54 EX S. G. CONCILII

est in Albinganen. matr. io Sept. 1801, quanto magis prae- bebit multiplicis adulterii iniuria quam passa est Oratrix.

Ad ultimam denique suae orationis partem descendens orator sustinet, actricem ad matrimonium consummandum habilem factam esse ; siquidem in casu de vaginismo sana- bili agebatur. Nam, ait advocatus, quoties copula carnalis recto modo inter coniuges locum habere potest, matrimo- nium consistere posse, imo debere, si copula iam intercessit, translatitii iuris est. Recto autem modo copula peragitur, qua semen virile in vaginam muliebrem ingreditur, seu qua vir et mulier fiunt una caro. Et in hoc consistit po- tentia coeundi, dum impotentia generandi nihil est aliud, quam inhabilitas habendi prolem, quae per se matrimonium nec impedit, nec dirimit. S. Thomas 4, Distinct. 35, quaest, un. art. 2, ad 3; Santi lib. IV, cap. XV, n. 6 cum com- muni.

Iam vero urget patronus in hac praecise conditione ver- sari oratricem in propatulo est ex testimonio medicorum, qui rectius quam ceteri id diiudicare possunt. Duo siquidem Urbis Doctores fidem faciunt sub iurisiurandi religione.

Hic autem ipse patronus solvere curat difficultatem quae oriri posset ex iis, quae in allato testimonio artis periti animadvertunt, nimirum de vaginae clausura, ac de non absoluta perfectione uteri. Num ad internam vaginae occa- sionem prope uterum quod spectat, animadvertit orator, al- latum defectum, etsi permansisset, nullatenus impedire, quominus mulier virum admittat copula perfecta, qua sci- licet vas eius penetretur, atque in eo effundetur semen ; ac propterea matrimonium semper consistere. Impotentia ist- haec, quae in vaginae clausura prope uterum consisteret, a Theologis non enumeratur: et Capellmann, qui primus de ea mentionen fecit, invicte refutatus est a 01. P. A. Eschbach in suo opere Disput. Physiol. Theolog.

Vix aliter decernendum est, urget orator, de uteri im- perfectione, qua Cliens laborare asseritur. « benché l'utero non sia perfettamente sviluppato ». Feminam aliquam ea-