SANCTI HILARII LIBER DE SYNODIS, SEU DE FIDE ORIENTALIUM.
0479B Dilectissimis et beatissimis Fratribus et coepiscopis, provinciae Germaniae primae, et Germaniae secundae, et primae Belgicae, et Belgicae secun
1. Hilarii de Galliae episcoporum fide anxii propositum. ---Constitutum mecum habebam, Fratres carissimi, in tanto silentii vestri tempore nullas ad v
0481A 2. Galliae episcopis gratulatur ob negatam Saturnino communionem, ob damnatam Sirmii fidem. ---Sed beatae fidei vestrae litteris sumptis, quarum
3. Haeresi prorupturae non cedunt, prorumpentem frangunt. Ad resipiscentiam Orientales exemplo suo commovent. ---Exspectastis enim sanctae et indemuta
4. Quorumnam devitent communionem. ---Sed tenet etiam nunc invicta fides vestra spectabilem conscientiae suae gloriam: et nihil subdolum, nihil ambigu
5. Epistolae hujus occasio. Operis difficultas. ---Et quidem quamvis in omnibus, quae gessistis et geritis, constantem fidei vestrae libertatem et sec
6. Qua conditione debeat legi. Operis utilitas. ---Oro autem vos per Domini misericordiam, ut quia mihi ad vos de divinis, ut 462 voluistis, rebus et
0484C 7. Quid complectatur. ---Obsequor igitur Charitatis Vestrae impatientissimae voluntati: et omnes fides, quae post sanctam synodum Nicaenam diver
8. Quis scopus. Orientalium et Gallorum mutuae suspiciones. ---Quamquam enim responderi litteris vestris necessarium fuerit, quibus communionem mihi d
9. Orientalium adversus Sirmii formulam decreta cur hic relata. ---Et quidem rectum ac conveniens existimo, ut ante quam de verborum suspicionibus ac
10. Sirmii formula quid tentatum. ---Meministis namque in ea ipsa scripta proxime apud Sirmium blasphemia id tentatum ac laboratum fuisse, uti dum Pat
11. Deum esse unum. Substantiae vocem tacendam. Patrem Filio esse majorem. ---«Cum nonnulla putaretur esse de fide 465 disceptatio, diligenter omnia a
12. Essentia et substantia quid. Ancyrana Synodus ann. 358. Filius ut imago non solo nomine alius a Patre. ---His itaque tot et tantis impietatis prof
13. Item alius est, ut accipiens a Patre vitam. ---Exclusa est assertio volentium nominibus tantum Patrem et Filium praedicare cum quando imago omnis
14. Filius essentia non dissimilis patri eo quod imago illius sit. ---Discernitur persona accipientis, et dantis ne ipse idem sit unus et solus. Cum
15. Item eo quod sicut Pater, ita ipse vitam habet in semetipso. Vita Patris et Filii, ipsa utriusque essentia. ---Indiscreta confirmatur indissimilis
16. Connectitur, tali confessione originis suae, indiscretae naturae perfecta nativitas. Quod enim in utroque vita est, id in utroque significatur ess
17. Vox condidit me ex sequente intelligenda. Nativitatis et creationis discrimen. Dominus condidit creavit me 0493C 0494A 0494B
18. Creatam se simul et genitam dicens originis suae naturam quam apte explicet. Solam virtutis similitudinem Filio tribuentes damnantur. ---At vero u
19. Virtutis similitudo non est nisi ex naturae similitudine. Vita essentia significatur. ---Conclusi haeretici Scripturarum auctoritatibus, hoc solum
20. Haeretici dolose Patrem et Filium confitentes. Refelluntur Filium negantes a Patre alium ob similitudinem naturae. ---Confusis permixtisque verbis
21. Cavetur in omnibus adversum singularum per 0497A versitatum vitia, neque occasio fraudis admittitur. Plures enim haereticorum idcirco similem secu
