OPUSCULA AD ORDINEM SPECTANTIA
opusculum XII. EPISTOLA DE TRIBUS QUAESTIONIBUS
opusculum XIII. DETERMINATIONES QUAESTIONUM CIRCA REGULAM FRATRUM MINORUM
Quaestio III. Cur Fratres intendant studio litterarum.
Quaestio XI. Cur Fratres non laborent pro victu.
OPUSCULUM XIV. QUARE FRATRES MINORES PRAEDICENT ET CONFESSIONES AUDIANT
OPUSCULUM XV. EPISTOLA DE SANDALIIS APOSTOLORUM
OPUSCULUM XVI. EXPOSITIO SUPER REGULAM FR. MINORUM .
In nomine Domini incipit Vita Minorum Fratrum.
OPUSCULUM XVII. SERMO SUPER REGULAM FRATRUM MINORUM .
OPUSCULUM XVIII.CONSTITUTIONES GENERALES NARBONENSES .
De religionis ingressu. Rubrica I.
De qualitate habitus. Rubrica II.
De observantia paupertatis. Rubrica III.
De FORMA INTERIUS CONVERSANDI. Rubrica IV.
De modo exterius exeundi. Rubrica V.
De occupationibus Fratrum. Rubrica VI.
De correctionibus delinquentium. Rubrica VII.
De visitationibus provinciarum. Rubrica VIII.
De electionibus Ministrorum. Rubrica IX.
De Capitulo provinciali. Rubrica X.
De Capitulo generali. Rubrica XI.
De suffragiis defunctorum. Rubrica XII.
OPUSCULUM XIX. EPISTOLAE OFFICIALES
OPUSCULUM XX. REGULA NOVITIORUM.
OPUSCULUM XXI. EPISTOLA CONTINENS VIGINTI QUINQUE MEMORIALIA.
OPUSCULUM XXII. EPISTOLA DE IMITATIONE CHRISTI.
OPUSCULUM XXIII. LEGENDA SANCTI FRANCISCI.
Capitulum II. De perfecta conversione eius ad Deum et de reparatione trium ecclesiarum .
Capitulum III. De institutione Religionis et approbatione Regulae .
Capitulum IV. De profectu Ordinis sub manu ipsius et confirmatione Regulae prius approbatae .
Capitulum V. De austeritate vitae, et quomodo creaturae praebebant ei solatium .
Capitulum VI. De humilitate et obedientia et de condescensionibus divinis sibi factis ad nutum .
Capitulum VII. De amore paupertatis et mira suppktione defectuum .
Capitulum VIII. De pietatis affectu, et quomodo ratione carentia videbantur ad ipsum affici .
Capitulum IX. De fervore caritatis et desiderio martyrii .
Capitulum X. De studio et virtute orationis .
Capitulum XI. De intelligentia Scripturarum et spiritu prophetiae .
Capitulum XII. De efficacia praedicandi et gratia sanitatum .
Capitulum XIII. De stigmatibus sacris .
Capitulum XIV. De patientia ipsius et transitu mortis .
Capitulum XV. De canonizatione et translatione ipsius .
Quaestio XXVII.
Quaeritur, quae sit ratio, quod clerici magis oderunt vos et persequuntur quam laici et simplices saeculares .
Item quaero: quae est ratio, quod clerici magis oderunt vos et persequuntur quam laici et simplices saeculares ?
Respondeo. Sicut non omnes laici diligunt nos, sic nec omnes clerici oderunt nos. Si qui autem videntur nos odire, hoc quinque de causis potest esse: una, quod timent nos, quod ipsorum facta et excessus vel defectus plenius agnoscamus et severius arguamus, quo clarius videmus, quales esse deberent et non sunt, per quos sancta gubernatur Ecclesia.
Secunda causa est, quia invident nobis, quod simus hominibus gratiores, et ipsi comparatione eis appareant in vita, vel in scientia viliores, vel etiam in doctrina.
Tertia, quia dolent, si per confessiones secreta eorum ab aliis, qui conscii fuerint, percipimus, dum timent per illa magis vilescere, vel forte personas illas nostro consilio ab eis averti et ad meliora converti.
Quarta causa, quia timent, sibi ( aliqua per nos emolumenta subtrahi, dum eleemosynas, quae dantur nobis, arbitrantur sibi dandas fore, si nos non essemus. Et haec videtur potior esse causa pluribus, qui nos odiunt, scilicet si plus inhiant lucris pecuniarum a suis subditis quam fructui animarum etc.
Potest etiam quinta esse causa, quia divina iustitia illos qui, quanto amplius cognoverunt et spreverunt, et quibus maiora beneficia contulit , et ingrati fuerunt et gravius ceteris offenderunt et frequentius eum indigne contrectant et percipiunt, tanto magis indurat et profundius cadere permittit , ut non solum ipsi sint mali in se, sed etiam alios secum malos esse desiderent et bonos oderint et quos imitari nolunt optent non esse, et persequantur eos quos sibi dissimiles esse dolent: Salomon : Gravis est nobis ad videndum etc ; ibidem plures de praedictis tanguntur. Laici vero, quia de praedictis causis etiam minus habent, etiam minus nos oderunt, immo etiam diligunt qui sentiunt, nos salutem suam diligere, et sperant, per nos eam fideliter apud Deum esse promovendam oratione , meritis et doctrinis. Clerici etiam, qui sane sapiunt, eadem ratione nos fovent et diligunt quasi filios suos et adiutores et cooperatores tam suae salutis quam suae sollicitudinis sibi commissae in suis subditis necessarios adiutores et oneris sibi impositi fideles sublevatores. Et de his sufficiat .