Igitur volendo et amando se principaliter et propter seipsum, vult et amat omnia quae ipso sunt, vult etiam et amat proprias rerum rationes in se existentes. Vult igitur omnem earum perfectionem quae possibilis est. Sed aliquis modus perfectionis earum est secundum quod explicantur in actum per productionem rerum quarum sunt rationes, sic enim suam actualem causalitatem consequuntur et esse omnibus modis in actu. Vult igitur deus ex hoc quod vult se esse, etiam alia esse.
Volens # aliqua # sicut etiam in virtutibus materialibus patet, nam ignis quanto calidior tanto magis in remotum calorem suum diffundit.
Ratione # ipsam # secundum suam virtutem totam # deus # et post, quo modo autem posset aliquid permanere nisi tu voluisses?# uno # colorem # consideratur # perf- # desiderium # eius # consideratur # deus igitur qui perfecte vult seipsum illo actu quo se # quia si suum velle est sua essentia, oportet quod quicquid quocumque modo continetur in eius essentia complectatur actus volendi # et secundum quod est aliis ratio volendi. Licet autem alio actu voluntatis possit quis velle finem absolute, et ea quae sunt propter finem, tamen finem ut est ratio volendi / his / ea / quae sunt ad finem, eodem actu voluntatis oportet velle cum his quae sunt ad finem.
Quocumque igitur actu voluntatis deus vult se, vult etiam ea quae sunt / ad / in ipsum ordinata sicut in finem # nec # item. Duas perfectas operationes simul egredi ab eadem simplici potentia impossibile est: nam si sit operatio perfecta, ei quantitas virtutis propriae adaequatur, cum mensuretur secundum id ad quod est. Cum autem deus vult se absolute, perfecte vult se, eo quod suum velle est sua voluntas et sua essentia. Si igitur alia operatione velit se ut finem rerum vel etiam res alias, sequetur quod non simul assit ei utraque operatio voluntatis. Erit igitur in eius / operatione / voluntate successio, et sic erit in tempore,/ quod supra / quod ex praedictis patet esse impossibile.
Operatione # esse # intelligendo se intelligit alia per hoc quod est # una #