Acta Benedicti Pp. XVI 727

pie audit, sancte custodit et fideliter exponit » 159 hoc verbum. Idcirco provi-

dendum est ut studia perficiantur in persuasione « sacram Traditionem, sa-

cram Scripturam et Ecclesiae magisterium, iuxta sapientissimum Dei consi-

lium, ita inter se connecti et consociari, ut unum sine aliis non consistat ».160

Exoptamus igitur ut, secundum doctrinam Concilii Vaticani II, studium

sacrae Scripturae, lectae in communione cum Ecclesia universali, revera sit

veluti anima studii theologici.161

Sancti et interpretatio Scripturae

48. Interpretatio sacrae Scripturae nondum consummaretur si etiam illi

qui vere vixerunt Verbum Dei, id est sancti, non audirentur.162 Nam « viva lectio

est vita bonorum ».163 Altior enim interpretatio Scripturae provenit prorsus

ab iis qui se siverunt plasmari Verbo Dei per eius auditionem, lectionem

assiduamque meditationem.

Non fortuito accidit ut magnae spiritualitates, quae Ecclesiae signaverunt

historiam, ortae sint ex quodam manifesto Scripturae textu. Cogitamus

exempli gratia de sancto Antonio Abbate, qui ductus est auditione Christi

verborum: « Si vis perfectus esse, vade, vende, quae habes, et da pauperibus,

et habebis thesaurum in caelo; et veni, sequere me » (Mt 19, 21).164 Nec minus

movens est sanctus Basilius Magnus, qui in opere Moralia quaerit: « Quid est

proprium fidei? Certa et indubitata persuasio veritatis verborum divinorum.

(...) Quid est proprium fidelis? In huiuscemodi persuasione constitui vi et

auctoritate eorum quae dicta sunt, nec audere quidquam reicere, aut adde-

re ».165 Sanctus Benedictus sua in Regula remittit ad Scripturam quae « est

rectissima norma vitae humanae ».166 Sanctus Franciscus Assisiensis - scribit

Thomas de Celano - « audiens Christi discipulos non debere aurum sive

argentum seu pecuniam possidere, non peram, non sacculum, non panem,

non virgam in via portare, non calceamenta, non duas tunicas habere, ...

continuo exsultans in spiritu Dei: ''Hoc est, inquit, quod volo, hoc est quod

159 Conc. Oecum. Vat. II, Const. dogm. de divina Revelatione Dei Verbum, 10. 160 Ibid. 161 Cfr. ibid., 24. 162 Cfr. Propositio 22. 163 S. Gregorius Magnus, Moralia in Iob XXIV, VIII, 16: PL 76, 295. 164 S. Athanasius, Vita Antonii, 2, 4: PL 73, 127. 165 Moralia, Regula LXXX, XXII: PG 31, 867. 166 Regula, n. 73,3: SC 182, 672.