Tristichon prooemiale.

1. Increata patre nata

Iesu sapientia,
Te laudantum et amantum

Choris me associa,
Sumens pauca licet rauca

Laudum sacrificia.

2. Haec ostende et perpende

Servi famulitia,
Quis honoro et adoro

Tua beneficia,
Uti dignus, non indignus

Tua sim praesentia.

8. Eia, Christe, gressum siste
Auscultans cum gratia,
Te paventem et fatentem

Tibi sua vitia,
Quae gregavit et patravit
Sua ab infantia.

4. Sic me vere paenitere

Mea fac flagitia,
Ut evulsa et expulsa

Animi tristitia,
Tibi tandem laudes cantem

Cordis cum laetitia.

5. Uirtus patris, decus matris,

Mentis quo duritia
Est soluta et abluta

Mundi sunt exitia,
Haud me spernas, sed me cernas

Consueta laetitia.

6. Supplicantis et laudantis
Te per haec sequentia,
Sume vota quae devota,

Offero instantia,

Et finita me hac vita

Tuo vultu satia.