTIO II.

 Circa istam quaestionem brevissime sic procedam: primo jam declarabo quod intellectus et voluntas in Deo non sunt totaliter idem: secundo, probabo quo

 QUAESTIO III.

 Circa primum nota, quod secundum beatum Augustinum homilia prima super Joannem, super illo verbo, sine ipso Verbo factum est nihil, exponit, id est, p

 Viso quid est peccatum mortale, videndum est de distinctione ipsorum actuum, circa quod notandum est, quod cum sint tres bonitates, scilicet naturalis

 Viso quae sit tertia bonitas actus, videndum est de actu Ecclesiastico. Actus autem Ecclesiasticus dicitur ille, qui ab institutione Christi et Eccles

 De munditia et puritate requisita ad ministrationem Sacramenti Baptismi, ad salutem necessarii, agit Scotus in 4. d. 5. q. 2. a n. 5. et de requisitis

 QUAESTIO IV.

 Sed dices: Christo et Martyribus praemium meritorum suorum est redditum abundanter: ergo non transit eorum paenalitas ad alios, cum sit sufficienter e

 Ex iis patet quod tria requiruntur ad hoc ut Indulgentiae valeant, scilicet auctoritas ex parte conferentis: indigentia, ex parte recipientis: pia cau

 Ex iis potest Indulgentiae descriptio colligi: Indulgentia est remissio paenae temporalis debitae pro peccatis actualibus paenitendum, non remissae pe

 Circa quartum arguitur primo quod Indulgentiae non possint dari. Agens instrumentale non extendit se ultra operationem principalis agentis. Praelati s

 Quaestionem hanc : an indulgentias tantum valeant, quantum sonant? Theologi antiqui communiter proponunt, circa quam in varias et extremas aliqui abie

 Tribus modis ait hic aliis applicari posse merita, qui ferme coincidunt cum aliis totidem modis, quos enumeravit et explicavit in quodl. 20. art. 1. S

 QUAESTIO V.

 Ad istam quaestionem respondet Magister Joannes de monte S. Eligii, in uno Quodlibeto, primo distinguendo quaestionem secundo, de quaestione juxta du

 Praemisso notabili de triplici modo conceptus simpliciter simplicis, mere simplicis et multiplicis et de trino actu intelligendi, de quibus late agit

 Quoad rationes ad aliam partem, quia magistrales sunt, volo discurrendo respondere ad singulas. Ad primam, quando arguebatur ad principale sic : conce

 QUAESTIO VI.

 Divisa quaestione in quinque partes, in prima tractat quae sitsacra Scriptura? quanta sit ejus auctoritas ? unde dicatur Canonica? dubitat an omnes ve

 Multiplicis hujusmodi sensus sacrae Scripturae hoc ipsum exemplum civitatis Jerusalem adducit Lyranus in prologo commentariorum ad Testamentum vetus,

 Circa quartum, sciendum quod duplex est certitudo : Una adhaesionis, et talis est in iis quae tenemus per fidem, et in iis quae ex fide sequuntur de n

 Dum haec scriberem, et Lyranum circa intelligentiam quorumdam locorum, quae de Salomone plurimi interpretantur, consulerem, incidi in c. 7. lib. 2. Re

 QUAESTIO VII. Utrum scientia naturalis sit scientia una ?

 Praecipuam hujus quaestionis partem habet Doctor lib. 6. Metaph. q. 1. ubi etiam hanc Henrici Quodl. 9. q. 4. de multiplicandis specie scientiis secun

 Alii ergo quantum ad istum articulum dicunt aliter quod unitas scientiae secundum speciem specialissimam attendatur penes unitatem subjecti, de quo es

 Quantum igitur ad istum articulum, unde scilicet sumatur unitas et distinctio scientiarum, duo declarabo : Primo, quomodo potest intelligi respectu al

 Respondet ad argumenta, quibus in principio quaestionis videbatur probari objectum scientiae naturalis, sive librorum de Physico auditu esse ens mobil

QUAESTIO V.

Utrum perfectissimus conceptus possibilis haberi de Deo a viatore expuris naturalibus, sit conceptus entis infiniti?

Alens. i. p. quaest . 2. mem. 1. art . 1. D. Bonav. 1. d. 3. quaest 1. art. 1. Richard. ibidem. D. Thom. i. p . q. 12. art. 2. et 4. et q. 85. art. 3. Henr. in Summa art. 22. q. 1.2. et 3. quodl. 7. q. 4. Occhamin 1. d. 3. q. 5. Gregor. q. 3. art . 2. Baccon. quaest. 3. Mayron. q. 1. Landulphus in prolog. q. ultima a. 1. Alphon. Tolet. q. 6. prol. art. 2. concl. 3. Cajetan. de Ente et essentia q. 1. Faber lib. 1. dist. 3. q. 7. disp . 27. Vide Scot. in 1. d. 3. q. 2. num. 17. et d. 8. q . 3. et in 2. d. 3. et quodl. 5. et collat. 20. et 21. et 1. Met. q. 10.

Videtur quod non : Ille conceptus, quo cognoscitur Deus trinus et unus, est perfectior conceptus de Deo quam conceptus entis infiniti ; sed conceptus, quo cognoscitur Deus trinus et unus, possibilis est haberi a viatore ex puris naturalibus: ergo conceptus entis infiniti non est perfectissimus. Conceptus enim quo cognoscitur Deus trinus et unus, est conceptus adaequans naturam divinam, et omnia contenta in essentia divina, conceptus entis infiniti non est ita. Minor probatur, quicumque naturaliter potest cognoscere unum relativum, potest naturaliter cognoscere reliquum, simul enim cointelliguntur : sed naturaliter potest cognosci anima nostra, et respectus imaginis ad Deum trinum et unum fundatus in ea: ergo naturaliter potest cognosci Deus trinus et unus. Minor istius secundi syllogismi probatur sic : potentia habens aliquod pro primo objecto et adaequato, habet quodlibet contentum sub illo pro objecto per se : sed intellectus nostri primum adaequatum objectum est ens, saltem ut est commune ad decem genera prima: ergo quodlibet contentum sub hoc communi est per se objectum intellectus nostri; sed respectus imaginis fundatus in anima nostra cum sit creatus, continetur sub aliquo decem generum; ergo intellectus noster potest cognoscere talem respectum.

Oppositum arguitur sic : Conceptus correspondens perfectioni intrinsecae rei, est perfectior conceptus quam ille, qui correspondet perfectioni extrinsecae ; sed conceptus entis infiniti est intrinsecus essentiae divinae ; infinitas enim est gradus intrinsece naturae divinae, caeteri autem conceptus possibiles haberi de Deo a viatore ex puris naturalibus, cujusmodi sunt conceptus boni et veri, et hujusmodi, correspondent tantum perfectionibus secundis essentiae divinae; ergo conceptus entis infiniti est conceptus perfectissimus possibilis haberi de Deo a viatore ex puris naturalibus. Quod autem conceptus correspondens, ut est trinus et unus, non possit haberi a viatore ex puris naturalibus, patet infra.