886 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

vii. iesu Contuitus

96. Biblicam fidem in Deum creatorem sibi sumit Iesus et praecipuum quiddam extollit: Deus est Pater (cfr Mt 11, 25). Cum suis colloquens dis- cipulis, eosdem ad paternam necessitudinem agnoscendam invitabat, quam Deus omnibus cum suis creaturis habet, atque ipsis moventi blandimento memorabat quomodo suos ob oculos unaquaeque earum magnum habeat pondus: « Nonne quinque passeres veneunt dipundio? Et unus ex illis non est in oblivione coram Deo » ( Lc 12, 6). « Respicite volatilia caeli, quoniam non serunt neque metunt neque congregant in horrea, et Pater vester caelestis pascit illa » ( Mt 6, 26).

97. Alios invitare ad pulchritudinem, in mundo praesentem, spectan- dam poterat Dominus, quandoquidem ipse subinde naturae proximus erat, quam magno affectu obstupefactus respiciebat. Cum quaeque terrae suae loca lustraret, pulchritudinem a Patre suo satam contemplabatur, et disci- pulos invitabat in rebus ad divinum nuntium agnoscendum: « Levate oculos vestros et videte regiones quia albae sunt ad messem » ( Io 4, 35). « Simile est regnum caelorum grano sinapis, quod accipiens homo seminavit in agro suo. Quod minimum quidem est omnibus seminibus; cum autem creverit, maius est holeribus et fit arbor » ( Mt 13, 31-32).

98. Iesus plena cum creaturis concordia vivebat, et alii mirabantur: « Qualis est hic, quia et venti et mare oboediunt ei? » ( Mt 8, 27). Non con- spiciebatur asceta a mundo seiunctus aut gratarum terrae rerum inimicus. De se ipse aiebat: « Venit Filius hominis manducans et bibens, et dicunt: "Ecce homo vorax et potator vini" » ( Mt 11, 19). Alienus erat a doctri- nis philosophicis quae corpus, materiam et huius mundi res spernebant. Attamen insani hi dualismi apud nonnullos christianos doctos annorum decursu magnum habuerunt pondus atque Evangelium depravarunt. Iesus suis manibus operabatur, cotidie materiam a Deo creatam tangens, ut eam gnarus artifex informaret. Nota est dignum maiorem eius vitae partem hoc munere esse peractam, in modica quadam exsistentia, nulla admiratione affecta: « Nonne iste est faber, filius Mariae? » ( Mc 6, 3). Opus sic sanctifi- cavit eique ad nostrum provectum peculiare tribuit bonum. Sanctus Ioannes Paulus II docuit: « Homo igitur, laboris fatigationem una cum Christo pro

nobis cruci affixo perferens, operatur quodam modo simul cum Dei Filio

ad generis humani redemptionem ».79

79 Litt. enc. Laborem exercens (14 Septembris 1981), 27: AAS 73 (1981), 645.