43

Εὐαγρίου. Πᾶσα συμφορά κούφη ἐστίν ἀνδρί μή κούφῳ. Πλουτάρχ. Οὔτε τόν ἀῤῥωστοῦντα ἡ χρυσόπους ὠφελεῖ κλίνη, οὔτε τόν

ἀνόητον ἡ ἐπίσημος εὐτυχία. Τοῖς μέν νοσοῦσιν ἰατρούς· τοῖς δέ ἀτυχοῦσι, φίλους δεῖ παρεῖναι. 15Ε_178 Ἐν μέν ταῖς μέθαις παροινοῦσιν· ἐν δέ ταῖς ἀτυχίαις

παρανοοῦσιν οἱ πλεῖστοι. Ἀῤῥωστοῦντι φορτίον ἐπιθεῖναι, ἤ ἀπαιδεύτῳ ψυχῇ εὐτυχίαν, ταυτόν ἐστιν. Αἱ ἐπιφανεῖς τύχαι, καθάπερ οἱ σφοδροί τῶν ἀνέμων, μεγάλα ποιοῦσι

ναυάγια. Ὥσπερ οἱ ἐν εὐδίᾳ πλέοντες, καί τά πρός τόν χειμῶνα ἔχουσιν ἕτοιμα· οὕτως

οἱ ἐν εὐτυχίᾳ φρονοῦντες, εὖ, καί τά πρός τήν ἀτυχίαν ἡτοιμάκασι βοηθήματα. Νοσοῦντος δίαιτα, καί ἄφρονος εὐτυχία, τό δυσάρεστον. Ἔοικεν ἡ τύχη φαύλῳ ἀγωνοθέτη· πολλάκις γάρ τόν μηδέν πράσσοντα

στεφανοῖ. Ἡ τύχη καθάπερ τοξότης, ποτέ μέν ἐπιτυγχάνει βάλλουσα ἐφ᾿ ἡμᾶς, ὥσπερ

ἐπί τινα σκοπόν· ποτέ δέ ἐπί τά σύνεγγυς παρακείμενα ἡμῖν. Ἀτυχίαν κρύπτε, ἵνα μή τούς ἐχθρούς σου εὐφράνῃς. Ἰσοκρ. Μηδενί συμφοράν ὀνειδίσῃς· κοινή γάρ ἡ τύχῃ, καί τό μέλλον

ἀόρατον. Νόμιζε μηδέν εἶναι τῶν ἀνθρωπίνων βέβαιον. Οὕτω γάρ οὔτε εὐτυχῶν ἔσῃ

περιχαρής, οὔτε δυστυχῶν περίλυπος. Καί κυβερνήτης ἀγαθός ἐνίοτε ναυαγεῖ· καί ἀνήρ σπουδαῖος ἀτυχεῖ. ∆ημοκρίτ. Γαμβρόν ὁ μέν ἐπιτυχών, εὗρεν 833 υἱόν· ὁ δέ ἀποτυχών,

ἀπώλεσε καί θυγατέρα. Σωκράτ. Καλόν μέν ἐπί τῆς ἑστίας φαίνεσθαι τό πῦρ λαμπρόν· ἐπί δέ τῆς

ἀτυχίας, τόν νοῦν. Σωκράτης. Οἱ μέν ἀκρατεῖς ἐν ταῖς ἀῤῥωστίαις, οἱ δέ ἄφρονες ἐν ταῖς

εὐτυχίαις εἰσί συσθεράπευτοι. Ὁ αὐτός ἐρωτηθείς, Τί λυπεῖ τούς ἀγαθούς; ἔφη, Εὐτυχία 15Ε_180

πονηρῶν· φιλεῖ γάρ εὐημερία παράλογος, ὕβρεως ἔργα προκαλεῖσθαι. Ὅν ἡ τύχη προπηλακίζει, καί παρά τῶν πράων οὕτως μάστιγας εὑρίσκει. ∆ημώνακτ. Οὔτε οἱ ἄμουσοι τοῖς ὀργάνοις, οὔτε οἱ ἀπαίδευτοι ταῖς τύχαις

δύνανται συναρμόσασθαι. ∆είκνυσιν ἡ μέν τροπή, τόν κατά ἀλήθειαν ἀνδρεῖον· ἡ δέ ἀτυχία, τόν

φρόνιμον. Ἐκ τῶν Φαυωρίνου. Εὐτυχών μή ἔσο ὑπερήφανος· ἀπορήσας, μή ταπεινοῦ·

τάς μεταβολάς τῆς τύχης γενναίως ἐπίστασο φέρειν. Ἀλέξανδρ. Ἀλέξανδρος ὁ βασιλεύς ἰδών ∆ιογένην κοιμώμενον ἐν πίθῳ, ἔφη·

Ὦ πίθε μεστέ φρενῶν· ὁ δέ φιλόσοφος ἀναστάς, ἔφη · Ὦ βασιλεῦ μέγιστε. Θέλω τύχης σταλαγμόν, ἤ φρενῶν πίθον, Ἧς μή παρούσης δυστυχοῦσιν αἱ φρένες. Πρός ὅν τις ἀντέφησε τῶν φιλοφρόνων, Ῥανίς φρενῶν μοι μᾶλλον, ἤ βυθός τύχης, Ἧς μή παρούσης δυστυχοῦσιν αἱ φρένες. Ἐπικούρου. Ἡ ταπεινή ψυχή, τοῖς μέν εὐημερήμασιν ἐχαυνώθη· ταῖς δέ

συμφοραῖς καθηρέθη.