50. De sancto Bartholomaeo.

In 1. Vesperis.
Super Psalmos.
A. Rex perennis gloriae,
Qui sceptrum victoriae
Insigni apostolo
Dedisti Bartholomaeo,
Dum mundum coepit colere
Verbi tui vomere,
Ob cujus praeclara merita
Tua nos ducat gratia,
Ubi vitae pocula
Bibemus per saecula.

Ad Matutinum.
Invitatorium.
R egem regum Christum,

Sicut dignum est, adoremus,
Cujus honore sanctum

Bartholomaeum veneremur.

In 1. Nocturno.
Antiphonae.
1. Dona Dei caeli

dum narrat voce fideli,
In finem mundi

sonus exit Bartholomaei.

2. Vir mundi cordis

simul Intrat delubra sordis,
Indii turbantur,

quia daemonum ora ligantur.

3. Dum nutu Domini

manet In specie peregrini,
Templis jam mutis

claret per signa salutis.

Responsoria.

1. Beatus Bartholomaeus,
Orientis Ingens decus,
Ut Indiam Ingressus est,
In tenebrarum patria
Fulsit ut lux clarissima.

V. Jam medium sidus chori
Cum Ipse sit duodeni.

2. Dum miseros hos responsis
Deluderet fallax hostis,
Ad Ingressum apostoli
Muta fit vox oraculi ;

V. Quia lucis ad tenebras
Nulla manet societas.

3. Quam accepta fuit Deo
Justi hujus oratio,

Qua, dum hostis se incendi
Per os clamat pseusticii,
Pulsus linquit plasma Dei.
V. Multum enim assidua
Valet oratio munda.

In 2. Nocturno.
Antiplionae.
1. Divinae legis

doctorem filia regis
Agnoscit, vita

per eum meliore potita.
2. Sospite rex plaudit

nata, fert munus et audit,
Ditandus Christo

quod munere non eget Isto.
3. Vox nova sermonis

simul est audita colonis,
Noscere verba fidem

cupiunt, amor omnibus Idem.

Eesponsoria.
1. Jam precibus lunatica

Curata regis filia,

Bartholomaeus munera

Sprevit In Christo tenera,
V. Diligens Christi mandatum

Super aurum et topasion.
2. Doctor verus ait turbae,

Deum verum cognoscite;

Si salvi esse cupitis,

Simulacra conteratis.
V. Quoniam omnes dii gentium

daemonia, Dominus mitem coe-

'' los fecit.
''3. Cum oraret apostolus,

Splendens efiulsit angelus,

Sculpens sanctae crucis signum,

Credentibus adorandum.
V. Vobis, Inquit, remedium

Hoc salutis dabit signum.

In 3. Nocturno.
Antiplionae.
1. Jam miser Ille deus,

quem cogit Bartholomaeus,
Ne sibi thus detur

clamans sua vincla fatetur.

2. Idola dum frangit,

delusa, quam metus angit,
Laudat turba Deum

Credens per Bartholomaeum.

3. Virtus quanta Dei

Micuit prece Bartholomaei,
Qua sunt salvati
Morbo quocumque gravati.

Eesponsoria.

1, Ingens exemplum fidei
Credentes admiramini,
Christi sumit ut baptisma,
Rex deponit diadema.

V. Et'' nunc reges Intelligite, eru-
diniri qui judicatis terram.''

2. De praeclara fide fratris
Indignatus rex Astrages
Apostolum jubet caedi,
Confitentem nomen Christi,

V. ''Considerat peccator justum et
quaerit mortificare eum.''

3. O militis praedicanda
Fides, virtus et gloria,
Qui vivens decollatus,
Et capite tandem caesus,
Jam victima munda factus,
Coelos scandit laureatus.

V. Hujus, Ghriste, per mcrita
Ab occultis nos emunda.

Ad Laudes.

Antiphonae.

1. Stans decus Indutus

virtutum Bartholomaeus,
Non timet Astragi
coelitus acta loqui.

2. Jussu fracta meo

sunt Idola daemone victo,
Plebs cum laetitia
Serviat ut Domino.
3. Dum minui nequeat,

quem metu mundus adorat,
Dum tua, rex, minuo
Numina, crede meo.

4. Hinc furit ad poenam

rex turpem quippe ruinam
Numen non noscit,
Quod miser Ipse colit.

5. Sic athleta Dei

donatus laude trophaei,
Quem docet orbe coli,
laudet In arce poli.