T I T . X - De praescriptione 31

2° qui a fide catholica aut a communione Ecclesiae publice de- fecerit;

3° clericus qui matrimonium etiam civile tantum attentaverit.

§ 2. Amotio, de qua in nn. 2 et 3, urgeri tantum potest, si de eadem auctoritatis competentis declaratione constet.

Can. 195 - Si quis, non quidem ipso iure, sed per decretum aucto- ritatis competentis ab officio amoveatur quo eiusdem subsistentiae pro- videtur, eadem auctoritas curet ut ipsius subsistentiae per congruum tempus prospiciatur, nisi aliter provisum sit.

Art. 4

D E PRIVATIONE

Can. 196 - § 1. Privatio ab officio, in poenam scilicet delicti, ad normam iuris tantummodo fieri potest.

§ 2. Privatio effectum sortitur secundum praescripta canonum de iure poenali.

TITULUS X

DE PRAESCRIPTIONE

Can. 197 - Praescriptionem, tamquam modum iuris subiectivi acqui- rendi vel amittendi necnon ab obligationibus sese liberandi, Ecclesia recipit prout est in legislatione civili respectivae nationis, salvis excep- tionibus quae in canonibus huius Codicis statuuntur.

Can. 198 - Nulla valet praescriptio, nisi bona fide nitatur, non solum initio, sed toto decursu temporis ad praescriptionem requisiti, salvo praescripto can. 1362.

Can. 199 - Praescriptioni obnoxia non sunt : Io iura et obligationes quae sunt legis divinae naturalis aut po-

sitivae ; 2° iura quae obtineri possunt ex solo privilegio apostolico ; 3° iura et obligationes quae spiritualem christifidelium vitam

directe respiciunt; 4° fines certi et indubii circumscriptionum ecclesiasticarum; 5° stipes et onera Missarum; 6° provisio officii ecclesiastici quod ad normam iuris exercitium

ordinis sacri requirit; 7° ius visitationis et obligatio oboedientiae, ita ut christifideles

a nulla auctoritate ecclesiastica visitari possint et nulli auctoritati iam subsint.