54

ὁμόδοξον οἶδε χαρακτηρίζειν. Καίτοι μαρτύρεταί πως καί αὐτή, βοῶσα, μή δύο τετολμηκέναι θελήματα φάναι ποτ᾿ ἄν τόν μιαρόν Νεστόριον· ἀλλά αὐτοβουλίαν, τουτέστιν, ἕν θέλημα, τῶν πλαττομένων αὐτῷ δύο προσώπων ὁμολογεῖν. Εἰ τοίνυν καί κατά ταύτην, οὐ δύο μέν, ἕν δέ θέλημα πρεσβεύει Νεστόριος· τοῦτο δέ καί Ἀπολινάριος, καί οἱ ἀπ᾿ ἐκείνων δυσσεβεῖς ἅπαντες, καί μέντοι καί μίαν ἐνέργειαν, ὡς ὁ λόγος ἀπέδειξεν, ἀναμφηρίστως ἄρα δύο μέν ἡμᾶς λέγοντας κατά τούς θείους Πατέρας, ἑτερόφρονας πάντη· μίαν δέ λέγουσαν ἑαυτήν ὁμόφρονα Νεστορίῳ τε καί Ἀπολιναρίῳ, καί τοῖς ἀμφ᾿ αὐτοῖς οὖσαν, οἷς δογματίζει παρέστηκε· καί τούς μέν θείους παραγραφομένην, ὡς ἔφην, τούς δέ ἐναγεῖς, οἰκείους Πατέρας ἐπιγραφομένην.

Τίνος δέ ταύτην, ἤ ποίας ἐκβιασαμένης αἰτίας, κατά τῆς εὐσεβοῦς εἰσκεκόμικεν ὁμολογίας; Εἰ μέν ὡς οὐκ ἐχόντων πίστιν ἡμῶν, ψευδής ὁ λόγος· Χριστιανοί γάρ καί πρό ταύτης ἅπαντες, οἱ τόν ὀρθόν λόγον πρεσβεύοντες. Εἰ δέ ὡς ἐχόντων, φευκτός ὁ τρόπος, τό περιττόν, ὡς κίβδηλος, ἐπεισάγων, ᾧ τήν αὐτῶν συσκιαζοντες πανουργίαν, καί οὐδενός οὐδέ μίαν συνόδου καθάπαξ, ἤ Πατρός, ἤ Γραφῆς χρῆσιν προκομίζειν, εἰς τήν τῶν οἰκείων ἔχοντες μαρτυρίαν, ταῦτά φασι, πλαττόμενοι τῆς εὐσεβείας τά (15Α_236> δόγματα, ἅ παρεδώκασιν ἡμῖν οἱ ἀπ᾿ ἀρχῆς αὐτόπται, καί ὑπηρέται τοῦ Λόγου γενόμενοι, καί οἱ τούτων μαθηταί καί διάδοχοι καθεξῆς, θεόπνευστοι τῆς ἀληθείας διδάσκαλοι· ταὐτόν δέ εἰπεῖν, αἱ ἅγιαι και οἰκουμενικαί ε´σύνοδοι τῶν μακαριωτάτων καί θεοφόρων Πατέρων. Ἀλλ᾿ εἰ ταῦτα παρέδωκαν, τίς ἡ ἀπόδειξις, ἤ πόθεν ἐκείνοις τῶν τοιούτων δογμάτων ἡ πίστωσις; Ἄλλως τε τάς ἁγίας προσεχόντων ἡμῶν καί ὁμολογούντων συνόδους, δῆλον ὡς τῶν ἐπεισάκτων κίβδηλος ἡ ἐφεύρεσις. Εἰ δέ μή ταῦτα τῶν ἁγίων συνόδων, τίς ὁ τοῦ δράματος ὄγκος, κλήσει τῶν πανευφήμων τό δύσφημον ἐπικάμπτων, ὡς ἄν δέλεαρ ᾗ τοῖς ἁπλουστέροις εἰς τήν τῆς ἀληθείας ἀπόστασιν, τῶν περιδόξων Πατέρων τε καί συνόδων ἡ προσηγορία, 0181 τοῖς ἑτερόφροσιν ἄνωθεν ἐξ ἀρχῆς εὐμηχάνως ἐξηυρημένη, πρός τέ τήν τῶν οἰκείων, ὡς ἔφην, συγκάλυψιν, καί τῶν ὑπαγομένων δολεράν οἶον ὑφαρπαγήν. Ὅθεν εἰς παντελῆ τῶν τοιούτων κατάργησιν, λέγω δή τῶν κατά καιρούς τάς ἀπατηλάς ἐξερευνώντων ἐξερευνήσεις κατά τῆς πίστεως, καί συνοδικός ὁρίζεται κάλλιστα νόμος τῆς ἁγίας ἐν Χαλκηδόνι συνάξεως τῶν μακαρίων Πατέρων, ὧδέ πη κελευόμενος· " Ὥρισεν ἡ ἁγία καί οἰκουμενική σύνοδος, ἑτέραν πίστιν μηδενί ἐξεῖναι προφέρειν, ἤγουν συγγράφειν ἤ συντιθέναι, ἤ φρονεῖν ἤ διδάσκειν ἑτέρους· τούς δέ τολμῶντας ἤ συντιθέναι πίστιν ἑτέραν ἤγουν προκομίζειν, ἤ διδάσκειν ἤ παραδιδόναι ἕτερον σύμβολον, τοῖς ἐθέλουσιν ἐπιστρέφειν εἰς ἐπίγνωσιν τῆς ἀληθείας ἐξ Ἑλληνισμοῦ ἤ Ἰουδαϊσμοῦ, ἤγουν ἐξ αἱρέσεως οἱασδηποτοῦν, τούτους, εἰ μέν εἶεν ἐπίσκοποι ἤ κληρικοί, ἀλλοτρίους εἶναι τούς ἐπισκόπους τῆς ἐπισκοπῆς, καί τούς κληρικούς τοῦ κλήρου· εἰ δέ μονάζοντες ἤ λαϊκοί εἶεν, ἀναθεματίζεσθαι αὐτούς».

