Quaestio XX.

Quaeritur, quare inter Religiosos videantur dissensiones et invidiae.

Item quaero: cum nihil debeatis appetere terrenum, nec honores nec res, pro quibus solent homines inter se contendere et sibi mutuo inter se invidere ; quae causa est, quod saepe videmus, inter Religiosos esse dissensiones et invidias, sicut etiam inter saeculares, vel aliquando acriores ?

Respondeo. De his quae irrationabiliter fiunt,

reddi non potest ratio congrua: unde si aliqui sub habitu Religionis tales aliquando videntur, non est alia ratio nisi eorum imperfectio, et quia habitus mentis non habet interius quod ostendit habitus vestis exterius et tonsura capitis.

Boni autem, si aliquando dissentire videntur, hoc his de causis

. fieri consuevit: una, cum non omnes agnoscant aequaliter veritatem in omnibus, contingit, quod aliquis intelligit, aliquid fore expediens pro una parte, et alius intelligit , illud pro alia parte non fore expediens, vel aliud magis fore expediens quam illud. Et dum uterque hoc quod ipse melius iudicat, vult promovere, et quod nocivum credit vult impedire: sic dissensio fit inter eos, id est diversa sensio, non perversa, cum uterque bene intendit: sicut inter Paulum et Barnabam pro Ioanne discipulo, quem voluit Barnabas assumere in socium praedicationis suae, sed Paulus prohibuit, timens, ne non perseveraret in continuatione laboris, et sic per eum impediretur ; et sic dissentiebant, et Barnabas Ioannem secum sumsit, ubi minores haberet labores, Paulus vero Silam sumsit pro fortioribus laboribus magis aptum, ut diversis partibus divisi, pluribus praedicando prodessent.

Sic in expositione beati Gregorii ,

orante Daniele Dominum pro populi liberatione de captivitate Babylonica, Angelus dixit, quod eius oratio dudum esset exaudita, sed princeps Persarum, id est Angelus gentis illius custodiae deputatus, restitit sibi viginti uno diebus, ne statim liberarentur, sed diutius afflicti plenius a peccato purgarentur. Quid ergo mirum, si boni quandoque pro bono dissentire videntur ratione diversarum considerationum, si Apostoli et Angeli eadem ratione dissentire inventi sunt ? Nam iuxta hunc sensum Sancti quandoque rationabiliter et a Deo dissentiurut, cum Deus vult, aliquem mori, quem ipsi diutius desiderant vivere pro aliorum profectu, vel cum ipsi optant citius mori, quos Deus vult pro aliorum salute adhuc diutius in corpore laborare: ad Philippenses primo : Desiderium habens dissolvi.

Altera causa est, quando unus non videt intentionem alterius, quae bona est, et putat, eum alia intentione aliquid facere, et displicet sibi et dissentit ab eo: qui si sciret, non displiceret sibi quod facit, et esset pacatus ad eum, sicut Moyses iratus est filiis Ruben et dimidiae tribui Manasse, cum peterent terram Basan et Hesebon in possessionem , et Iosue iratus est eisdem pro constructione altaris super ripam Iordanis, antequam agnoscerent, intentionem eorum utrobique fuisse bonam. Talis autem ignorantia non est semper culpabilis, dum tamen non sit iudicium nimis praeceps.