22. Filius eo quod natus, nec ipse qui Pater, nec aliud quam Pater. Filium a Patre aliud volentes, ob distinctionem personae. ---Sed nativitas non adm
0498A 23. Quam caute duae haereses contra Dei filium peremptae. ---Dictum ad Apostolos Domini est: Estote prudentes ut sunt serpentes, et simplices ut
24. Pater non intra tempora. Filium magis jam esse quam nasci docet Evangelium. ---Pia professio est, Patrem non intra tempora contineri: omnem enim i
25. Filius ut Patris imago, non est eo junior. Ex eo quod Deus semel pater, semper fuit pater, semper et Filius. ---Similitudo essentiae configurata i
26. Filius etsi intemporalis, non tamen innascibilis. ---Dedisse superior definitio occasionem haereticis videbatur, cum tempus nativitatis Filii nega
27. Definitionum harum ratio. Expositio qualis ab Hilario adhibita. A quibus earum subscriptio extorta. Harum synopsis. ---Percucurrimus, charissimi F
0501B 28. Decreta quo tempore edita. Qua occasione, cur. Fides subinde aliae. ---Et haec quidem, Fratres carissimi, omnis quae edita est fidei doctrin
29. «Credimus consequenter evangelicae et apostolicae traditioni in unum Deum patrem omnipotentem, 0502B cunctorum quae sunt aedificatorem et factorem
30. «Hanc ergo habentes fidem, et ab initio et usque in finem habituri in conspectu Dei et Christi, omnem haereticam et pravam sectam anathematizamus:
31. Fides haec quatenus suspecta. ---Minus forte expresse videtur de indifferenti similitudine Patris et Filii fides haec locuta esse, maxime cum de P
32. Excusatur ex scopo concilii. Haeresis nova post Nicaenam synodum. Trinitatis substantiae tres qui apud 0504B Orientales recte dicantur. 0504C subs
33. Hac formula eamdem Patris ac Filii essentiam praedicari. Nativitatis et innascibilitatis discrimen. Filius immutabilis. ---Caeterum omnis superior
34. «Credimus in unum Deum patrem omnipotentem, creatorem et factorem universorum, ex quo omnis paternitas in coelis et in terra nominatur. Credimus e
35. Fides haec Filii originem aeternam statuit. Eamque ex Dei substantia. ---Brevibus expositio fidei hujus, sed absolutissimis usa est definitionibus
36. Deus non nisi unus est quatenus dicantur plures. Fides superior unam Patris ac Filii substantiam praedicat. ---Ex omni autem parte, qua se circum
37. Non tamen fides solitarium Deum, Filium recte docet innascibilem. Qui ex voluntate nascatur. ---Tamen 0509A 0509B
38. «Credimus in unum Deum patrem omnipotentem, creatorem et conditorem, ex quo omnis paternitas in coelo et in terris nominatur. Et in unicum ejus Fi
39. Photini fraus multiplex retunditur. Filius a Patre nec substantia differt nec tempore. ---Necessitas et 0512C 0513A
40. Quis hic ambiguitatis locus? aut quid ex sincerae fidei conscientia reliquum est? Non est de non exstantibus: ut ei exstans origo sit. Non est exs
41. Ut essentiae nomine, ita sunt unum essentiae genere. 0513C
0513D 42. Filii et Patris non una persona. Contra eos qui asserunt Filium ante Mariam non esse nisi per praedestinationem. ---Ne quod nuncupatae essen
43. Deum omnium nostrum Dei filium, ante quam 0514B corporeus nascitur, negaturi tamen secundum praescientiam et praedestinationem, non secundum natur
