896 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Relativismus practicus

122. Anthropocentrismus depravatus dat locum vitae generi depravato.

In Adhortatione apostolica Evangelii gaudium de relativismo practico locuti

sumus, qui nostram designat aetatem quique est « multo periculosior relati-

vismo doctrinali ».99 Cum homo in praecipuo loco se ipse collocet, absolutam

praecedentiam nimirum dat suis proximis commoditatibus, omniaque reliqua

relativa fiunt. Quapropter mirandum non est, cum ubique adsit paradigma

technocraticum et humanum imperium sine limitibus adoretur, simul pro-

gredi in personis hunc relativismum in quo omnia sint nullius momenti nisi

proximis inserviunt propriis utilitatibus. In hoc quaedam ratio invenitur

quae sinit intellegere quomodo aliae alias alant variae consuetudines eodem

tempore facientes ambitus et societatis detrimentum.

123. Relativismi cultura eadem est pathologia quae alterum compellit

ut altero utatur eumque uti merum obiectum tractet, eundem ad opera

coacta obstringendo aut ob debitum ei servitutem imponendo. Eadem est

logica quae sexu ad parvulos abutendos inducit, vel ad seniores derelinquen-

dos quippe qui utilitatibus propriis inutiles sint. Logica est etiam interior

eorum qui affirmant: « Sinamus ut invisibiles mercatus vires oeconomiam

regant, quia eorum impulsus in societatem et naturam sunt damna quae

vitari nequeunt ». Si obiectivae veritates non dantur neque solida principia,

praeter voluntatem propriis optatibus ac proximis necessitatibus satisfacien-

di, quosnam limites habere possunt homines venumdati, criminum factio,

narcoticorum mercatus, commercium adamantium cruentatorum vel pellium

periturorum animalium? Nonne eadem logica est relativismi quae iustificat

organorum pauperum acquisitionem ut venumdentur aut experimenti causa

adhibeantur, vel parvulos reiectos quoniam desideriis suorum parentum

haud respondent? Eadem est sane logica illius « adhibe et proice », quae

generat tot eiectamenta ob unum desiderium inordinatum consumendi plus

quam re quispiam indiget. Ideo non possumus opinari politica incepta vel

legis vim sufficere ut habitus vitentur qui ambitum contingunt, quia cum

cultura corrumpitur nec amplius ulla agnoscitur obiectiva veritas vel prin-

cipia universaliter valida, leges tantum intellegentur tamquam arbitrariae

impositiones et obstacula vitanda.

99 n. 80: AAS 105 (2013), 1053.