Acta Francisci Pp. 903

supervacaneum rursus affirmare omnia inter se complicari. Tempus et spa- tium non sunt inter se separata, neque atomi vel particulae subatomicae

separate considerari possunt. Sicut diversa orbis elementa - physica, chi- mica et biologica - alia aliis sociantur, ita species viventes rete quoddam

formant quod numquam penitus agnoscimus et intellegimus. Magna nos- trae geneticae condicionis pars cum multis animantibus communicatur. Ob

eiusmodi rationem, cognitiones fragmentariae singularesque in quandam

ignorantiam recidere possunt si integrationi obsistunt in ampliore quadam

realitatis visione.

139. Dum de « ambitu » loquimur, peculiari modo necessitudinem quan- dam significamus: necessitudinem nempe quae inter naturam intercedit et

societatem quae in ea incolit. Hoc impedit quominus consideremus naturam

veluti seiunctum a nobis quiddam aut veluti merum nostrae vitae margi- nem. Includimur in ea, participamus eam atque ea imbuimur. Rationes ob quas locus quidam inquinatur analysim postulant agendae societatis, eius oeconomiae, eius agendi rationis, eius modorum quibus realitatem intellegit. Propter mutationum amplitudinem, non iam possumus propriam liberamque invenire responsionem ad unamquamque quaestionis partem. Magni mo- menti est integras quaerere solutiones, quae mutuas considerent actiones naturalium systematum inter se et cum systematibus socialibus. Non dantur duo seiuncta discrimina, alterum videlicet ambitale et alterum sociale, sed unum solum et multiplex discrimen sociale ambitale. Lineamenta solutionis postulant ut coniunctim paupertati bellum inferatur, dignitas desertorum restituatur et eodem tempore natura curetur.

140. Ob quantitatem varietatemque elementorum considerandorum,

cum ambitalis impactio definitur alicuius certi negotii, necessarium fit ut inquisitoribus praecipua missio tribuatur eorumque mutua actio facilior red- datur, ampla praestita libertate academica. Haec constans inquisitio sinere debet agnoscere etiam quomodo diversae creaturae inter se nexus habeant,

illas unitates maiores formantes quae hodie « oecosystemata » appellantur.

Non consideramus ea solummodo ut determinemus qualis sit eorum usus rationalis, sed quod intrinsecum bonum habent ab eiusmodi usu seiunctum.

Quemadmodum quivis animans est bonus et in se ipso admirabilis quia

creatura est Dei, idem evenit toti animantium congruenti universitati in loco quodam definito, quod ut systema operatur. Etiamsi haud conscii huius

rei sumus, ex hac congrua structura pendemus ipsa pro nostra exsistentia.

Memorandum est oecosystemata operari in dioxydo carbonico captando,