44 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

iudicis, cui committ i tur sive exsecutionem praescribere, sive ad instan-

tiam partis concedere aut denegare, habi ta potissimum ratione t um vehe-

mentis praesumptionis veritatis, tum necessitatis celerioris expeditionis

negotii, liquet, comparat ione quoque cum hodiernis codicibus iuris

civilis instituta, art . 84 Reg. Rot. agere de primo t an tummodo causarum

genere, nec eas omnes taxat ive recensere, prout manifestum fit gene-

rali formula « quoties id conforme sit iuri communi », a tque verbo

« praesertim » adhibito. At vero, in casu nostro l iquidum est, iudicem

supplevisse favore minoris defectum instantiae partis, quam prudent i suo

iudicio existimabat debuisse, in ta l ibus const i tutam rerum adiunctis,

huiusmodi interim exsequendi beneficium impetrare. Causam autem

huius aestimationis probam iustamque subiecisse - quamquam Nostri Tri-

bunalis non est, in facti aest imationem inquirere - ex enarrat is a limine

compertissimum fit . Enimvero, part is coram primo Turno victricis iuri-

bus nocebat quam maxime « inutilis et perniciosa dilatio alterius par t is

« in appellatione prosequenda », ad quam removendam frustra per annum

circa adlaboratum era t ; beneficio etenim pr ima sententia par to , vix, in

hisce rerum adiunctis, quae impediebant etiam quominus, peremptioni

instantiae locus fieret, praevideri poterat quandonam esset pérfruitura.

Nec parti solummodo, sed bono publico quoque - teste Zech, de iudiciis,

sect. I, tit.-2, de iudice - perniciosum censeri debebat quod litem inchoa-

tam prorogare al terutra pars studeret , ad innocentem alterius part is

simplicitatem circumveniendam, qui casus ex praecipuis est, in quibus

possit iudex et debeat, etiam non imploratus procedere (cfr. c. 6, X, De

in integrum restitutione, 1. I, t. 41).

Quum igitur omnia et singula recurrentis gravamina, diligenti exa-

mine perpensa, acuta fortasse, magis quam vera iureve consistentia

apparerent, quumque signanter non demonst ra re tur ex his defectus com-

petentiae in Turno sententiam incidentalem proferente, neve in ipsa sen-

tentia ratio non habita alicuius legis, au t manifesta quaevis legis violatio,

quod praetendebatur, ut ad normam art. 4 Regul. Nostri Ordinis sen-

tentia nulla declararetur, aut circumscriptio ni rescissionive obnoxia, hinc

Supremum Tribunal recursum reiiciendum censuit ac prorsus reiecit.

Atque ita, etc.; non solum, etc.; sed et omni, etc.

Datum Romae, in sede Supremi Tribunalis , 28 maii 1917.

Ubaldus Mannucci, Signaturae Votans*

VISA

Evaristus Lucidi, S. A. S. T. a Secretis.

Aloisius Scialdoni, Notarius.