PG34A

Et voluntas quae diversis viis potest aequaliter pervenire ad finem / q- # ex qua fit / ut / quod # excedat # abs- # sed # subiectum non necessaria / subiecti ratio non dependet aliqualiter a praedicato. Illa enim enuntiabilia per se necessaria sunt / qu-, in,/ quorum praedicata in diffinitionibus subiectorum ponuntur, vel secundum se / vel secundum causam suam ut,/ ut quando genus praedicatur de / subiecto / specie; vel saltem secundum causam suam, ut quando passio quae causatur ex subiecti principiis, de eodem praedicatur. Ratio namque perfectionis divinae voluntatis non / includit volitum / dependet a volito causato, sicut ostensum est # dicendi possibile # per hoc etiam patet quod deum velle hoc causatum, etsi non sit necessarium absolute,/ est tamen,/ ex hoc quod hoc volitum non habet ordinem necessarium ad divinam voluntatem, est tamen necessarium ex suppositione qua supponitur deum hoc velle: impossibile enim est quod deus aliquid velle / incipit / incipiat aut desinat, propter immutabilitatem et aeternitat suae voluntatis.

Per # autem # et per se voluntatis obiectum,# et # con- # sed spontanee # quasi ex hoc sibi sit aliquid melius, sed solum spontanee, quia est sibi conveniens.

Et hoc significant verba scrip. Gen. Primo, vidit deus lucem quod esset bona etc.. Non dicitur quod esset melius sic esse, vel quasi sibi necessarium.

Autem # est # conditione / vel # non potest aliquid # quidquid # ordinate # sine quo h- #