OPUSCULA AD ORDINEM SPECTANTIA
opusculum XII. EPISTOLA DE TRIBUS QUAESTIONIBUS
opusculum XIII. DETERMINATIONES QUAESTIONUM CIRCA REGULAM FRATRUM MINORUM
Quaestio III. Cur Fratres intendant studio litterarum.
Quaestio XI. Cur Fratres non laborent pro victu.
OPUSCULUM XIV. QUARE FRATRES MINORES PRAEDICENT ET CONFESSIONES AUDIANT
OPUSCULUM XV. EPISTOLA DE SANDALIIS APOSTOLORUM
OPUSCULUM XVI. EXPOSITIO SUPER REGULAM FR. MINORUM .
In nomine Domini incipit Vita Minorum Fratrum.
OPUSCULUM XVII. SERMO SUPER REGULAM FRATRUM MINORUM .
OPUSCULUM XVIII.CONSTITUTIONES GENERALES NARBONENSES .
De religionis ingressu. Rubrica I.
De qualitate habitus. Rubrica II.
De observantia paupertatis. Rubrica III.
De FORMA INTERIUS CONVERSANDI. Rubrica IV.
De modo exterius exeundi. Rubrica V.
De occupationibus Fratrum. Rubrica VI.
De correctionibus delinquentium. Rubrica VII.
De visitationibus provinciarum. Rubrica VIII.
De electionibus Ministrorum. Rubrica IX.
De Capitulo provinciali. Rubrica X.
De Capitulo generali. Rubrica XI.
De suffragiis defunctorum. Rubrica XII.
OPUSCULUM XIX. EPISTOLAE OFFICIALES
OPUSCULUM XX. REGULA NOVITIORUM.
OPUSCULUM XXI. EPISTOLA CONTINENS VIGINTI QUINQUE MEMORIALIA.
OPUSCULUM XXII. EPISTOLA DE IMITATIONE CHRISTI.
OPUSCULUM XXIII. LEGENDA SANCTI FRANCISCI.
Capitulum II. De perfecta conversione eius ad Deum et de reparatione trium ecclesiarum .
Capitulum III. De institutione Religionis et approbatione Regulae .
Capitulum IV. De profectu Ordinis sub manu ipsius et confirmatione Regulae prius approbatae .
Capitulum V. De austeritate vitae, et quomodo creaturae praebebant ei solatium .
Capitulum VI. De humilitate et obedientia et de condescensionibus divinis sibi factis ad nutum .
Capitulum VII. De amore paupertatis et mira suppktione defectuum .
Capitulum VIII. De pietatis affectu, et quomodo ratione carentia videbantur ad ipsum affici .
Capitulum IX. De fervore caritatis et desiderio martyrii .
Capitulum X. De studio et virtute orationis .
Capitulum XI. De intelligentia Scripturarum et spiritu prophetiae .
Capitulum XII. De efficacia praedicandi et gratia sanitatum .
Capitulum XIII. De stigmatibus sacris .
Capitulum XIV. De patientia ipsius et transitu mortis .
Capitulum XV. De canonizatione et translatione ipsius .
Quaestio X.
Cur Fratres recipiant domos vel in damnum plebanorum, vel sine licentia episcoporum, et inconsultis dominis locorum.
Cum nulli deberetis facere iniuriam vel damnum
inferre, hoc non servatis, quia saepe contra voluntatem plebanorum recipitis domos in eorum parochiis, unde eis multum deperit de oblationibus et aliis proventibus, dum vos occupatis loca, in quibus alii habitarent, qui eis ista persolverent.
Item, saepe sine licentia episcoporum intratis eorum dioeceses.
Aliquando, inconsultis dominis terrae vel civitatis, domos recipitis in eisdem.
Respondeo . Non omnia, quae fiunt contra vo-
luntatem alicuius, ad iniuriam eius fiunt Cum ergo cives alicuius oppidi nos vocant et locant nos apud se in tali loco, ubi etiam possent ludaeos locare vel aream pro ludis facere vel horrea seu stabula, de quibus nil proveniret plebano loci, etiam si nos ibi non essemus: non facimus eis iniuriam ullo modo. Sumus etiam non deterioris conditionis quam alii Christiani vel Religiosi, quibus conceditur domos recipere et loca, ubicumque dantur ab eis qui habent ius liberum dandi eis, maxime cum per Sedem apostolicam sit Ordo noster approbatus et in subsidium animarum in Ecclesia destinatus , et hoc bonum per aliorum malitiam non debeat impediri. Si enim nunquam deberemus morari nisi de voluntate clericorum , vix unquam in Ecclesia possemus diu morari, dum aut per se, aut incitati per alios, eiicerent nos de parochiis suis potius quam haereticos vel Iudaeos .
Episcopis etiam nullam facimus iniuriam, cum non gravemus eos in aliquo, sed iuvemus predicando et consulendo eorum subditis, ut devotius obediant, et onus regiminis eorum tanto portabilius fiat eis, de quo in iudicio extremo oportet eos reddere rationem. Si autem movet eos, quod sumus exempti a iurisdictione ipsorum quoad nos ipsos: tunc e converso consolentur, quod Uberiores sunt, quod pro nobis non tenentur reddere rationem, ut, sicut de nostra gubernatione carent honore, ita sint liberi a sollicitudine et labore, excepta providentia pietatis et inter nos in suae pacis unitate servanda.
Domino etiam terrae vel villae non facimus iniuriam, si, eo inconsulto, quandoque vocati a civibus, mansionem recipimus in villa, ubi liberum esset eis, si vellent, theatrum facere vel locare ludaeos vel locum relinquere vacuum, quia de ipsius fundi possessione nil ei subtrahimus nec aliquid proprietatis nobis de illo vindicamus, maxime cum cives amore nostrae commorationis ibidem domino refundant aliunde, si quid forte de area nostra deberet annui census percipere, si nolit pro Deo carere. Nam si etiam contingeret, nos post haec a loco penitus discedere; nec Tenderemus aream nec alicui partem traderemus, sed, sicut concessum est nobis, eis, ad quos pertinet dominium, relinqueremus.
Ipsum quoque oratorium nostrum non fit parochiali ecclesiae praeiudicium, in quo nec oblationes eius ad Missam percipimus nec aliquos homines ab ipsa nobis attrahimus, quin omnia iura sua viventes et mortui ecclesiae parochiali persolvant. De sepultura vero constat ex iure communi , quod si apud nos eligunt.sepeliri, possent et alibi, si vellent, ubicumque sine praeiudicio parochialis ecclesiae hoc facere, nec ad hoc possent in aliquo impediri.