380 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

apostolicum ministerium studiose exsequendum, ac tandem ad Civilem cle- ricorum Constitutionem repudiandam. Sacro presbyteratus ordine ornatus est in urbe Auch die 18 mensis Decembris anno 1790.

Ita amplexus est pertinacem Ecclesiam et sic dictum iusiurandum « li- bertatis-aequalitatis » non praestitit. Praeterea e Gallia non effugit, ac, se- quenti die post latam legem proscriptionis, nempe die 23 mensis Aprilis anno 1793, Tolosae vitam gessit, apostolicum ministerium in abscondito exercens. Transacta quadam periodo infirmae valetudinis, denuo latenter resumpsit ministerium, alternas transcendens difficultates, usque ad annum 1800, quo pastorale opus maiore libertate assumere valuit.

Tolosae servitium exsecutus est apud ecclesiam Sancti Saturnini. Tunc condidit Congregationem « a Sacra Spina », societatem scilicet fidelium con- gregatorum, cuius erat specialem cultum reddere Iesu vulnerato et spinis coronato necnon Mariae Virgini doloris gladio transfixae. Servus Dei, quam- vis adversa valetudine afflictus, ingenti gavisus est facultate apud plures christifideles propositum incitandi ad penitus sese Domino vovendos. Tem- pore quo Pius VII vinculis retinebatur ex opere Napoleonis Bonaparte, Servus Dei hortatus est sodales Congregationis « a Sacra Spina » ad oran- dum, promovens simul peregrinationem ad sepulcrum Servae Dei Germanae Cousin; qui eventus ceteroquin desiderium vitam iterum sumendi stimulabit ad beatificationem Servae Dei Germanae, quod quidem initium constituet ferventioris ac frequentioris dioecesanae peregrinationis. Anno 1817 funda- vit, una cum Matre Ioanna Desclaux, Institutum dicatum Dominae Nostrae a Compassione, cuius Statutum apparatum est sub inspiratione doctrinae Sanctorum Francisci Salesii et Vincentii de Paul. Anno 1824 fundamenta iecit Operis a Plagis, cuius est infirmis subvenire « ad honorandum Iesum, ipsum plagis afflictum ».

Diffusio Congregationis Sororum inter adversa et incommoda peracta est, quae sub patientia et fortitudine Servi Dei superari potuerunt. « Non semper iter suscipitur ad montem Thabor - dicere consueverat -; plerum- que, cum Deus diligitur, iter vestigiis sanguinis insignita »: haec sententia colligit et paucis contrahit eius interiorem vitam, quam sibi ipse cotidie efformavit, quo tempore in contemplatione immergebatur sive Passionis Iesu sive Virginis Perdolentis, quam in altissimam transformavit et credibilem doctrinam, christifideles quoque ac sorores ad eandem viam perducens.

Iuxta scholam Sancti Francisci Salesii formatus, Servus Dei humilis exstitit minister Iesu plagis perculsi et cruci affixi, assiduus animarum