61

Ἀπ᾿ ἐντεῦθεν τήν λαμπάδα ἄναψον τήν τῆς ψυχῆς σου, πρίν σκοτάσῃ, πρίν κλεισθῶσιν αἱ τῆς ἐργασίας πύλαι. Εἴπερ φρόνιμος ὑπάρχεις, ὧδέ σοι καί μαργαρίτης γίνομαι καί ἐξωνοῦμαι, ὧδέ σοι καί σῖτος πέλω καί σινάπεως ὡς κόκκος, ὧδε γίνομαί σοι ζύμη καί ζυμῶ τό φύραμά σου, ὧδε σοι ὡς ὕδωρ πέλω, γίνομαι καί πῦρ γλυκάζον˙ ὧδε καί ἱμάτιόν σοι καί τροφή καί πόσις πᾶσα, ἐάν βούλει, γίνομαί σοι. Ὁ ∆εσπότης ταῦτα λέγει. Εἰ οὖν οὕτως ἐκ τῶν ὧδε καί τοιοῦτόν με γνωρίσεις, ἕξεις με κἀκεῖ ἀρρήτως ἅπαντα γινόμενόν σοι˙ εἰ δ᾿ ἀπέλθῃς ἀγνοῶν μου χάριτος τάς ἐνεργείας, μόνον με κριτήν ἐκεῖσε ἀσυμπάθητον εὑρήσεις. Ὦ Χριστέ μου καί Θεέ μου, μή με κατακρίνῃς τότε, (123) μηδέ δίκῃ ὑποβάλῃς τόν πολλά σοι ἐπταικότα, ἀλλά δέξαι με ὡς ἕνα τῶν ἐσχάτων σου μισθίων καί ἀξίωσον ἐντεῦθεν θεραπεῦσαί σε, Σωτῆρ μου, καί λαβεῖν σου Πνεῦμα Θεῖον, ἀραββώνα βασιλείας καί ἐκεῖθεν ἀπολαῦσαι τοῦ νυμφῶνος σου τῆς δόξης, καθορῶντά σε, Θεέ μου, εἰς αἰῶνας αἰωνίους, ἀμήν.

ΙΗ'.

∆ιδασκαλία σύν θεολογίᾳ περί τῶν ἐνεργειῶν τῆς ἁγίας ἀγάπης, ἤγουν αὐτοῦ τοῦ φωτός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. (124)

Τίς ἐξισχύσει, ∆έσποτα, περί σοῦ διηγεῖσθαι; Οἱ ἀγνοοῦντες σφάλλονται μηδέν ὅλως εἰδότες,