52

γέγονεν ἕνωσις, μία φύσις οὐ γέγονεν. Εἰ δέ μία φύσις οὐ γέγονεν, μία μονοπρόσωπος ὁ Χριστός οὐκ ἔστιν ὑπόστασις· οὐκοῦν κατ' εὐδοκίαν ἡ ἕνωσις, βουλῆς καί γνώμης ταυτότητι κρατουμένη, ἵνα καί τό διάφορον τῶν φύσεων ἀσύγχυτον δείκνυται, καί τό τῆς εὐδοκίας μυστήριον μονάδι βουλήσεως διαδείκνυται».

Οἷς, ὡς ὁρᾶτε, πανάριστοι, τάτε γράμματα, καί πρό τούτων διασκοποῦντες τά δόγματα, λίαν ἐν πᾶσι ὁμόφωνάς τε καί ὁμόλογος, ἤ, οὐκ οἶδ᾿ ὅπως, νῦν διά τάς ἁμαρτίας ἡμῶν ἐπεισφρήσασα κατά τῆς ἀμωμήτου πίστεως καθέστηκεν ἕνωσις, τό ἕν ἐπί Χριστοῦ θέλημα κυροῦσα, καί τήν μίαν ἐνέργειαν ὁμοίως τοῖς ἄφροσι. Τό μέν ἕν θέλημα διά τοῦ λέγειν· " Ὅθεν τοῖς ἁγίοις Πατράσιν ἐν ἅπασι, καί ἐν τούτῳ κατακολουθοῦντες, ἕν θέλημα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὁμολογοῦμεν». Τήν δέ μίαν ἐνέργειαν, διά τοῦ φάσκειν· " Ἀλλά γάρ καί ἕπεσθαι ταύτῃ, τουτέστι τηρήσει τῶν δύο ἐνεργειῶν, τό καί δύο πρεσβεύειν θελήματα». Καί γάρ εἰ ἕπεσθαι τῇ ἐνεργείᾳ τά θελήματα διορίζεται, πᾶσά πως ἀνάγκη, τοῦ ἑπομένου πρός αὐτῆς κυρωθέντος, λέγω δή 15Α_228 τοῦ ἑνός θελήματος, κυροῦσθαι καί τό ἡγούμενον, ἤγουν τήν μίαν ἐνέργειαν. Ταύτην γάρ ἐπειγομένη σοφιστικῶς τῇ μιᾷ θελήσει συνεισαγαγεῖν, ἕπεσθαι τῇ ἐνεργείᾳ τήν θέλησιν κατά δόξαν ἐθέσπισεν. 0176 ∆ιό καί Πατέρας οἶδεν οἷς ἐν τούτῳ καί πᾶσι κατηκολούθησεν, οὐ τούς ὄντως, ἀλλά τούς μηδ᾿ ὅλως ἁγίους. Οὐ γάρ δήπου ποτ᾿ ἄν περί ἑνός θελήματος φήσειέ τις Ἀθανάσιον τόν ἀοίδιμον, διαῤῥήδην βοῶντα καθάπερ φθάσαντες παρέστημεν ἡ ∆ύο θελήματα ἐνταῦθα δείκνυσι· τό μέν, ἀνθρώπινον, τό δέ, θεϊκόν». Οὐ Γρηγόριον τόν Θεολόγον, περί τοῦ ἀνθρωπικοῦ τοῦ Σωτῆρος θελήματος λέγοντα· "Τό γάρ ἐκείνου θέλειν, οὐδέ ὑπεναντίον Θεῷ, θεωθέν ὅλον». Οὐ τόν ὁμώνυμον αὐτῷ Νυσσαέων καθηγητήν· " Ἡ ψυχή θέλει, τό σῶμα ἅπτεται, φάσκοντα», καί· "Τῷ ἐνεργοῦντι σώματι, καί τῇ ὁρμῇ τοῦ ἐν τῇ ψυχῇ γινομένου θελήματος». Καί· "Θέλων μέν διά τῆς ψυχῆς, ἁπτόμενος δέ διά τοῦ σώματος», καί, " Ἄλλον τό ἀνθρώπινον θέλημα, καί τό θεῖον ἄλλον, καί εἰπών· Μή τό ἐμόν, τό ἀνθρώπινον τῷ λόγῳ ἐσήμανεν· προσθείς δέ, Τό σόν, ἔδειξε τό συναφές τῆς ἑαυτοῦ πρός τόν Πατέρα θεότητος».

Οὐ τόν Χρυσόστομον Ἰωάννην, παιδεύοντα· "Οὐ γάρ ἀγωνιᾷν μόνον ἐμφαίνει τά ῥήματα, ἀλλά δύο θελήματα. Καί ἄν μέν ἐπί τῆς θεότητος τό εἰρημένον ἦν τοῦτο, ἀντιλογία τις γίνεται. Ἄν δέ ἐπί τῆς σαρκός, ἔχει λόγον τά εἰρημένα. Οὐ γάρ τό μή θέλειν ἀποθανεῖν τήν σάρκα κατάγνωσις· φύσεως γάρ ἐστι τοῦτο. Αὐτός δέ τά τῆς φύσεως ἅπαντα χωρίς ἁμαρτίας ἐπιδείκνυται, καί μετά πολλῆς τῆς περιουσίας». Οὐ Κύριλλον τόν Ἀλεξανδρείας σοφῶς ἐκδιδάσκοντα· "Τοῦτο γάρ ἦν τό θέλημα τοῦ Πατρός, εἰς τέλος διεξαγαγεῖν τήν οἰκονομίαν. Ἔχει δέ καί τό μή θέλειν ἀποθανεῖν, διά τό παραιτεῖσθαι τήν σάρκα τόν θάνατον φυσικῶς». Καί· "Θελητόν μέν ἔχει τό ὑπέρ πάντων τεθνάναι, διά τό βεβουλῆσθαι τήν θείαν φύσιν· ἀνεθέλητον δέ διά τήν σάρκα παραιτουμένην τόν θάνατον φυσικῶς». Οὐ Σευεριανόν τόν (15Α_230> τῶν Γαβάλων πρόεδρον, μαρτυρούμενον, " Ὥστε δύο θελήματα ἐμφαίνει· τό μέν θεῖον· τό δέ ἀνθρώπινον». Ἀλλ᾿ οὐδέ περί μιᾶς ὁμολογίας τόν μέγαν ὁμολογητήν Ἀμβρόσιον, ἐμφρόνως κηρύττοντα, "Ποίῳ γάρ τρόπῳ ἡ αὐτῇ ἐνέργεια διαφόρου ἐστίν οὐσίας. Μή γάρ δύναται μία ἐνέργεια εἶναι, ὅ που διάφορος οὐσία ἐστίν». Οὐ Κύριλλον τόν Ἱεροσολύμων, παρεγγυώμενον, " Ἔδειξε τήν διπλῆν ἐνέργειαν, πάσχων μέν, ὡς ἄνθρωπος, ἐνεργῶν δέ, ὡς Θεός ὁ αὐτός». Οὐ Λέοντα τόν θεῖον, ἀποφωνοῦντά τε συνετῶς, " Ἐνεργεῖ γάρ ἑκατέρα μορφή μετά τῆς θατέρου κοινωνίας, ὅπερ ἴδιον ἔσχηκεν. Οὐ τόν Χρυσόστομον αὖθις. Καί ἐν μέν τοῖς ἄλλοις, τῶν συναφθεισῶν φύσεων διάφορος ἡ ἐνέργεια, τῆς ἀνθρωπότητος καί τῆς