1

 2

 3

 4

 5

 6

 7

 8

 9

 10

 11

 12

 13

 14

 15

 16

 17

 18

 19

 20

 21

 22

 23

 24

 25

 26

 27

 28

 29

 30

 31

 32

 33

 34

 35

 36

 37

 38

 39

 40

 41

 42

 43

 44

 45

 46

 47

 48

 49

 50

 51

 52

 53

 54

 55

 56

 57

 58

 59

 60

 61

 62

 63

 64

 65

 66

 67

 68

 69

 70

 71

 72

 73

 74

 75

 76

 77

 78

 79

 80

 81

 82

 83

 84

 85

 86

 87

 88

 89

 90

 91

 92

 93

 94

 95

 96

 97

 98

 99

 100

 101

 102

 103

 104

 105

 106

 107

 108

 109

 110

 111

 112

 113

 114

 115

 116

 117

 118

 119

 120

 121

 122

 123

 124

 125

 126

 127

 128

 129

 130

 131

 132

 133

 134

 135

 136

 137

 138

 139

 140

 141

 142

 143

 144

 145

 146

 147

 148

 149

 150

 151

 152

 153

 154

 155

 156

 157

 158

 159

 160

 161

 162

 163

 164

 165

 166

 167

 168

 169

 170

 171

 172

 173

 174

 175

 176

 177

 178

 179

 180

 181

 182

 183

 184

 185

 186

 187

 188

 189

 190

 191

 192

 193

 194

 195

 196

 197

 198

 199

 200

 201

 202

 203

 204

 205

 206

 207

 208

 209

 210

 211

 212

 213

 214

 215

 216

 217

 218

 219

 220

 221

 222

 223

 224

 225

 226

 227

 228

 229

 230

 231

 232

 233

 234

 235

 236

 237

 238

 239

 240

 241

 242

 243

 244

 245

 246

 247

 248

 249

 250

 251

66

καί τῷ δοκεῖν ἐκράτουν με καί δεσμεῖν ἐπεχείρουν˙ ἐγώ δ᾿ ἐγέλων κείμενος καί εὐχῇ ὡπλιζόμην καί τῷ σημείῳ τοῦ σταυροῦ πάντας ἀπεκρουόμην, καί μή τολμῶντες ἅψασθαι ἤ ἐγγύς μου γενέσθαι πόρρωθέν που ἱστάμενοι ἐδόκουν ἐκφοβεῖν με, πῦρ ταῖς χερσί κατέχοντες καῦσαί με προσηπείλουν˙ μεγάλα τε ἐκραύγαζον καί κτύπους ἀπετέλουν καί, ἵνα μή καυχήσωνται ὡς μέγα τι ποιοῦντες, (131) εἶδόν με φῶς γενόμενον πρεσβείαις τοῦ πατρός μου καί ἄφνω ὑπεχώρησαν ὁμοῦ κατῃσχυμμένοι. Ἐξῆλθεν ἐκ Θεοῦ Μωσῆς, εὗρέ με θαρσαλέον, περιχαρῆ καί σύντρομον ἐκ τῆς θαυματουργίας. Ἠρώτησε τί τό συμβάν, τό πᾶν αὐτῷ ἐξεῖπον, καί ὅτι˙ Φαραώ ἦν, βασιλεύς τῆς Αἰγύπτου, παραγενόμενον νυνί μετά λαοῦ ἀπείρου καί δῆσαί με οὐκ ἴσχυσεν, ἤθελε δέ με καῦσαι καί πάντες φλόξ ἐγένοντο, οἱ μετ᾿ αὐτοῦ ἐλθόντες, καί κατ᾿ ἐμοῦ ἐξέπεμπον πῦρ ἐκ τοῦ στόματος αὐτῶν. Καί ὅτι˙Φῶς ἰδόντες με γεγονότα εὐχαῖς σου σκότος πάντες γεγόνασι καί μόνος εἰμί ἄρτι. Βλέπε, ἀντεπεκρίθη μοι Μωσῆς, καί μή θαρρήσῃς, μηδέ τά φανερά βλέπῃς, τά κρυφῇ φοβοῦ μᾶλλον! ∆εῦρο, φυγῇ χρησώμεθα! Οὕτω Θεός κελεύει, καί πολεμήσει ὁ Χριστός ἀνθ᾿ ἡμῶν Αἰγυπτίοις. Ἄγωμεν, ἔφην, Κύριε, οὐ χωρισθήσομαί σου, οὐ παραβῶ σου ἐντολήν, ἀλλά πάσας φυλαξω˙ ἀμήν.

ΙΘ'.

∆ιδασκαλία σύν θεολογίᾳ, ἐν ᾗ καί περί ἱερωσύνης ἅμα καί ἀπαθοῦς θεωρίας. (132) Πῶς σου ἐξείπω, ∆έσποτα, τά θαυμαστά καί ξένα, πῶς λόγῳ διηγήσομαι σῶν κριμάτων τά βάθη, ἅ καθ᾿ ἑκάστην ἐκτελεῖς ἐν ἡμῖν, τοῖς σοῖς δούλοις; Πῶς παραβλέπεις ἄπειρα τῶν σφαλμάτων μου πλήθη καί οὐ λογίζῃ, ∆έσποτα, τάς τῶν κακῶν μου πράξεις, ἀλλ᾿ ἐλεεῖς καί σκέπεις με καί φωτίζεις καί τρέφεις ὡς ἐκπληροῦντα πάσας σου τάς ἐντολάς, Σωτήρ μου; Οὐ μόνον δέ με ἐλεεῖς, ἀλλά καί πλέον τούτου καταξιοῖς ἐνώπιον τῆς σῆς παράστασθαί με δόξης τε καί δυνάμεως καί τῆς μεγαλωσύνης˙ προσομιλεῖς μοι καί λαλεῖς λόγους ἀθανασίας τῷ ἀσθενεῖ καί ταπεινῷ καί τοῦ ζῆν ἀναξίῳ. Πῶς μου λαμπρύνεις τήν ψυχήν, τήν κατεσπιλωμένην, καί φῶς αὐτήν ἀποτελεῖς, ἄχραντόν τε καί θεῖον; Πῶς λαμπροφόρους ἐκτελεῖς τάς ἀθλίας μου χεῖρας, ἅς ἁμαρτών ἐμόλυνα μολυσμοῖς ἁμαρτίας;