44. Dilatatio et contractio in Deum non cadunt. Nec Filius est divinae substantiae dilatatio. ---Contrahi et dilatari, corporalis est passio: Deus aut
45. Superior sententia, etsi indemutabilem Deum docere voluerit, ad hanc se tamen sequentem haeresim praeparavit. Quidam enim ausi sunt innascibilem 0
46. Haeretici quo sensu filium Dei verbum praedicent. Filius de Maria Deus et homo. ---Haeretici perimentes, quantum in ipsis est, Dei filium, verbum
47. Filius sola nativitate a Patre discernitur. Carnem assumens non demutatus est. ---Conservatur substantiae et nomen et 491 virtus. Cum enim in anat
48. Filio Dei crucifixo corruptionem non est perpessa deitas. ---Conservatur dignitas divinitatis: ut in eo, quod Verbum caro factum est, dum Verbum c
49. Passibilitas et passio quid. Filium patribus visum esse. ---Absolute ostenditur, cur Verbum, licet caro factum sit, non tamen translatum fuerit in
50. Photini sententia. ---Haec quia Photinus, adversus quem tum conventum erat, negabat, inserenda fidei fuerunt: ne quis auderet non ante Dei filium
0518A 51. Definitio haec a suspicione liberatur. Filius quatenus Patri non aequandus, manente naturae aequalitate. ---Et superiora et consequentia sus
52. Pater et Filius non una persona. ---Non habet necessitatem contradicendi sibi absoluta perversitas: et tamen stultus quorumdam furor in id prorupi
53. Spiritus sanctus non innascibilis Deus. Alius est a Filio. ---Adjectio nunc Paracleti, anathemati obnoxiam facit innascibilis in eo Dei praedicati
54. Cur dicatur mitti a Patre. ---A Filio Paracletum missum meminimus, et in principio hoc fides ipsa exposuit. Sed quia frequenter Filius per indiffe
55. Non est pars Patris aut Filii. ---Stultitia haeretici furoris haec coegit in scripta referre, non quaestio. Nam cum Spiritus sancti nomen habeat s
0519D 56. Dii tres negantur. ---Duum deorum professio cum irreligiosa sit, quia nusquam nisi unum Deum praedicatum meminerimus et praedicemus: quanto
57. Illud, non est Deus praeter me, Filium non negat Deum. non est Deus praeter me, 0520B non est Deus praeter me,
58. Filius ex Dei substantia, non ut creaturae ex voluntate. 0520C
59. Non tamen ex invito Patre Filius. ---Cum non ex voluntate, ut caetera, Filius subsistere doceretur, 0520D 0521A
60. Filium innascibilem unitas Dei non patitur. ---Filium innascibilem confiteri, impiissimum est. Jam enim non erit Deus unus: quia Deum unum praedic
61. Photini haeresis. Fidei nostrae principale. ---Concludi damnatio ejus haeresis, propter quam 0522A
62. Difficultas de Deo paucis loquendi. ---Multifarie, ut intelligitur, episcoporum consiliis atque sententiis quaesita veritas est, et intelligentiae
63. Fides in Oriente. Frequenter exposita in paucis sana. Osius. Fidei coactae subscriptiones. Occidentales scriptas fides nesciunt. ---Nihil autem m
64. Hilarii fides de Patre et Filio. ---Confitemur sane in sancti Spiritus dono semper innocentes, et scribimus volentes, non deos duos, sed Deum unum
65. Hilario desunt verba, non sensus. ---Exposui, Charissimi, quantum humani sermonis consuetudo patiebatur, et Dominus mihi semper ut ipse scit a me
66. Transit ad alteram libelli partem. Ante finem ne judicetur. ---Nunc quia fides mea atque vestra, 0524C 0525A
67. Homousion quando recte praedicetur. ---Multi ex nobis, Fratres charissimi, ita unam substantiam Patris et Filii praedicant, ut videri possint non
