PG33B

Essent # cognoscit # bonum intellectum est obiectum / bon- / voluntatis, ut per philosophum patet in tertio de anima.

Voluntas autem divina, cum sit perfecta, adaequat suum obiectum. Cum igitur bonum intellectum a deo sit sua essentia inquantum est ratio singularium, voluntas etiam volet bonitatem eandem secundum quod est singularium bonorum ratio. Et sic volet etiam singula.

Poss- # quod deus non / cognoscat / velit esse, divina voluntas # sicut # non # usquequaque verum # dicunt # deo # esse # in deo # secundum in- # duplicem esse relationem, unam / q- / rei, quae ex dependentia rerum ad invicem consurgit, aliam autem rationis, quam ratio adinvenit inter aliqua duo. Sicut autem ad relationem / natural- / naturae vel realem requiritur utrumque extremum esse actu in propria natura, ita ad relationem rationis requiritur utrumque extremum esse / actu / a / ratione comprehensum, sive utrumque sit actu in rerum natura, sive alterum, sive neutrum. Ratio autem non comprehendit esse in propria natura / etiam quod nondum / vel in praeterito vel futuro etiam quod non est actu, et non solum / esse / comprehendit illud esse in seipso. Et secundum hoc relatio / relationis / rationis / est / attenditur ad id quod non est / potest esse / absolute, non secundum quod est in ratione; sicut patet cum dicitur, cesar fuit prior augusto, prioritas enim attenditur secundum rationem non inter comprehensiones rationis, quia / rationes / ratio comprehendit utrumque simul, sed inter ipsas res comprehensas, quamvis neutrum sit actu. Et simile est si alterum tantum sit actu, sicut si dicam, ego sum prior Antichristo. Voluntas / relatio autem voluntatis --- ad volita est relatio rationis non rei # enim # potentiae # et in virtute gressiva, quae se habet indifferenter ut ad diversas partes moveat, antequam determinetur ad unum per imperium voluntatis; et in ipsa voluntate cui / vel non / vel nondum statutus est finis per rationem, vel non sunt ei determinatae viae quibus finem intentum consequi posset, unde vacillat inter duo.