Acta Francisci Pp. 361

127. Amor amicitiae "caritas" appellatur cum accipitur et "plurimi" alius

aestimatur.129 Pulchritudo - "magnum pretium" alterius quod non idem valet

atque eius venustates externae vel psychologicae - sinit nos sacralitatem

gustare eius personae sine imperiosa necessitate eam possidendi. In societate

consumptionis notio aesthetica extenuatur et hoc modo laetitia exstinguitur.

Omnia prostant ut emantur, ut possideantur, ut consummentur; etiam perso-

nae. Teneritas, autem, est manifestatio huius amoris qui a desiderio omnia

ad se immoderate referendi liberatur. Nos ad gestiendum coram persona

immensa cum observantia adducit et quodam addito timore ei damnum dandi

vel libertatem detrahendi. Amor in alterum eiusmodi gustum contemplandi

et aestimandi implicat quod pulchrum est et sacrum eius essentiae persona-

lis, quod meas necessitates praetergreditur. Quod me eius bonum quaerere

sinit etiam cum scio eum esse meum non posse vel cum corpore factus est

deformis, infensus vel molestus. Quam ob rem, « ex amore enim quo aliquis

alium gratum habet, procedit quod aliquid ei gratis impendat ».130

128. Aestheticus amoris usus illo intuitu significatur qui alterum veluti

finem in se ipse contemplatur, etiam cum aegrotat, senescit vel expers est

allicientium virtutum sensibilium. Intuitus qui aestimat ingens pondus habet

et cum parce suppeditatur plerumque damnum infert. Quantum nonnum-

quam coniuges ac filii faciunt ut considerentur et aestimentur! Multa vulnera

et difficultates incipiunt cum nos contemplari desistimus. Hoc quaedam sig-

nificant lamentationes et interpellationes quae in familiis audiuntur. "Meus

maritus me non inspicit, illi videor invisibilis". "Quaeso, ad me respice cum

tibi loquor". "Uxor mea me iam non respicit, nunc oculos tantummodo in

filios figit". "Domi meae nemo curam de me habet neque me vident, quasi

non sim". Amor oculos aperit et videre sinit, praeter omnia, quantum hu-

mana valeat persona.

129. Laetitia eiusmodi amoris contemplativi omnino est colenda. Eo quod

ad amandum sumus creati, novimus nullam maiorem esse laetitiam bono

communicando: « Da et accipe et oblecta animam tuam » ( Eccli 14, 16). Lae-

titiae flagrantiores vitae habentur cum comparari potest felicitas alterius,

ante tempus Caeli. Memoranda est felix scaena pelliculae cinematographicae

Prandium Babette, in qua liberalis coqua gratum accipit amplexum atque

129 tHomaS aquinaS, Summa Theologiae, I-II, q. 26, a. 3. 130 Ibid., q. 110, a. 1.