Quaestio VII.

Cur Fratres impediant, ne alii Religiosi sint vicini conventui proprio.

Cum potius deberetis diligere, si Religiosi et boni apud vos essent vicini quam saeculares et insolentes laici; quare impeditis aliquando etiam per privilegium papale , alios Religiosos circa vestram habitationem sibi mansionem construere, nisi quod videtur invidia esse in causa?

Respondeo. Non pro invidia, sed potius pro pace privilegium hoc a Sede apostolica datum agnoscitur, et ob eandem causam pacis eo utimur, cum non tam nobis quam etiam aliis possit aliter in posterum turbatio et materia scandali suboriri. Si enim aliquando necesse foret eis vel nobis areas nostras ampliare, non possemus, cum alii priores eas iam occupassent. Si autem aliquae areae inter nos et illos essent mediae, cum utrique eas certatim praeoccupare desiderarent, ex avaritia sua venditores earum vix pro triplicata pretio eas darent Vel si forte pauperes essent possessores earum,.aliquis dives avarus eas praeemeret, ut nobis eas postea carissime venderet, videns, nos ipsis necessario indigere. Item, forte conveniret eis vel nobis officinas nostras propter situm loci aliquando sic ordinare, quod essent aliis pro magno incommodo et frequenti cordium turbatione, ut si chorus ipsorum poneretur apud locum infirmorum nostrorum, vel aliter quolibet modo, videlicet latrina, coquina, dormitorium, refectorium, capitulum, domus hospitum, quod propter pacem infirmorum cordium magis expedit, nos esse longius segregatos.

Posset etiam quandoque divinum officium apud alterutros impediri, si oratoria nimis essent contigua, cantu suo mutuo se impedientibus. Idem posset fieri de praedicatione, cum utrobique forte pro causa aliqua praedicare contingeret. Si etiam aliquis quandoque confiteretur apud illos, et placeret ei etiam alicuius apud nos consilium requirere, aut non auderet facere hoc, timens, quod prior confessor indignaretur, quasi non sufficeret ei pro confessore, dum quaereret alium, aut forte putaretur velle explorare, quid ille vel ille consuleret, et inde quaerere materiam detrahendi. Si qui etiam magis frequentarent illos quam istos in officio divino vel in aliis, viderentur alios minus diligere, et fieret materia murmurandi. Infirmis enim cordibus ex levi occasione plus infirmandi materia ministratur; et ideo necesse est, ut praecaveantur talia, quae ipsis nocent et alios scandalizant, ne postea emendari non valeat, quod in principia facilius praecavetur.

Utilius etiam est hominibus civitatis, ubi Fratres morantur, quod in diversis locis a se disiunctis Religiosi morentur, quam quod in uno angulo plures manerent, et alia pars inanis remaneat, per quorum vicinitatem possent spiritualiter consolari.

Quodsi forte tales forent Religiosi, qui apud nos habitare vellent, per quos non aedificarentur fideles, sed potius scandalizarentur: tunc omnino expedit, quod non sint nobis vicini, ne forte ipsorum insolentiae nobis aliquando ascriberentur, aut nesciretur, an ad eos vel ad nos latenter intrarent personae suspectae, aut certe ipsorum dissolutio fieret aliquando novitiis nostris tentationis occasio, vel etiam aliis causa inquietudinis et impedimentum in studio spirituali.

Si autem quidam infirmi aliquando dolerent, cum forte viderent, aliis Religiosis largiores eleemosynas dari quam sibi, et ex hoc invidia torquerentur de vicinitate illorum; hoc nec probamus nec omnino negamus, sed non est nostra intentio propter hoc praedicto uti privilegio, sed potius propter causas ante positas, et si quae aliae possunt rationabiles inveniri.