PG34B

Si enim necessario vult ea quae requiruntur ad id quod supponitur velle,# eidem # his quae supponitur velle.

Inquantum retinent / quae # sui esse.

Et in quo est esse secundum perfectum suum posse, ut supra ostensum est. Alia # amplius. Voluntas dei circa ea quae ipsius sunt necessariam determinationem habet,/ nihil igitur circa se,/ ut ostensum est. Nihil igitur circa se potest velle nisi quod est. Alia autem vult ratione sui ipsius, sicut / ea / eorum quae sunt ad finem voluntas est propter finem. Quod quidem ad electionem pertinet, nam electio est eorum quae ad finem, voluntas vero proprie finis, ut patet in tertio eth.. Electio autem non potest esse impossibilium, ut ibidem habetur, sed solum eorum quae in eligente sunt. Nullo igitur modo voluntas dei potest esse impossibilium. Adhuc. Nulla voluntas alicuius impossibilis esse potest nisi vel inquantum creditur possibile, vel saltem inquantum apprehenditur ut possibile, sicut cum dico, vellem hoc si esset possibile. Et hoc ideo, quia voluntas est boni sicut obiecti, et per hoc non potest esse nisi entis, cui repugnat per se impossibile.

Deus autem non potest credere aliquod impossibile esse possibile. Quod etiam est per se impossibile intellectu non potest apprehendi ut possibile, etsi vocum significationes apprehendantur. Voluntas igitur dei, quae semper sequitur suum intellectum, non potest esse per se impossibilium.

Nisi per errorem,# quid signif- # naturam # praedicta necessitas divinae voluntatis # non # illud quod supponitur velle # sit, fit, fiat quod deus,# similat # sed magis eam concludit.

Qui quidem ordo / attenditur / praecipue complectitur ordinem causarum ad suos effectus. Qui quidem / hic autem / ordo requirit ut a causa / proxima # ut supra # sequantur # quod #