Oratio prooemialis.

1. O virgo felix, o novella gloria,
Caelestis arcis satraps nobilissima,
Inclina meis supplicationibus
Vultum gemellis cum diadematibus,
Cui posse soli cunctiparens subdidit.

2. Genetrix Christi, filia altissimi,

Elinguis oris, fautrix, move organum,
Largire comptum carmen infaustissimo,
Fac, ut tuarum mira laudum concinam,
Nam scis et ipsa posse mutos eloqui.

3. Nam meus haerens sermo lingua debili
Balbutit et modis laborat absonis,
Sed si superno rore respergas iecur
Et spiritali lacte pectus irriges,
Vox impeditos rauca laxabit sonos.

4. Sum mutus nempe, sed potens facundiae,
Unde tu, mater, nato tuo supplica,
Ut mihi donet plectrum eloquentiae,
Quatenus digne hymnos tuos proferam,
Quibus lauderis hic et in perpetuum,

5. Evangelista sparsit ipsum talia
Olim praecepta dedisse apostolis:
Nolite verba, cum sacramentnm meum
Erit canendum, providentes quaerere,
Ego imparatis, quae loquantur, suggeram.

6. Frenentur in me corporum cupidines,
Tersa ut intus emicet prudentia,
Sic excitato prospice cacumine
Liberque flatu laxiore spiritus
Christi parentem rectius te praedicem.

7. Gloriam ergo tuam, virgo, resonent
Mecum fideles renati baptismate.
Sed id beata tu des nobis praemii,
Ut conregnemus tecum in caelestibus
Per indefessa saeculorum saecula.