372 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

suis subditae sint sicut Domino » ( Eph 5, 22). Sanctus Paulus hic formas mentis

sui temporis adhibet, sed nos non debemus idem culturale quoddam involu-

crum induere, sed nuntium revelatum qui in universum in hoc textu subest.

Sapientem resumimus explanationem sancti Ioannis Pauli II: « Amor quodvis

genus submissionis excludit, ob quam uxor ancilla fieret vel serva mariti [...].

Communitas vel unitas quas ii ob matrimonium instituere debent, per mu-

tuam efficitur oblationem, quae est etiam mutua submissio ».162 Idcirco dicitur

etiam: « et viri debent diligere uxores suas ut corpora sua » ( Eph 5, 28). Revera

textus biblicus ad superandum invitat commodum individualismum ad vitam

in alios conversam agendam: « Subiecti invicem in timore Christi » ( Eph 5,

21). Inter coniuges haec mutua "submissio" peculiarem accipit rationem et

intellegitur veluti mutua proprietas libere selecta, addita copia notarum fi-

delitatis, observantiae et curae. Sexualitas amicitiae coniugali indissolubili

modo inservit, cum illuc tendat ut alter in plenitudine vivat.

157. Attamen, depravatae sexualitatis et erotismi reiectio non debet

umquam nos ducere ad ea despicienda vel neglegenda. Perfecta matrimo-

nii imago non potest fingi tantum veluti liberalis laboriosaque oblatio, ubi

unusquisque cuivis personali renuntiat necessitati et sollicitus est tantum-

modo de bono alterius agendo sine ulla satisfactione. Memoramus verum

amorem etiam ab altero excipere novisse, se ipsum accipere valere veluti

vulnerabilem et egentem, non desistere quin recipiat sincero, felici gratoque

animo corporalia amoris signa sicut blanditiam, complexum, osculum atque

sexualem coniunctionem. Ad hoc Benedictus XVI palam edicit: « Si vero so-

lus spiritus homo esse studet cupitque carnem reicere veluti hereditatem ut

ita dicamus tantum animalis propriam, tunc dignitatem suam tam spiritus

quam corpus amittunt ».163 Idcirco « homo non potest vivere tantummodo

de amore oblativo, descendente. Non valet semper solum donare, etiam

recipere debet. Quicumque amorem donare vult, illum tamquam donum

ipse recipiat oportet ».164 Hoc postulat, quovis modo, ut memoria tenea-

tur humanam aequabilitatem infirmam esse, semper aliquid manere quod

condicioni humanae obstet atque in quolibet momento iterum prorumpere

possit, cum recuperet suas maxime primitivas et egoisticas inclinationes.

162 Cfr Catechesis (11 Augusti 1982), 4: Insegnamenti V, 3 (1982), 205-206. 163 Litt. Enc. Deus caritas est (25 Decembris 2005), 5: AAS 98 (2006), 221. 164 Ibid., 7.