Quaestio XXI.

Quaeritur, cur Religiosi celent facta sua.

Item quaero: cum Religiosi tam studiose solent abscondere facta sua

suspectum est enim, apud eos esse aliqua indecentia

cur sic celantur, cum bona non sit necesse celari ?

Respondeo. Tria solent celari et abscondi: primum est singularia bona, ne de singulari gloria extollentia proveniat, et meritum depereat: Matthaei sexto : Attendite, ne iustitiam vestram faciatis coram hominibus, ut videamini ab eis.

Item, vilia et peccata, ne percipientes scandalizentur: et qui peccando aliquem scandalizant duplici reatu obligantur: Matthaei decimo octavo : Vae homini illi, per quem scandalum venit. - Item, quaedam solent abscondi a non intelligentibus, qui ea iudicarent mala esse ex sua stoliditate, cum tamen coram Deo licita sint, vel etiam meritoria , non propter hypocrisim, sed ne illi exinde infirmentur: ita non propter se tantum, sed magis propter illos occultant Religiosi facta sua, ne noceant illis: quia non possunt omnium corda videre et omnibus satisfacere, quare hoc fiat, cum saeculares rudes sint et proni de Religiosis sinistra saepius suspicari. Cum enim vident eos humiliter iucundos, iudicant eos dissolutos: cum ex necessitate vident, eos corporis refectionem accipere, iudicant eos carnales: cum ex zelo iustitiae vident se ab eis pro vitio suo redargui, dicunt eos iracundos: cum vident, eos necessaria vitae hinc inde mendicare, cum aliunde non habeant, dicunt eos avaros, et sic de singulis, etiam quae bene faciunt, reprehendunt ea. Propter quod oportet, ut caveant alienae infirmitati et occultent quae possent ab aliis mala iudicari; primae ad Corinthios octavo : Videte, ne forte haec licentia vestra offendiculum fiat infirmis.

Tribus modis saeculares iudicant Religiosos: primo, opinando de ipsis quae sunt falsa, quae ipsi per se confingunt, vel aliis referentibus leviter credunt, ut vulgus rusticanum, quod dicit nos antichristi praenuntios , et quod omnes guerras terrarum et principum seminamus.

Secundo, quod illa quae ipsi solent non sine peccato facere , cum vident nos aliquando facere, aestimant, quod tali animo facimus ut ipsi, ut comedere delicata et videre feminas, esse hilares, alloqui homines; spatiosas areas, munda aedificia ratione sani aeris et ecclesias decentes, homines zelo disciplinae invicem accusare et punire et pro cautela de locis transmutare et similia, quae a bonis bene, et a perversis perverso animo fieri solent. - Tertio, cum damus eis causam iudicandi et suspicandi de nobis non bona, talia exempla eis ostendentes , quae merito sunt reprehendenda.

In primo sumus omnino sine culpa:

in secundo indigemus bona cautela: in tertio culpa non caremus, dantes eis scandali offensionem et ministerium Religionis vituperabile facientes , quibus debemus esse lumen sanae doctrinae et forma recte vivendi.

Cum autem despiciatur ab aliis sine nostra culpa , ad profectum nostrum cedit multiplicem: primo, peccata nostra per hoc purgantur. Secundo, bona nostra magis tuta sunt a vana gloria laudis humanae. Tertio, humiliores reddimur coram hominibus. Quarto, cautiores sumus in verbis et factis, ne opinionem eorum confirmemus. Quinto, minus sumus eis familiares ac per hoc magis in cella quieti. Sexto, patientiam magis discimus ex tali despectione. Septimo, interna consolatio spiritus impenditur quaerentibus pro exteriori subtracta. Octavo, maius meritum ex his omnibus coram Deo accrescit. Haec et alia bona tanta sunt, quod, si non obessent aliis, libenter tolerare debemus despici ab abis et reprehendi et persecutiones pati pro Christo sine culpa .