38

καί ἀπό τοῦ προσώπου σου κλονεῖται πᾶσα κτίσις. Ὅταν δέ ταῦτα εἴποιμι καί ὀφθαλμούς καμμύσω, τουτέστι κάτω μου τόν νοῦν ἀποστρέψω, μή βλέπειν ἤ καθορᾶν δυνάμενος τήν ἄστεκτόν σου θέαν, τότε θρηνῶ στερούμενος τοῦ κάλλους σου, Θεέ μου, μή φέρων σοῦ τόν χωρισμόν, τοῦ φιλανθρώπου μόνου. Θρηνοῦντα δέ καί κλαίοντα ὅλον με περιλάμπεις, βαβαί, καί καταπλήττομαι καί ἐπί πλεῖον κλαίω, τό πρός ἐμέ σου εὔσπλαγχονον τόν ἄσωτον θαυμάζων. Τότε βλέπω τοῦ σώματος πολλήν ἀσχημοσύνην (86) καί τήν ἀναξιότητα ψυχῆς μου τῆς ἀθλίας, καί ταῦτα τεκμαιρόμενος ἐξίσταμαι κραυγάζων˙ Τίς οὖν ἐγώ εἰμι, Θεέ καί ποιητά τῶν ὅλων, καί τίς ὅλως πεποίηκα ἀγαθόν ἐν τῷ βίῳ, ἤ ποίαν ὅλως σοῦ ποτε ἐντολήν εἰργασάμην, ὅτι τοιαύτῃ δόξῃ με τόν ταπεινόν δοξάζεις; Καί πόθεν ἤ καί διά τί οὕτως με περιλάμπειν, τόν ἄθλιον, ἠξίωσας ἐν νυκτί καί ἡμέρᾳ; Μή γάρ ποτε ἐδίψησα σέ ζητῶν, Βασιλεῦ μου, μή γάρ ἐκακοπάθησα σῶν ἐντολῶν τοῖς πόνοις, μή πειρασμούς ὑπέμεινα καί μάστιγας, ὡς πάντες οἱ ταῦτα καρτερήσαντες ἅγιοι ἀπ᾿ αἰῶνος, ὅπως ἐκείνοις με, Χριστέ, συναριθμήσας σώσῃς; Οὐ γάρ τῶν ἔργων με χωρίς σύ ῥᾳθυμοῦντα σώσεις˙ κἄν σφόδρα σύ φιλάνθρωπος ὡς πλάστης τῶν ἀνθρώπων,. Ἀκούω Παύλου λέγοντος νεκράν εἶναι τήν πίστιν ἔργων χωρίς τυγχάνουσαν καί φρίττω τιμωρίας πάντως ἐκεῖ μενούσας με, τόν κατημελημένον. Πῶς οὖν ἐγώ θαρρήσαιμι ὡς πιστός σύν ἐκείνοις ἀριμνηθῆναι, ∆έσποτα, τοῖς προεργασαμένοις, ὁ μηδέν μίαν ἐντολήν ποτε τετηρηκώς σου; Ἀλλ᾿ οἶδα, πάντα δύνασαι, πάντα ποιεῖς, ὡς θέλεις, καί τοῖς ἐσχάτοις, ∆έσποτα, δίδως ὡς καί τοῖς πρώτοις, καί πρῶτον, ὤ τοῦ θαύματος, τῶν πρώτων τοῖς ἐσχάτοις. Ταῦτα πρός σέ λέγοντος, τόν ποιητήν τοῦ κόσμου, τόν ἄνω πρίν φαινόμενον καί πάλαι με κρυβέντα καί ὕστερον ἀκτῖσί με ὅλον περικυκλοῦντα, αἴφνης σε ὅλον ἐν ἐμοί καθορῶ γεγονότα, τόν ἄνω πρίν φαινόμενον, ἀλλά κρυβέντα πάλιν νέφει, καθάπερ ἥλιος ἀκτίνων ὅλως δίχα. Ὡς οὖν ἐκεῖνος προσιτός ἐστι τοῖς καθορῶσι (87) καί τότε μᾶλλον οἱονεί ὅλος πᾶσιν ὁρᾶται, οὕτω καί σύ μοι προσιτός κεκρυμμένος ἐντός μου τυγχάνεις, ὁ ἀπρόσιτος, ὄμμασι νοεροῖς μου, ὡς οἶδας, ὀπτανόμενος, κατά μικρόν αὐξάνων, φαιδρότερον δεικνύμενος, φαιδρότερον ἀστράπτων˙ ἄλλοτε πάλιν φαίνῃ μοι ἀπρόσιτος εἰς ἅπαν. ∆ιό καί μεγαλύνω σου τήν ἀκαταληψίαν, τήν ἀγαθότητα τήν σήν κηρύττων ἐκβοῶ σοι˙