Quaestio XXI.

Cur Fratres scripta sua tam difficulter aliis communicent.

Cum deceat bonos promovere et alios ad bonum pro posse, multum videmini ab hae forma declinare, qui scripta vestra in libris et quaternis tam difficulter aliis praestando communicatis, qui ex eis possent proficere et aliis prodesse; et aut de profectu aliorum moveri ex invidia videmini, aut ex inani gloria, ut videamini scire quae nesciunt alii, aut alia intentione corrupta.

Respondeo. Quae possunt etiam bona intentione et inculpabiliter fieri aliquando, temerarium est ea in deteriorem partem interpretari, cum cordis occulta ignoremus: et ea quae in se indifferentia sunt, possunt saepe pro bono fieri et licite et bene. Scripta enim sua non communicare aliis, sicut potest fieri reprehensibiliter, ita potest etiam fieri inculpa-biliter et licite et prudenter. Prudenter, quando scriptum nondum est bene correctum vel ordinatum, ite quod alius inde se nesciret expedire, et forte magis esset materia scandali vel erroris aliis, rescribenti vel legenti. Item, quando non competit illi qui desiderat, magisque foret ei nocivum quam utile tale scriptum. Item, si ille continuo et frequenter indiget suo scripto, ut, si alteri concederet, ipse foret neglectus, cum nemo teneatur, se neglecto, alios in minus necessariis promovere. - Inculpabiliter, quando saepius, etsi non statim, indiget suo scripto et eo diu carere non potest Item, sunt in petendo multi valde importuni, sed in reddendo tardi, quod saepius pulsati, vix tandem cum murmure concessa reddunt et pro beneficio ingratitudinis verba impendunt. Item, saepe per scriptores polluuntur quaterni et libri et lacerantur vel aliter male tractantur sic concessi. Item, unus concedit ulterius alii, irrequisito eo qui ei scriptum concessit, et ille forsitan iterum alii, donec tandem ille nescit, a quo reposcere debeat, et sic elongatur ab eo, quod nullus directe ei inde respondet. Item, etiam saepe perditur quod ita conceditur, quia forte negligenter relictum alius, quasi nulli attineat, sibi illud similiter reservat. Aliquando etiam ille vel iste de loco mutatur, et tam longe unus ab altero disiungitur, quod non potest concessum per nuntios repetere, vel timet in via destrui, vel amitti per nuntium aut praedonem , aut aquam. Illi autem, quibus talia restituenda committuntur, quandoque volunt sibi rescribere, priusquam illi restituant, vel commodant aliis, vel alicubi relinquunt, donec oblivioni tradunt, et postea negant, sibi fuisse commissa: et sic plurima perduntur aliis commodata. Aliquando scriptum aliquod est ligatum in volumine cum aliis operibus, et si illud Frater alicui concederet, oporteret, eum totum librum dissolvere, cum gravi damno expensarum et laborum in ligando factorum. Saepe etiam cum tini rescribendum conceditur, alii, nisi et sibi concedatur, indignantur, et per hoc aut diu cogitur ille scripto suo carere, aut per plures manus transiens sordidatur et perditur.

Cum ergo tot causae sint irreprehensibiles, propter quas contingit saepe, ut aliquis non communicet aliis scripturam suam; non oportet, ut iudicentur non habere caritatem ad proximum, vel ex invidia aut vana gloria vel rancore vel alia non bona iutentione petentibus hoc negare, licet aliqui ab his non sint immunes. Ille tamen non est excusabilis in hac parte, qui, etsi non ex malitia, tamen ex quadam diffidentia non communicat abis scripta sua, timens, ne, si per alium prius ea praedicarentur, ipse postea non habeat, cum necesse fuerit, aliqua alia, quae proponat, quasi fons caritatis et sapientiae Dei desiccatus sit, ut non alia pro his ei liberaliter restituat et refundat, si pro caritate, quae ab ipso acceperat, studeat aliis impartiri. Cum etiam libri et quaterni Fratrum sint tantum ad usum a superioribus suis concessi et ad custodiam commissi , qui cavet, commissum destrui vel amitti, quod non est eius proprium, propter hoc non debet malevolus iudicari.