45

Σχετική ἕνωσίς ἐστι, φιλική συνδιάθεσις, ἤ θελημάτων ὁμονοητική σύμπνοια καί ἐπίνευσις. Σχετική διαφορά ἐστι, γνώμης 15Α_198 ἑτερότης, ἤ θελημάτων ἀνομοιότης, ἤ διαίρεσις διαθέσεως.

Συγχυτική ἕνωσίς ἐστιν, ἡ ἐξ ὑποστάσεων εἰς ὅλου τινός κατά σύνοδον γινομένη σύνθεσις, ἥ τις τήν τῶν μερῶν ἑαυτῆς μετά τήν ἕνωσιν ἐν εἴδει καί σχήματι, σωζομένην οὐκ ἔχει τό συνόλον ὕπαρξιν· ἀλλ᾿ ἠφανισμένην ὁμοῦ καί πεφυρμένην καί ἄγνωστον, καί τῶν κατ᾿ αὐτήν συνδεδραμηκότων οὐδεμίαν οὐδαμῶς κέκτηται διαφοράν, τήν οὐσιώδη τούτων ἰδιότητα διασημαίνουσαν.

∆ιαίρεσίς ἐστι, τομή διαμπάξ ἀνά μέρος τιθεῖσά τε καί χωρίζουσα καί καθ᾿ ἑαυτήν θεωρεῖσθαι παρασκευάζουσα, κατά τε οὐσίαν καί ὑπόστασιν, τήν ἑκάστου πράγματος ὕπαρξιν.

Ὑποστάσεως ἴδιόν ἐστι, τό καθ᾿ ἑαυτήν ὁρᾶσθαι, καί τῶν ὁμοειδῶν κατ᾿ ἀριθμόν διαστέλλεσθαι. Ἐνυποστάτου ἴδιόν ἐστι, ἤ τό μετ᾿ ἄλλου διαφόρου κατά 0153 τήν οὐσίαν ἐν ὑποστάσει γνωρίζεσθαι καθ᾿ ἕνωσιν ἄλυτον· ἤ τό ἐν ἀτόμοις φυσικῶς τυγχάνειν καθ' ὕπαρξιν.

Οὐσίας ἴδιον, τό ἐν πᾶσι καί πάντων φυσικῶς κατηγορεῖσθαί τε καί προφαίνεσθαι. Ἐνουσίου ἴδιον, τό πραγματικῶς ὑφίστασθαι, καί φέρειν ἁπάντων ἐφ᾿ ἑαυτοῦ τῶν προσωπικῶν ἴδιωμάτων τούς ἀληθεῖς χαρακτῆρας.

∆ύναμίς ἐστιν, ἔνυλος ἐνέργεια· ἐνέργεια, ἄϋλος δύναμις. Ἤ πάλιν, ἐνέργειά ἐστι δυνάμεως φυσικῆς ἀποτέλεσμα.

Θέλημα φυσικόν ἐστιν, οὐσιώδης τῶν κατά φύσιν συστατικῶν ἔφεσις. Θέλημα γνωμικόν ἐστιν, ἡ ἐφ᾿ ἑκάτερα τοῦ λογισμοῦ αὐθαίρετος ὁρμή τε καί κίνησις.

∆ιαφορά ἐστι λόγος, καθ᾿ ὅν ἡ πρός ἄλληλα τῶν σημαινομένων ἑτερότης σώζεσθαι πέφυκε, καί τοῦ πῶς εἶναι δηλωτικός.

Ταυτότης ἐστίν ἀπαραλλαξία, καθ᾿ ἥν ὁ τοῦ σημαινομένου λόγος τό πάντη κέκτηται μοναδικόν, μηδενί τρόπῳ διαφορᾶς γνωριζόμενον.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΤΟΜΟΣ ΚΑΙ ∆ΟΓΜΑΤΙΚΟΣ, ... ΕΚΘΕΣΙΝ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ...

ΣΕΡΓΙΟΥ ... Πνευματικός τόμος καί δογματικός, ἀποδεικνύς τήν κατά καινοτομίαν

γεγονυῖαν ἐπείσακτον ἔκθεσιν Ἡρακλείου τοῦ βασιλέως, ἐξ ὑποστολῆς Σεργίου τοῦ Κωνσταντινουπόλεως προέδρου, ἀπᾴδουσα μέν τῶν ἱερῶν Λογίων τε καί Πατέρων· συνᾴδουσα δέ τοῖς ἀνιέροις αἱρετικοῖς τοῖς τήν τε σύγχυσιν ἄμα, καί τήν διαίρεσιν τερατολογοῦσιν ἐπί τοῦ κατά Χριστόν τόν Θεόν ἡμῶν μυστηρίου. Γραφεῖσα ἀπόῬώμης πρός Στέφανον τόν ἁγιώτατον ἐπίσκοπον ∆ώρων, τελοῦντα ὑπό τόν ἅγιον καί ἀποστολικόν θρόνον τῆς ἁγίας Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν πόλεως.

15Α_200 Νυκτί μέν τόν παρόντα βίον, μύλωνι δέ τήν τούτου κίνησιν,

καί κλίνῃ τήν ἀνάπαυσιν ἀπεικάσας ὁ Κύριος, τῶν ἐν ἑκατέροις ὄντων (μύλωνί τε λέγω καί κλίνῃ) τόν μέν αἵρεσθαι, τόν δέ ἀφίεσθαι διωρίσατο. Καί αἵροντα (αἵρεσθαι) μέν τυχόν, τόν ἐκείνης μέν διά θεωρίας, ταύτης δέ διά πράξεως ἀπολυθέντα· καί μήτε περιγραφῇ διαστημάτων, ἐν οἷς ὁρᾶται τῶν ὁρωμένων ἡ κίνησις, μήτε θρύψει παθῶν, ἐν οἷς ἡ ἀνάπαυσις, ἐναπομείναντα κατά διάθεσιν· ἀφίεσθαι δέ, τόν τούτοις αὐθαιρέτως ἐνισχημένον, διά τό τῆς ψυχῆς φιλήδονόν τε καί φιλομετέωρον. Τί δέ κρατεῖσθαί με τόν ἡμέτερον δοῦλον πείρᾳ πρότερον, καθάπερ ἀκοῇ τήμερον μεμεθηκότες, θεολαμπεῖς καί πανάριστοι, πῶς ἄν οἷς 15Α_202 γεγράφατε συμπαθῶς εἵλεσθέ γε πρός ὕφεσιν οὕτως ἀχθῆναι τοῦ