68. Vocis ejusdem triplex sensus pravus. ---At vero si idcirco unius substantiae Pater et Filius dicatur, ut hic subsistens, sub significatione licet
69. Homousion quo loco tuto proferatur. ---In his igitur tot et tam gravibus fidei periculis, verborum brevitas temperanda est ne impie dici existime
70. Ne nude et ante alia praedicetur. ---Nemo itaque unam substantiam negari a nobis putet: cujus idcirco ratio ostenditur, ne negetur. Nemo unam subs
71. Et pie dici potest, et pie taceri. ---Non est, 0527B
72. Vox homoeusion an minus propria. ---Sed forte parum proprietatis in se habere similitudo videatur. Hoc si est, quaero quo modo possim alterum ad a
73. Aequalitatem perfectam significat similitudo naturae. Quod Moysi similitudo, id Joanni aequalitas. --- 0528A Vixit autem Adam ducentis triginta an
74. Similitudinem sine aequalitate confitentes refelluntur. ---Nec me fallit, Fratres charissimi, quosdam esse, qui similitudinem confitentes, negant
75. Filii et Patris eadem virtus. ---Quamquam vero et communi sensu, et divinis auctoritatibus, inter 0529B Non potest Filius ab se facere quidquam, n
50576. Homoeusion recte dici posse. ---Caret igitur, Fratres, similitudo naturae contumeliae suspicione: nec potest videri Filius idcirco in proprieta
77. Exposita, Charissimi, unius substantiae, quae graece homousion dicitur, et similis substantiae, quae homoeusion appellatur, fideli ac pia intellig
78. Orientalium laus ob haeresim coercitam. ---O 0530C 0531A 0531B
79. Sirmiensis formulae auctores semper fallaces. Lepide carpuntur ac refelluntur. Christus unus, non duo. Valentis et Ursacii suspecta subscriptio. -
80. Oro autem vos, sanctissimi viri, ut cum bona venia sollicitudines meas aestimetis. Testis enim Dominus est conscientiae meae, in nullo me expositi
0534A 81. Epistola Sirmium delata de homousii et homoeusii expositione. Homousion ob nativitatem male respuitur. ---Epistolam, quam a vobis de homousi
82. Quo sensu judicio communi damnetur. ---Sed 0535A
83. Quod pie a Nicaena synodo susceptum, non debeat 0535B improbari. 0535C
84. Nicaenae synodi scopus. Symbolum Nicaenum. ---Videamus igitur quid Nicaena synodus studuerit, homousion, id est, unius substantiae confitendo: non
85. Homousion num improbandum, quia vitiose soleat intelligi. ---Sed forte e contrario dicetur, idcirco 0537A Mediator Dei et hominum homo Christus Je
86. An quia ab 80 episcopis rejectum. ---Male intelligitur homousion: quid ad me bene intelligentem? Male homousion 513 Samosatenus confessus est: sed
87. An quod tacendum decrevit Osius, qui Nicaeae interfuit. ---Sed forte dicetur mihi, Aliqui hodie ex his, qui tum synodo interfuerunt, tacendum de h
88. Homousion quid intelligat Hilarius. Adversus homousion scrupuli levantur. ---Homousion, sanctissimi viri, intelligo ex Deo Deum, non dissimilis es
89. Homaeusion non caret offendiculo. Similitudo vera. ---Sed dicis: Movet me cum scandalo homoeusii ambiguitas. Iterum audi, oro, sine scandalo: et m
90. Ancyrae fides quibusdam tacitis Sirmium delata. ---Vereor enim, Fratres, Orientis haereses in tempora singula pullulantes: et quid vereri me dicam
91. Ad homousion suscipiendum adhortatio. Nicaenam fidem non nisi exulaturus audivit. ---Oro vos, Fratres, adimite suspicionem, excludite occasionem .
