34 DE SERENA ET S. IACOBI DE CHILE

nibus in Seminario, tum aliis in perfungendis muneribus, Ordinario illius temporis, Praesuli Orrego, semper morem gessisse. Suum patruum vero, Antistitem Donoso, ait, suis impensis extruxisse Seminarium, aliaque complura bona et dum in vivis esset, et per testamentum ultro huic Dioecesi contulisse.

Testimonium vero Episcopi serenensis, scilicet « presby- terum Donoso extra suam Dioecesim iampridem commorari, cum saepe fuerit a suo Praelato arcessitus » non facile com- ponitur cum attestatione Archiepiscopi Sancti Iacobi affir- mantis, Donoso in sua Dioecesi moratum esse « licentia eius Ordinarii et cum facultatibus huius Curiae ».

Praeterea Episcopi serenensis intentio in revocando Sa- cerdote Donoso ea sane est, aperte significata, nempe aut eidem committendi curam parochialem aut munus Praeceptoris in Seminario. Iamvero utrumque officium aperte Sacerdoti Donoso incongruum videtur. Fatetur enim ipse, se parochiali sollicitudini, ex suo ingenio, imparem omnino esse, nullave consuetudine assuetum; officio vero Praeceptoris in Seminario serenensi incumbere non posse, quia aer civitatis serenensis est sibi omnino adversum et valde suo stomacho perniciosum, adeo ut , ex commoratione inibi facta morbum contraxerit a quo se nondum recipere valuerit.

De his omnibus vero aliisque in controversia allatis, te- stes produxit eosque legitime interrogari iussit, quarum at- testationes in actis prostant, adamussim favorabiles intentioni actoris. Testes vero adhibuit omni exceptione maiores ; ni- mirum Decanum, Archidiaconum et Doctoralem, canonicos e capitulo serenensi, et Praesulem Carter, Episcopum Titula- rem Antedonen.

Neque rationes Episcopi Decreto suffragantes videntur omnino Sacerdoti adversari. Primo si ad trutinam revocentur decisiones S. C. C. iam citatae adverti debet, has non probare Episcopi serenensis intentionem. Nam, quin singulas facti species enarremus, sufficiat innuere, tunc S. C. C. ita respon- disse, quia agebatur de sacerdotibus otiosis, vagis, viribus