Congregatio de Causis Sanctorum 313

diligentissime auditis laurea honestatus est anno 1862. Placentinae denique

adscriptus Ecclesiae (nam in id canonicorum collegium fuerat eius tutor

aliquot annis antea cooptatus), inferioribus ordinibus susceptis, idemque

ad subdiaconatum prius, dein ad diaconatum promotus, tandem sacerdotio

Matriti auctus est Kalendis Aprilibus anni 1865.

Hinc expeditionibus ad populi pietatem excolendam primum operam

dedit, quas ceterum etiam consequentibus annis suscepit. Anno autem 1866

Sancti Nicolai Regalis curio creatus, cum Sancti Petri pariter animarum

curam recepisset, magnam non solum apostolatus exercendi, sed plenioris

maturitatis adsequendae habuit copiam. Interea admirabili doctrina theolo-

giam in seminario docebat. Postremo Placentiae in templo maximo admissis

paenitentium expiandis praefectus est.

Ea tempestate in Hispania tanta commutatio rerum et morum facta est

ut multi paulatim imminuto religionis sensu a vera Christi doctrina defice-

rent. Hinc homines in officinis, in ludis, in domibus ipsis Deum oblivisci,

Ecclesiam deserere; hinc pietas restingui, despici humanitas, omnia iniusta

esse, plurimi sui commodi studiosi inique agitare. Itaque in tanta rerum om-

nium desperatione tantoque naufragio animarum, divino instinctus afflatu,

novae religiosae familiae condendae animum intendit Eladius; quam decrevit

legifer pater prudentissimus ut imitandis divulgandisque Sacrae Familiae

virtutibus ad gloriam Sacrosanctae Trinitatis incumberet: Institutum dicimus

Sororum Iosephinarum a SS. Trinitate, cuius ille primas sodales, superatis

tandem difficultatibus, congregavit anno 1877.

Ceterum in apostolico munere obeundo, dum vixit, tot tantisque disten-

tus fuit negotiis, ut respirare libere non posset: idem sacramenta impertire,

pueritiae, florenti aetati Christianae doctrinae praecepta tradere, idem ad

christianum populum contionari, sacra novendialia, populi religiones pro-

curare. Praeterea in multis asceteriis virginibus Deo devotis conscientiae

moderator adfuit, easque ad virtutem eduxit; cuius ministerii plurimae,

quae exstant, dant litterae testimonium. Animarum pastor amantissimus

zelum apostolicum in fovendis vocationibus quam maxime ostendit; vere

pauperum pater, quo praesentius egenioribus daretur auxilium, coetus et

sodalicia laicorum instituit, quorum quidem auctor et princeps fuit. Sed

actuosa huius vita, quam fides et caritas alebat, impensissimo sanctae pre-