36

Τά δύο δέ τά ἔσχατα ὅπως εἴπω, οὐκ οἶδα, ἅ εἰς ἐμέ εὐδόκησας γενέσθαι, Βασιλεῦ μου, καί τήν ψυχήν μου καί τόν νοῦν λόγου ἀποστεροῦσι καί ἐνεργείας παύσουσι καί φρονήσεις ἁπάσας, ἀλλά καί τῷ μεγέθει σου βαρύνουσι τῆς δόξης καί παύσασθαι παρά μικρόν πείθουσί με, Σωτήρ μου, μηδέν λαλεῖν,μηδέν ποιεῖν, μηδέ ἅπτεσθαι τούτων, καί ἀπορῶ ἐν ἐμαυτῷ καί θαυμάζων λυποῦμια. Πῶς τοῖς τοιούτοις ἐμαυτόν πράγμασιν ἀπορρήτοις ἐξέδωκα διακονεῖν καί λειτουργεῖν, ὁ τάλας; Ἐν οἷς ἄγγελοι φρίττουσιν ἀδεῶς ἀτενίσαι, προφῆται ἐδειλίασαν ἐνωτισθέντες ἅμα δόξης τό ἀκατάληπτον καί τῆς οἰκονομίας˙ ἀπόστολοι καί μάρτυρες καί διδασκάλων πλῆθος βοῶσι καί κραυγάζουσιν ἑαυτούς ἀναξίους διαρρήδην κηρύττοντες ἅπασι τοῖς ἐν κόσμῳ. Ἐγώ δέ πῶς, ὁ ἄσωτος, καί πῶς ἐγώ, ὁ πόρνος, καί πῶς ἐγώ, ὁ ταπεινός, γενέσθαι ἠξιώθην καί ἀδελφῶν ἡγούμενος, τῶν θείων μυστηρίων (83) ἱερουργός καί λειτουργός τῆς ἀχράντου Τριάδος; Ὅπου γάρ ἄρτος σαρκός καί τοῦ αἵματος, Λόγε, ἐκεῖ ὑπάρχεις σύ αὐτός, ὁ Θεός μου καί Λόγος, καί ταῦτα σῶμα γίνεται σόν ἀληθῶς καί αἷμα ἐπελεύσει τοῦ Πνεύματος καί δυνάμει Ὑψίστου˙ καί τολμῶντες ἁπτόμεθα θεοῦ τοῦ ἀπροσίτου, μᾶλλον δέ τοῦ οἰκοῦντος ἐν φωτί ἀπροσίτῳ, οὐ μόνον φύσει τῇ φθαρτῇ ταύτῃ καί ἀνθρωπίνῃ, ἀλλά καί πάσαις νεοραῖς στρατιαῖς τῶν ἀγγέλων. Τοῦτο οὖν τό ἀπόρρητον, τοῦτο τό ὑπέρ φύσιν ἔργον τε καί ἐγχείρημα, ὅπερ ποιεῖν ἐτάχθην, πείθει με καί τόν θάνατον πρό ὀφθαλμῶν μου βλέπειν˙ ὅθεν ἀφείς τό ἥδεσθαι τῷ τρόμῳ συνεσχέθην εἰδώς, ὅτι ἀδύνατον ἐμοί καί πᾶσιν, οἶμαι, τό κατ᾿ ἀξίαν λειτουργεῖν καί βίον οὕτως ἔχειν ἀγγελικόν ἐν σώματι, μᾶλλον δ᾿ ὑπέρ ἀγγέλους, ἵν᾿ ὁ λόγος ἔδειξε καί ἡ ἀλήθεια ἔχει, καί οἰκειότερος αὐτῶν γένηται κατ᾿ ἀξίαν ὡς καί χερσίν ἁπτόμενος καί στόματι ἐσθίων, ὅνπερ ἐκεῖνοι φρίττοντες παρίστανται σύν τρόμῳ. Τό δέ κρῖμα τῶν ἀδελφῶν, οὕς τέταγμαι ποιμαίνειν, ποία ψυχή βαστάσειε, ποῖος νοῦς εὐπορήσῃ ἀκατακρίτως μετελθεῖν ἑνός ἑκάστου γνώμην καί πάντα τά παρ᾿ ἑαυτοῦ ἀνελλιπῶς εἰσφέρειν καί ἐξελέσθαι κρίματος ἑαυτόν τοῦ ἐκείνων; Οὔ μοί δοκεῖ πως δυνατόν ἀνθρώποις εἶναι τοῦτο˙ πείθομαι οὖν βούλομαι μαθητής εἶναι μᾶλλον ἑνός δουλεύων θέλημα, ἑνός ἀκούων λόγους, καί ὑπέρ τούτου τοῦ ἑνός μόνον ὑφέξειν λόγους, ἤ τρόποις καί θελήμασι δουλεύειν τῶν πλειόνων