Acta Francisci Pp. 895

sideratur, quae casu oritur vel ex quodam physico determinismo, « periculum

est ne in personis responsalitatis conscientia extenuetur ».96 Anthropocentris-

mus deviatus non debet necessario in quendam « biocentrismum » recidere,

cum hoc importet novam inferendam aequilibrii deturbationem, quae non

solum difficultates haud expediet, sed eis alias addet. Ab homine exigi non

potest studium in mundum, nisi eodem tempore eius cognitionis, voluntatis,

libertatis et responsalitatis peculiares facultates agnoscuntur et extolluntur.

119. Deviati anthropocentrismi reprobatio necessitudinum inter per-

sonas momentum ne postponere quidem debet. Si oecologicum discrimen

est patefactio vel extraria manifestatio ethici, culturalis et spiritalis aetatis

modernae discriminis, nostram relationem cum natura et ambitu sanare

nequimus, nisi cunctae necessitudines fundamentales hominis sanantur. Cum

christiana mens vindicat in hominem peculiare bonum supra ceteras crea-

turas, locum praebet aestimationi cuiusque personae humanae et hoc modo

efficit ut alius agnoscatur. Ex eo quod ad « tu » patet, cum cognoscere, amare

et colloqui possit, id maximam praestat personae humanae nobilitatem. Hac

de causa ad congruam necessitudinem cum creato non est infirmanda socialis

ratio hominis nec eius ratio transcendens, eius aperitio ad « Tu » divinum.

Nam vinculum ambitus segregatum a necessitudinibus cum aliis personis

et cum Deo proponi nequit. Hoc quidam individualismus romanticus esset,

oecologica specie indutus, et artissima in immanentia interclusio.

120. Quoniam omnia vinculis obstringuntur, ne coniungi quidem potest

naturae defensio cum abortus iustificatione. Acceptabile non videtur iter

educativum ad personas infirmas accipiendas quae inter nos sunt, quaeque

nonnumquam molestae vel importunae sunt, cum embryo humanus non

custoditur, etiamsi eius adventus causa sit incommodorum et difficultatum:

« Si amittitur personalis et socialis sensus novam vitam admittendi, aliae

etiam formae admissionis ad vitam socialem idoneae exarescunt ».97

121. Adhuc novae synthesis progressio exspectatur quae superiorum

saeculorum falsas dialecticas superet. Christiana ipsa religio, suae identi-

tati ac veritatis thesauro a Iesu Christo suscepto fidelis, usque noviter se

considerat seque exprimit in dialogo cum novis historicis rerum adiunctis,

sic efficiens, ut sua floreat aeterna novitas.98

96 BenediCtus xvi, Nuntius Diei Mundialis Pacis 2010, 2: AAS 102 (2010), 41. 97 id., Litt. enc. Caritas in veritate (29 Iunii 2009), 28: AAS 101 (2009), 663. 98 Cfr vinCentius Lirinensis, Commonitorium primum, cap. 23: PL 50, 668: « Ut annis scilicet conso-

lidetur, dilatetur tempore, sublimetur aetate ».