(15Α_238> Τίς οὖν ἄρα τῶν ὁποσοῦν ᾐσθημένων Θεοῦ, καί τῆς αὐτοῦ παμφαοῦς δόξης ἐξηρτημένων, παρ᾿ οὗ, καί δι᾿ οὗ, καί εἰς ὅν ἡ σωτηρία τῶν εὐσεβῶς ὁμολογούντων αὐτόν, ἔτ᾿ ἄν τήν διά τῶν θεσπεσίων λογίων τε καί Πατέρων ἄνωθεν καί ἐξ ἀρχῆς παραδεδομένην ἡμῖν ὀρθόδοξον πίστιν ἀπολιπεῖν, καί προκρῖναι τήν πρόσφατον καινοτομίαν· καθ᾿ ἧς, ὥσπερ δή καί πάσης ἑτέρας παρά τόν εὐσεβῆ λογισμόν ἐξηυρημένης τοῖς ἑτερόφροσιν, ὁ τῆς ἐγκρίτου καί συνοδικῆς ἀρᾶς ἔνθεσμος ἐξενήνεκται τῶν ἐν Χαλκηδόνι συνειλεγμένων ἁγίων Πατέρων, ὡς ὁ λόγος ἀπέδειξεν· αἱ μή που τῆς οἰκείας καταναρκήσας ζωῆς, τῆς ἀπό Θεοῦ δόξης τήν ἀλλοτρίωσιν προτετίμηκε. ∆ιό δή πράγμασιν αὐτοῖς θεώμενοι, ∆έσποτα, καί κατανοοῦντες πρόοδον οὖσαν φανερῶς ἀναφανδόν καί προκήρυξιν, εἴς τε θεοσεβείας ἁπάσης ἀνατροπήν, καί τῆς τοῦ Μονογενοῦς ἐξάρνησιν ἀληθοῦς