0546A 92. Egressus sum, Fratres charissimi, humanae conscientiae pudorem: et humilitatis meae immemor, de tantis ac tam reconditis rebus, et ad usque
63. You must not be surprised, dear brethren, that so many creeds have recently been written. The frenzy of heretics makes it necessary. The danger of the Eastern Churches is so great that it is rare to find either priest or layman that belongs to this faith, of the orthodoxy of which you may judge. Certain individuals have acted so wrongly as to support the side of evil, and the strength of the wicked has been increased by the exile of some of the bishops, the cause of which you are acquainted with. I am not speaking about distant events or writing down incidents of which I know nothing: I have heard and seen the faults which we now have to combat. They are not laymen but bishops who are guilty. Except the bishop Eleusius37 Eleusius is criticised by Socrates II. 40, for disliking any attempt at a repudiation of the “Dedication” creed of 341, although the “Dedication” creed was little better than a repudiation of the Nicene creed. He was, in fact, a semi-Arian. But his vigorous opposition to the extreme form of Arianism and the hopefulness with which Hilary always regarded the semi-Arians, here invest him with a reputation for the “true knowledge of God.” In 381 he refused to accept the Nicene creed or take part in the Council of Constantinople. and his few comrades, the greater part of the ten provinces of Asia, in which I am now staying, really know not God. Would that they knew nothing about Him, for their ignorance would meet with a readier pardon than their detraction. These faithful bishops do not keep silence in their pain. They seek for the unity of that faith of which others have long since robbed them. The necessity of a united exposition of that faith was first felt when Hosius forgot his former deeds and words, and a fresh yet festering heresy broke out at Sirmium. Of Hosius I say nothing, I leave his conduct in the background lest man’s judgment should forget what once he was. But everywhere there are scandals, schisms and treacheries. Hence some of those who had formerly written one creed were compelled to sign another. I make no complaint against these long-suffering Eastern bishops, it was enough that they gave at least a compulsory assent to the faith after they had once been willing to blaspheme. I think it a subject of congratulation that a single penitent should be found among such obstinate, blaspheming and heretical bishops. But, brethren, you enjoy happiness and glory in the Lord, who meanwhile retain and conscientiously confess the whole apostolic faith, and have hitherto been ignorant of written creeds. You have not needed the letter, for you abounded in the spirit. You required not the office of a hand to write what you believed in your hearts and professed unto salvation. It was unnecessary for you to read as bishops what you held when new-born converts. But necessity has introduced the custom of expounding creeds and signing expositions. Where the conscience is in danger we must use the letter. Nor is it wrong to write what it is wholesome to confess.
63. Fides in Oriente. Frequenter exposita; in paucis sana. Osius. Fidei coactae subscriptiones. Occidentales scriptas fides nesciunt.---Nihil autem mirum videri vobis debet, Fratres charissimi, quod tam frequenter 498 0522C exponi fides coeptae sunt: necessitatem hanc furor haereticus imponit. Nam tantum Ecclesiarum Orientalium periculum est, ut rarum sit hujus fidei (quae qualis sit, vos judicate) aut sacerdotes aut populum inveniri. Male enim per quosdam impietati auctoritas data est: et exsiliis episcoporum, quorum causam non ignoratis, vires auctae sunt profanorum. Non peregrina loquor, neque ignorata scribo: audivi ac vidi vitia praesentium; non laicorum, sed episcoporum. Nam absque episcopo Eleusio et paucis cum eo, ex majori parte Asianae decem provinciae, intra 0523A quas consisto, vere Deum nesciunt. Atque utinam penitus nescirent; cum procliviore enim venia ignorarent, quam obtrectarent. Sed horum episcoporum dolor se intra silentium non continens, unitatem fidei hujus quaerit, quam jam pridem per alios amisit. Nam illa in primo collatae expositionis fides hanc habuit necessitatem: quia apud Sirmium per immemorem gestorum suorum dictorumque Osium novae et tamen suppuratae jam diu impietatis doctrina proruperat. Sed de eo nil loquor, qui idcirco est reservatus, ne judicio humano ignoraretur qualis ante vixisset. Ubique autem scandala, ubique schismata, ubique perfidiae sunt. Hinc illud est, ut ad professionem subscribendae fidei aliqui eorum, qui ante aliud scripserant, cogerentur. Nec queror de patientissimis viris Orientalibus episcopis, quibus suffecit 0523B post blasphemiae voluntatem coactae saltem fidei professio: gratulandum enim videtur in tanta blasphemantium episcoporum haeretica pertinacia, aliquem ex his suscipi poenitentem. Sed inter haec, o beatos vos in Domino et gloriosos, qui perfectam atque apostolicam fidem conscientiae 499 professione retinentes, conscriptas fides huc usque nescitis! Non enim eguistis littera, qui spiritu abundabatis. Neque officium manus ad scribendum desiderastis, qui quod corde a vobis credebatur, ore ad salutem profitebamini. Nec necessarium habuistis episcopi legere, quod regenerati neophyti tenebatis. Sed necessitas consuetudinem intulit, exponi fides, et expositis subscribi. Ubi enim sensus conscientiae periclitatur, illic littera postulatur. Nec sane scribi impedit, quod 0523C salutare est confiteri.