Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale734

qui cum Deo loquebatur facie ad faciem (cfr. Ex 33, 11) et eum qui Deum

revelavit (cfr. Io 1, 18). Nam sermo de pane evocat donum Dei, quod Moyses

fecit suo populo per manna in deserto quodque revera est Torah, Verbum Dei

quod vivificat (cfr. Ps 119; Prv 9, 5). Iesus in seipso ad rem perducit anti-

quam figuram: « Panis enim Dei est, qui descendit de caelo et dat vitam

mundo... Ego sum panis vitae » (Io 6, 33-35). Hic « Lex Persona facta est.

In occursu cum Iesu, ut ita dicamus, alimur ab ipso Deo vivente, manduca-

mus revera ''panem de caelo'' ».192 In sermone in vico Capharnaum altius

explicatur Prologus Ioannis: si illic Logos Dei caro efficitur, hic caro haec

fit «panis » datus pro mundi vita (cfr. Io 6, 51), itaque adumbratur donum

quod Iesus de seipso oblaturus est in mysterio crucis, confirmatum affirma-

tione de eius sanguine, dato ad « bibendum » (cfr. Io 6, 53). Hoc modo in

mysterio Eucharistiae ostenditur quid sit verum manna, verus panis de caelo:

est Logos Dei caro factus, qui seipsum donavit pro nobis in Mysterio Paschali.

Enarratio Lucae de discipulis castelli Emmaus nobis ansam concedit

amplius meditandi de nexu inter auditionem Verbi et fractionem panis (cfr.

Lc 24, 13-35). Iesus occurrit eis die post sabbatum, audit verba frustratae

eorum spei et, socius se faciens cum illis in itinere, « interpretabatur illis in

omnibus Scripturis, quae de ipso erant » (24, 27). Hi duo discipuli Scripturas

novo modo inspicere incipiunt una cum hoc viatore qui eorum vitae tam

inopinate familiarem se praebet. Quod illis diebus eventum est non amplius

apparet tamquam frustratio, sed tamquam consummatio novumque initium.

Attamen haec etiam verba duobus discipulis nondum sufficere videntur.

Evangelium secundum Lucam dicit nobis: « Aperti sunt oculi eorum et co-

gnoverunt eum » (24, 31) tantummodo cum Iesus accepit panem, dixit bene-

dictionem, fregit eum deditque eis, dum prius « oculi autem illorum teneban-

tur, ne eum agnoscerent » (24, 16). Per praesentiam Iesu, primum cum verbis,

deinde cum gestu fractionis panis, discipuli Eum agnoscere potuerunt, et

ipsi possunt denuo persentire modo tamen novo quod iam antea cum Eo

vixerant: « Nonne cor nostrum ardens erat in nobis, dum loqueretur nobis

in via et aperiret nobis Scripturas? » (24, 32).

55. Ex dictis hactenus apparet quomodo Scriptura ipsa inducat ad

percipiendum indissolubilem nexum cum Eucharistia. « Proinde prae oculis

semper habeatur oportet verbum divinum in Liturgia ab Ecclesia lectum et

annuntiatum velut ad foederis sacrificium et gratiae convivium, scilicet ad

192 J. Ratzinger (Benedictus XVI), Gesù di Nazaret, Milano 2007, 311.