65

Σιράχ κγ´. Ἀνήρ πολύορκος πλησθήσεται ἀνομίας, καί οὐκ ἀποστήσεται ἀπό τοῦ οἴκου αὐτοῦ μάστιξ.

Πιστούμενος τό ψεῦδος διά τῶν ὄρκων, κακόν ἐμπόρευμα τῆς ἀπανθρωπίας τήν ἐπιορκίαν προσκτᾶται.

Βασιλ. Αἰσχρόν γάρ παντελῶς καί ἀνόητον ἑαυτοῦ κατηγορεῖν, ὡς ἀναξίου πίστεως, καί τήν τῶν ὄρκων ἀσφάλειαν ἐπιφέρεσθαι.

893 Θεολ. Ὁ μέν γάρ εὐορκῶν, τυχόν ἄν ποτε καί παρασφαλείη· ὁ δέ μή ὀμνύων, τόν τῆς ἐπιορκίας κίνδυνον διαπέφευγε.

Ὁ νόμος φησίν, Οὐκ ἐπιορκήσῃς· σύ δέ Οὐδέ ὀμῇ τήν (15Ε_276> ἀρχήν, οὐ μικρόν οὐ μεῖζον· ὡς τοῦ ὄρκου τήν ἐπιορκίαν τίκτοντος.

Χρυσόστ. Οἱ συκοφάνται τό ψεῦδος πιπράσκουσιν· ἀλλήλους ψευδόμενοι τούς ὄρκους ἀνήλωσαν, εἰς τό ὀμνύειν, καί μόνον, τόν Θεόν ἐπιστάμενοι.

Σωκράτης. ∆εῖ γάρ τούς ἀγαθούς ἄνδρας, τρόπον ὄρκου πιστότερον φαίνεσθαι παρεχομένους.

Ὅρκον ἐπακτόν προσδέχου διά δύο προφάσεις· ἤ σεαυτόν αἰτίας ἀπολύων, ἤ φίλους ἐκ μεγάλων κινδύνων διασώζων.

Ἕνεκεν χρημάτων μηδαμῶς Θεόν ὀμόσῃς· μηδ᾿ ἄν εὐορκεῖν μέλλεις· δόξεις γάρ, τοῖς μέν ἐπιορκεῖν, τοῖς δέ φιλοχρημάτως ἔχειν.

Ἀμφίδος. Ὅστις γάρ ὀμνύοντι μηδέν πείθεται, Αὐτός ἐπιορκεῖν ῥᾳδίως ἐπίσταται. Οἱ πολλοί τοῖς ἀνθρώποις τό εὐόρκους εἶναι παραινοῦσιν· ἐγώ δέ καί τήν

ἀρχήν μηδ᾿ εὐπετῶς ὀμνῦναι ὅσιον ἀποφαίνομαι. Εὐσεβίου. Τρόπου καλοκαγαθίαν, ὅρκου δεῖ. Πιστοτέραν ἔχειν. ΛΟΓΟΣ Λ∆´. Περί κενοδοξίας· (15Ε_278> Ἰωάν. ι´. ∆όξαν παρ᾿ ἀλλήλων λαμβάνοντες, τήν δόξαν τήν παρά

μόνου Θεοῦ οὐ ζητεῖτε. Γαλ. ε΄ . Μή γενώμεθα κενόδοξοι, ἀλλήλους προκαλούμενοι. Παροιμ. ιβ´. Κρείσσων ἀνήρ ἐν ἀτιμίᾳ δουλεύων ἑαυτῷ, ἤ ὁ τιμήν ἑαυτῷ

περιθείς καί προσδεόμενος ἄρτου. Σιράχ α΄ . Μή ἐξύψου σεαυτόν, ἵνα μή πέσῃς, καί ἐπάγῃς τῇ ψυχῆ σου ἀτιμίαν. Σιράχ ι´. Μισητή ἐναντίον Κυρίου καί ἀνθρώπων ἡ κενοδοξία. Κενόδοξοί εἰσιν οἱ πλουτίζοντες ἑαυτούς, μηδέν ἔχοντες. Βασιλ. Κενόδοξός ἐστιν, ὁ ψιλῆς ἕνεκεν τῆς ἐν κόσμῳ δόξης ποιῶν τι ἤ

λέγων. Τῷ ὄντι θεραπευόμενα τά ὑπερήφανα ἤθη, ἑαυτῶν ὑπεροπτικώτερα πέφυκε

γίνεσθαι. Ὁμοίως γάρ ἐστι χαλεπόν ἔν τε δυσκολίαις πραγμάτων ἀταπείνωτον τήν

ψυχήν διασώσασθαι, καί ἐν ταῖς ὑπερηφανείαις μή ἐπαρθῆναι. Θεολ. Μέγα τοῖς ἀνθρώποις ἡ κενοδοξία πρός ἀρετήν ἐμπόδιον. 896 Τό οἴεσθαι, τοῦ εἶναι τό πλεῖστον ἀφαιρεῖται. Ῥᾷστον ἑαυτόν ἀπατᾷν καί οἴεσθαι εἶναί τι, οὐδέν ὄντα, ὑπό τῆς κενῆς δόξης

φυσώμενον. (15Ε_280> Αἰσχρόν μικρῶν κρατοῦντα, φυσᾶσθαι μέγα. Μή φρόνει τῶν κακῶν φαίνεσθαι κρείττων· Λυποῦ δέ τῶν ἀγαθῶν ἡττώμενος.