MASSILIEN. 45

dona, quibus a Deo ditata est, licet adeo extraordinaria, nemo unquam dum viveret in suspicionem revocaverit.

Pervulgatissimam autem esse non solum apud Religiosas Moniales Visitationis, sed etiam apud Massilienses, famam vir- tutum Servae Dei viventis, satis testantur circularis epistola, quae illico post eius obitum data est, epistola massiliensis An- tistitis pluries citata, vita Servae Dei ab anonymo auctore con- scripta, cuius fidem atque auctoritatem iam novimus, et in qua singulae Servae Dei virtutes commemorantur tanquam publico testimonio cohonestatae.

De pretioso Servae Dei Obitu.

Praevisa mortis aetas appropinquabat. Corporis aegritudi- nes animique moerores, labores assidui ac prae ceteris omni- bus aestus divini amoris Servae Dei vires absumpserant. Sub- tilis febris iamdiu eam deprehenderat et frequens vexabatur tussis in sanguíneas exsecrationes erumpens. Licet tamen gra- vius morbo conflictaretur, sub fine ianuarii convalescere visa est. At die sexta insequentis mensis, pectoris oppressione ite- rum ingravescente, lecto recubuit amplius non surrectura. Ut autem, quod praecipuum eius vitae meritum constituerat, prin- ceps etiam causa mortis existeret, cum morbi stimulis caeteri etiam exteriores internique cruciatus mirabiliter aucti sunt. « I suoi dolori fisici e morali erano eccessivi, a segno che diceva tutto è crocifisso in me; io non avrei creduto che Dio mi fa- cesse tanta grazia di lasciarmi nel puro patire; pregatelo che io ne faccia buon uso ».

Neve tamen, qui prope aderant, tam proximum imminere mortis discrimen suspicabantur. Id autem pro certo habebat Serva Dei. Quae, cum usque sategisset ob desiderium perfe- ctionis ab appetenda morte abstinere, proximam eamdem per- sentiens, a gaudio temperare vix poterat. Amor erga Cor Iesu SS. magnitudo divinarum misericordiarum, hoc unum illi co- gitationum et sermonum obiectum usque ad extremum anhe- litum. Totius vitae commissa piaculari confessione detergere anxie postulavit. Quod, cum Confessarius prae eius virium in- firmitate facere detrectaret : « ah, padre mio, Serva Dei inquit, io sono una peccatrice, egli ciò richiede da me, credetelo ! »

Sacramentali confessione absoluta in extasim rapta est,