Hymnus prooemialis.

1. O Nazareni floris radix inclita,

Quem concepisti de superno pneumate,
Tandem enixa virgo tamen permanes,
Vultu sereno nos benigne respice,
Odae praesentis dum litamus victimam.

2. Nil hoc profecto altius mysterio,
Quo comprobatur humanari deitas,
Mundi auctorem creaturam effici
Eiusque lactis pasci alimonia,
Cuius est ipse essendi principium.

3. Dei perennis nempe exstat filius,
Per genituram a quo semper nascitur,
Praenuncupatus ore qui prophetico
Emmanuel est sive Nobiscum Deus,
Per quem creavit cuncta existentia.

4. Hinc se videndum praestitit mortalibus,
Ex te, beata, corpus sumens leteum,
Ut, dum caducum portat aeternus Deus,
Transire nostrum posset ad caelestia,
Carne peremptus et resurrexit Deus.

5. Hunc, virgo prudens, tuis flecte precibus,
Ut nos dignetur dono sapientiae
Illuminare, quo tua praeconia
Mente sincera recolamus iugiter
Per infinita saeculorum saecula.