OPUSCULA AD ORDINEM SPECTANTIA
opusculum XII. EPISTOLA DE TRIBUS QUAESTIONIBUS
opusculum XIII. DETERMINATIONES QUAESTIONUM CIRCA REGULAM FRATRUM MINORUM
Quaestio III. Cur Fratres intendant studio litterarum.
Quaestio XI. Cur Fratres non laborent pro victu.
OPUSCULUM XIV. QUARE FRATRES MINORES PRAEDICENT ET CONFESSIONES AUDIANT
OPUSCULUM XV. EPISTOLA DE SANDALIIS APOSTOLORUM
OPUSCULUM XVI. EXPOSITIO SUPER REGULAM FR. MINORUM .
In nomine Domini incipit Vita Minorum Fratrum.
OPUSCULUM XVII. SERMO SUPER REGULAM FRATRUM MINORUM .
OPUSCULUM XVIII.CONSTITUTIONES GENERALES NARBONENSES .
De religionis ingressu. Rubrica I.
De qualitate habitus. Rubrica II.
De observantia paupertatis. Rubrica III.
De FORMA INTERIUS CONVERSANDI. Rubrica IV.
De modo exterius exeundi. Rubrica V.
De occupationibus Fratrum. Rubrica VI.
De correctionibus delinquentium. Rubrica VII.
De visitationibus provinciarum. Rubrica VIII.
De electionibus Ministrorum. Rubrica IX.
De Capitulo provinciali. Rubrica X.
De Capitulo generali. Rubrica XI.
De suffragiis defunctorum. Rubrica XII.
OPUSCULUM XIX. EPISTOLAE OFFICIALES
OPUSCULUM XX. REGULA NOVITIORUM.
OPUSCULUM XXI. EPISTOLA CONTINENS VIGINTI QUINQUE MEMORIALIA.
OPUSCULUM XXII. EPISTOLA DE IMITATIONE CHRISTI.
OPUSCULUM XXIII. LEGENDA SANCTI FRANCISCI.
Capitulum II. De perfecta conversione eius ad Deum et de reparatione trium ecclesiarum .
Capitulum III. De institutione Religionis et approbatione Regulae .
Capitulum IV. De profectu Ordinis sub manu ipsius et confirmatione Regulae prius approbatae .
Capitulum V. De austeritate vitae, et quomodo creaturae praebebant ei solatium .
Capitulum VI. De humilitate et obedientia et de condescensionibus divinis sibi factis ad nutum .
Capitulum VII. De amore paupertatis et mira suppktione defectuum .
Capitulum VIII. De pietatis affectu, et quomodo ratione carentia videbantur ad ipsum affici .
Capitulum IX. De fervore caritatis et desiderio martyrii .
Capitulum X. De studio et virtute orationis .
Capitulum XI. De intelligentia Scripturarum et spiritu prophetiae .
Capitulum XII. De efficacia praedicandi et gratia sanitatum .
Capitulum XIII. De stigmatibus sacris .
Capitulum XIV. De patientia ipsius et transitu mortis .
Capitulum XV. De canonizatione et translatione ipsius .
QUAESTIO VI.
Cur toties mutentur Fratres de loco ad locum.
Cur autem toties mutatis Fratres aliquos de loco ad locum? Suspectum enim videtur, quasi aliquod crimen ibi commiserint, unde mutantur, vel quasi ex impatientia sua vel aliorum non possint ibi manere, vel ex rancore non permittat eum praelatus ibi stare, ubi diligit et consolatur esse.
Respondeo. Vix aliquid fit tam pure, quin possit ab aliquo sinistre interpretari, quasi male fiat: sed bonum non ideo malum est, si illud mali seu stulti dicunt malum. Sunt autem plures causae, quare Fratres de loco ad locum mutantur: aliquando consolatio eius qui mutatur, quia sic petivit.
Aliquando consolatio ipsorum, ad quos mittitur, quia hoc petiverunt diligentes eum pro bona conversatione vel utilitate. - Aliquando forsitan, quia alibi magis necessarius est et utilis pro praedicatione et confessione vel alio officio domus illius.
Aliquando pro maiore spiritus eius quiete, quia ibi minus a parentibus et aliis requirentibus infestatur.
Aliquando pro communi recreatione, quia afer vel victualia plus ibi competunt ei, vel suppetunt pro indigentia sua.
Aliquando, quia in uno loco habet aliquis tentationis alicuius materiam, quam non habet in alio.
Posset etiam aliquando accidere, quod aliquis deliquisset in uno loco, quod pro sopiendo scandalo expediret, eum mutari in alium locum.
Similiter posset aliquis ita esse distortus moribus, vel ex aliqua corporis qualitate onerosus, quod pro partitione oneris aliis transmitteretur ad tempus, ut alii interim ab eo relevarenlur, sicut onus ab uno humero in alium commutatur.
Valet etiam ad hoc maxime talis mutatio, ut Fratres secundum Regulam agnoscant se peregrinos et advenas in hoc mundo, non habentes hic manentem civitatem et semper aeternam patriam inquirentes. Si enim in uno loco diu stare deberent, quidam nimias ibi contraherent cum extraneis, cum potentibus, cum feminis amicitias, corporis commoda procurarent, sumtuosa aedificia construerent: et cum ibi quasi notiores magis viderentur esse necessarii, tanto vellent esse super ceteros potentiores, ita ut nec praelati auderent sine ipsis in domo aliquid ordinare, et veluti quadam diuturnitatis praescriptione stabiliti, vix aequo animo ferrent, si vellent eos pro aliqua causa mutare, etiam si omnimodis expediret.
Ut ergo puritas paupertatis et obedientiae melius observetur in Ordine, et mala plurima praecaveantur, expedit Fratribus aliquando a loco mutari.