Congregatio de Causis Sanctorum 223

fratribus arte coniunctum se sentiebat, praesertim cum illis magis aetate

provectis et cum infirmis, et bonam instituere poterat consuetudinem cum

omnibus, ad pacem et reconciliationem in veritate, sinceritate et comitate

iugiter incitans.

Totam per vitam remansit frater coadiutor et, humilitate ductus ac de-

siderio vitam absconditam gerendi, respuit ministerium ordinatum, quamvis

a suis moderatoribus ob eius dotes spirituales et intellectuales idoneus iudi-

caretur. Variis in domibus Ordinis, quo saepe transferebatur, omnibus viribus

se dedit operibus manufactis iuxta propriam competentiam; ulterius, ac sae-

pe eodem tempore, lignarius exstitit et agricola, viridarius et murarius; atta-

men in singulis rerum adiunctis industrium et subridentem sese ostendit,

plenam fovens concordiam cum omnibus rebus creatis, quas amplexabatur

in constanti dispositione amoris universalis.

Fons eius vitae spiritualis idem esse potest ac conscientia vivendi in con-

spectu Dei, benigni et affabilis Patris, cuius dilectioni dociliter ac fiduciose se

committebat. «Deus videt me!, Deus videt me! » ipse sibi et etiam ceteris

repetere consueverat. Haec omnimoda in Dei dilectionem immersio in coti-

diana et simplici vita transformabat eum in authenticum virum contempla-

tivum.

Primum bellum mundanum, simul cum iacturis ob luctus et lacerationes,

instabilem condicionem Libanensi quoque populo attulit. Domus religiosae

apertae sunt ad excipiendos eos qui bellicis detrimentis vexati erant. Servus

Dei, austera ac modesta sua indole praeditus, silentio et opere vires impendit

pro indigentibus et damno affectis, summo spiritu servitii et rigido iustitiae

sensu iugiter incitatus.

Bello composito, superiores munus crediderunt illi contentiones dirimendi

respicientes vitam et opes pertinentes ad nonnullas religiosas domos: hac

quoque occasione munus suum cum peritia et circumspectione exercuit, ita

ut brevi tempore aequa obtineretur rerum solutio.

In singulis circumstantiis « verum monachum » se praebuit, perfectum

scilicet exemplum vitae christianae, quam in laetitia gessit et liberalitate.

Annorum decursu quoddam leve indicium rheumatici morbi detectum

erat. Mors tamen eius evenit ob insolationem, quae, initiis neglecta, in acu-

tum febris statum mutata est; denique haemorrhagia cerebralis supervenit.

In Domino obdormivit die 30 mensis Augusti anno 1938.

Quandoquidem sanctitatis fama diffundebatur, Episcopus Botryensis Ma-

ronitarum instruere coepit Causam beatificationis et canonizationis per cele-